Oktober was druk. De reden daarvoor was simpel: onze plotse beslissing ons huis een paar maanden vroeger dan gepland te koop te zetten. De aanleiding daartoe was dan weer drieledig: onzekerheid over wat de huizenmarkt zal doen na de geplande afschaffing van de woonbonus, het feit dat we al lang weten dat we ons huis gaan verkopen en het fijn zou zijn dat (eindelijk) achter de rug te hebben en het feit dat we als tussenoplossing (tussen ons huidige huis en ons nieuwbouwhuis-dat-nog-in-aanbouw-is) een tijdelijke plek om te wonen kregen aangeboden. Dus gooiden wij onze planning overhoop en beslisten nogal halsoverkop ons huis te koop te zetten. Dat betekende dat een aantal dingen waarvan ik dacht dat we er nog maanden de tijd voor hadden, plots wel erg snel moesten gaan: een epc-keuring laten doen, alles afstemmen met de notaris en onze bank, opruimen, foto’s maken, het huis effectief te koop zetten, nog eens opnieuw foto’s maken omdat eindelijk de zon een keertje scheen, plannen, afspraken maken, kuisen en opruimen, en nog eens kuisen en opruimen en nog maar eens, rondleidingen geven, onderhandelen en waar we uitkwamen op het einde van de maand: wachten tot alles officieel is en onomkeerbaar vastligt. Ondertussen is de compromis getekend (jeej!), maar is het nog wachten op het definitieve groene licht van de bank van onze kopers. Als alles loopt zoals voorzien gaan we dus zeer snel al verhuizen, om dat volgende zomer nog eens over te doen. Ik ben dus nu volop bezig met (grondiger) opruimen, wegdoen wat we niet gaan meenemen en mij verbazen over hoeveel spullen wij in huis hebben.

Dat hele gedoe zorgde ervoor dat oktober een stresserende maand was. Nu ik al een tijdje standaard redelijk stressvrij door het leven ga was het de afgelopen maand interessant om te merken wat er gebeurt met mijn lichaam en hoofd als ik in stressmodus ga. Heel wat, zo bleek. Niets onoverkomelijk, maar het effect was wel duidelijk. Ik moet er wel bij zeggen dat dat niet alleen maar negatief is. Positieve stress zorgde er ook voor dat ik drie keer zoveel gedaan kreeg als in een gemiddelde maand.

Om het huis wat op te vrolijken voor de rondleidingen haalde ik wat extra plantjes in huis. En ik had voorlopig de discipline om die plantjes ook regelmatig water te geven. Er is er nog geen enkele die er ongelukkig uitziet en er zijn er zelfs die al nieuwe blaadjes kregen. Dat is heel wat voor iemand zoals ik die niet echt groene vingers heeft. Het nadeel is wel dat ik de nieuwe plantjes nu wel allemaal mee zal moeten verhuizen. Twee keer.

Dat het veel regende in oktober zal iedereen wel zijn opgevallen. Op zich vond ik niet eens zo erg. Maar het was ook een heel grijze maand en dat in combinatie met de korter wordende dagen begon wat op mijn gemoed te werken. Om de kiemen van een winterdepressie te snel af te zijn haalde ik al in oktober mijn lichttherapielamp boven en probeerde ik daarnaast ook zoveel mogelijk naar buiten te gaan voor natuurlijk licht.

Ik ging de afgelopen maand voor het eerst in mijn leven naar de pedicure. Twee likdoorns armer en zachte voetjes rijker was ik daar zeer blij mee.

Op Netflix zocht ik vooral naar ontspanning bij seizoen 1 van de muzikale comedyreeks Glee en bij de laatste afleveringen van Mindhunter, een serie over twee FBI-agenten die in de jaren ’70 onderzoek doen naar de motieven en psyche van seriemoordenaars. Ik had mindhunter al uitgekeken en zat bijna aan het einde van seizoen 1 van Glee toen ik mij pas begon af te vragen waarom de blik van één van de acteurs uit Glee mij toch bekend voorkwam. Toen bleek dat de blik van Jesse St James uit Glee ook die is van Holden Ford uit Mindhunter. En ook die van acteur Jonathan Groff. Ik ben alvast fan.

Oktober bracht ook nog heel wat leuke dingen, waaronder een concert van Heather Nova, een fijne herfstwandeling met een vriendin die ik al een tijdje niet meer had gezien en een vegan meetup in een gezellig koffiehuisje in Herentals.

September is ook weer voorbij. Wat ging deze maand snel. Ik ben een nazomerfan en bovendien jarig in september. Sinds mijn schooltijd achter de rug is en september niet meer gelijk staat met het begin van het schooljaar denk ik dat het misschien wel mijn favoriete maand van het jaar is.

Ik was dus jarig. Op een heerlijke zonnige dag waarop ik eerst met mijn moeder op pad ging en nadien met B op een terrasje in Mechelen ging eten. Meer moet dat niet zijn.

Na een lange zomerstop richtte ik mijn aandacht weer op de shiatsu-opleiding. Op de opendeurdag van de shiatsuschool gaf ik geïnteresseerden een proefmassage. Het was fijn om hier weer mee bezig te zijn, al had ik nadien wel twee dagen spierpijn.

Wij waren op de opening van het nieuwe toeristische seizoen van Cultureel Centrum De Warande. Ik ben zo blij dat de dagen voorbij zijn waarop ik op dit soort van events als vegetariër al blij mocht zijn als er een frietkraam was. Ik at een heerlijk hoofdgerecht en dessert van de vegan foodtruck van The Loving Hut Express. Een foodtruck met alleen plantaardige gerechten waar een lange rij omnivoren voor staat aan te schuiven omdat wat ze serveren gewoon echt lekker is: zalig!

Ik schrok van wat er gebeurde met mijn ex-werkgever (touroperator Thomas Cook). Ook al stopte ik er na een paar jaar mee, ik heb ontzettend goede herinneringen aan de periode waarin ik voor Thomas Cook werkte. Het bedrijf heeft mij de kans gegeven een paar seizoenen in het buitenland te werken, veel bij te leren en interessante mensen te ontmoeten. Daar ben ik nog steeds zeer dankbaar voor. Het bleef na al die jaren toch een beetje familie. Het plotse heengaan stemde mij dus wat triest.

Ik las het boek van Cal Newport rond digitaal minimalisme uit en stond even stil bij de meerwaarde van de digitale hulpmiddelen die ik gebruik. Erover nadenken heeft mijn internetgebruik veranderd. Ik heb met mezelf ook een paar regels afgesproken om de controle te behouden. Zo zijn er een aantal websites die ik nog maximum één keer per dag open. Daarna is het wachten tot de volgende dag. Voorlopig houd ik mij daar (meestal) vrij goed aan.

Ik ben helemaal klaar voor oktober, dat ondertussen ook al weer een paar dagen oud is. Ik kijk al uit naar met de verwarming op onder een dekentje in de zetel kruipen, onze huwelijksverjaardag, een concert en herfstkleuren, als in ‘wandelen in een felgekleurd bos met knisperende bladeren onder je voeten’. (En misschien toch ook een klein beetje meer zon dan de afgelopen dagen, als dat zou kunnen).

1 september vandaag, en dus tijd om officieel afscheid te nemen van augustus en van de zomer. (Al loopt die eigenlijk nog wel even door, maar jullie begrijpen wat ik bedoel).

Er moesten de afgelopen maand een paar keuzes worden gemaakt voor ons toekomstige huis. Gelukkig hebben B en ik daarin een beetje dezelfde voorkeuren en smaak. Waar we wel in verschillen is de manier waarop we tot een beslissing komen. Ik ben het type dat overweegt, twijfelt, nog eens nadenkt, alles nog eens bekijkt om dan pas definitief de knoop door te hakken. B is iemand die liefst een beperkt aantal opties bekijkt, snel beslist en niet meer omkijkt. Om het beste van deze twee werelden samen te brengen gaan beslissingsprocessen meestal zo: we bekijken samen wat we ongeveer willen, ik neem vervolgens de tijd om rustig in cirkeltjes rond de uiteindelijke beslissing te draaien, alles nog eens vanuit een andere invalshoek te bekijken en eventueel zo nog op een geniale nieuwe mogelijkheid te stoten. Als ik daarmee klaar ben betrek ik B weer om tot een gezamenlijk besluit te komen. Daarbij heb ik genoeg tijd gehad om alle opties te overwegen, en is hij er snel vanaf. Allebei tevreden.

De laatste maanden maakten we maar weinig gebruik van ons Netflix-abonnement. Maar in augustus hebben we dat ruimschoots ingehaald. En wel hiermee:

• Seizoen 3 van Stranger Things was meer van hetzelfde (en dat bedoel ik positief).
• Een eerste nieuwe ontdekking was Russian Doll. De serie volgt Nadia, een vrouw uit New York die terechtkomt in een tijdlus. Elke keer opnieuw sterft ze en wordt ze weer wakker op het feestje voor haar 36ste verjaardag. Hoofdrolspeelster is Natasha Lyonne (voor de liefhebbers: Nicky uit Orange is the new black). Een zeer fijne serie die zichzelf niet te ernstig neemt.
• Er was ook nog The Sinner, een geslaagde serie rond een jonge moeder die op een strandje aan een meer plots zonder enige aanleiding iemand vermoordt.
• En naar aanleiding van het lanceren van seizoen twee van Dark keken wij opnieuw naar het eerste seizoen van deze serie. Om seizoen twee te kunnen volgen. Dark is een serie waar je je gedachten moet bijhouden, maar daarvoor wordt je dan ook wel echt beloond. Tijdreizen speelt een rol en dat maakt het allemaal een beetje ingewikkeld. Wij kijken met de stamboom van de betrokken families als spiekbriefje in de buurt. Deze Duitse serie is één van de meest intrigerende die ik de laatste jaren heb gezien.

Op festivalvlak was augustus jazzmaand en de maand van het ontdekken van een paar nieuwe festivals. Gevestigde waarde Jazz Middelheim was een fijne ontdekking, Jazztemblieft een kleinschalige nieuwkomer op een toplocatie (bij het MAS in Antwerpen).

Voor het Once in a blue moon Festival trokken we naar het Amsterdamse Bos. We beslisten om ’s avonds niet meer terug naar huis te rijden en wandelden na het festival naar ons hotel waar we heerlijk sliepen, om de dag nadien nog even in het hotelzwembad te duiken. #luxebeestjes.

Met het oog op onze verhuis volgend jaar en ook wel omdat het gewoon nodig is, begon ik afgelopen maand met het opruimen van ons huis. Om het overzicht te bewaren zou ik dat gestructureerd ruimte per ruimte aanpakken. Ik begon met de garage. Waar ik ontdekte dat de planken die daar tegen de muur hangen waarschijnlijk oorspronkelijk in de berging hebben gehangen. Om dat verder te kunnen onderzoeken moest er een rek in de berging worden verplaatst (en eerst leeggemaakt). Het verplaatste rek kwam zo in mijn bureau terecht. Daar bedacht ik me dat dat daar veel mooier zou staan dan de grijze kast die ik nu gebruikte voor bureaumateriaal en die ik al lang beu was. Enfin, kort samengevat: volgens mijn planning had er na een paar uur één ruimte mooi opgeruimd moeten zijn. In de realiteit was het plots chaos in drie ruimtes. (Ik had trouwens gelijk wat die planken betreft: die bleken inderdaad op maat gemaakt voor de berging.)