Op reis Archieven -

Op reis

Filed Under: Verenigde Staten

Terugblik op donderdag: New York 2001

Operatie ‘Greet ruimt haar fotoalbums op’ verloopt vlot. Ik heb al een hele stapel onscherpe, onderbelichte of weinigzeggende foto’s weggegooid. Dat betekent dat er weer genoeg materiaal is voor een volgende Terugblik op Donderdag.

Deze keer nam ik het fotoalbum van een reis naar New York onder handen. Ik had in juni 2001 twee weken vakantie, alweer tussen twee jobs in (één van de voordelen van al eens van werk veranderen :-)). Ik vond een goedkope vlucht naar New York en ging dus citytrippen in the Big Apple. En wat een geweldige citytrip werd dat. (Of het wel verantwoord is om voor een weekje de oceaan over te vliegen en of ik dat nu nog zou doen, dat is een andere discussie.)

Iets meer dan twee maanden na mijn bezoek vlogen er twee vliegtuigen in de WTC-torens. Dat ik daar zo kort voordien nog had gestaan en naar boven had gekeken en dat die torens zo gigantisch hadden geleken, maakte dat die aanslag extra veel indruk op me maakte. Toen ik later mijn foto’s herbekeek viel het op hoe vaak de twee torens van het WTC er op te zien waren, hoe anders de stad op korte tijd was geworden.

Wat ik heb onthouden van die reis:

  • De herkenbaarheid. Als je zoals ik bent opgegroeid met Amerikaanse series en films, waarvan er dan nog eens een groot deel zich afspelen in New York, voelt een bezoek als thuiskomen.
  • De drukte en hoe alles beweegt en bruist. Je went eraan, maar toen ik na terugkomst door Antwerpen (waar ik woonde) wandelde voelde dat aan als een dorp.
  • Een avond standup comedy in een club in Greenwich Village.
  • De ferry naar Staten Island, nog steeds gratis en een leuke manier om New York vanop het water te zien en langs het Vrijheidsbeeld te varen. En bij uitbreiding: de nabijheid van water. Steden die aan een rivier, zee of meer geleden zijn hebben voor mij altijd een streepje voor. Het geeft zoveel extra ruimte en rust. Manhattan wordt omgeven door water, dus veraf is het nooit.
  • Wolkenkrabbers. Wij staan hier in Europa vaak wat weigerachtig tegenover echte hoogbouw, maar ik vond ze indrukwekkend, die gigantische gebouwen. Voor mij met voorsprong de mooiste: the Chrysler Building.
  • Central park, veel groter dan ik had verwacht.
  • De musea. The Metropolitan (het grootste), het Guggenheim museum (architecturaal het mooiste) en het MoMa (Museum Of Modern Art-
    de mooiste collectie).
  • Wandelen door de stad. De metro werkt prima om te geraken waar je wil zijn, en ik heb daar ook gretig gebruik van gemaakt, maar al wandelend leer je een stad pas echt kennen. En uiteindelijk bleken veel afstanden in Manhattan te voet perfect doenbaar.
  • De locatie van mijn hostel in Chelsea. Ik heb even moeten zoeken maar ik heb het zelfs nog teruggevonden: Chelsea International Hostel. De gedeelde kamers waren spartaans ingericht maar zo centraal in Manhattan kunnen logeren was super.
Die skyline… foto vanop het Empire State building
Empire State building
The Chrysler building
Geen foto maar deze wou ik nog graag in dit overzicht. De sterrennacht (starry night) van Van Gogh, die tot de collectie van het MoMa behoort. Ik herinner me hoe ik minutenlang voor dit schilderij stond, zo onder de indruk. Ik kocht er achteraf een poster van, al is dat uiteraard niet hetzelfde.

Filed Under: Italië

Terugblik op donderdag: Italië december 1999

Mijn reis naar Italië in 1999 was een lastminute plan. Al mijn vakantiedagen voor dat jaar waren opgebruikt. Maar toen veranderde ik van werk, had mijn nieuwe werkgever liever dat ik pas op 1/1 bij hen startte in plaats van op 15/12 en besliste mijn oude werkgever dat ik wat vroeger mocht stoppen. Dat betekende dat ik onverwacht meer dan drie weken vrij was, en dus besloot ik om van de gelegenheid gebruik te maken om nog even op vakantie te gaan. Ik koos voor Italië, omdat ik daar (op een daguitstap naar Venetië na) nog nooit was geweest en ik er, een beetje naïef, vanuit ging dat de winter in Italië redelijk warm en zonnig was. Dat laatste klopte niet helemaal.

Ik boekte een vliegtuigticket naar Rome en was van plan van daaruit Toscane en Umbrië te bezoeken, maar liet mijn route uiteindelijk voor een groot deel bepalen door het weer.

Wat er mij is bijgebleven:

  • De vlucht naar Rome. Halverwege de vlucht voelde ik dat we al aan het dalen waren en werd het eten plots wel erg snel afgeruimd
    (het waren de jaren waarin een warme maaltijd nog standaard inbegrepen was in de prijs van een vliegtuigticket). Toen kwam er een mededeling uit de cockpit: één van onze motoren was uitgevallen, we zouden een noodlanding maken in Zürich. Ik vond dat op dat moment vooral onpraktisch, maakte mij absoluut geen zorgen, tot we bijna op de grond stonden en ons vliegtuig werd opgewacht door een hele horde brandweer- en ziekenwagens die terwijl we aan het landden waren al overal naast het vliegtuig reden met flikkerende lichten. Dat zal wel een standaardprocedure zijn bij een noodlanding, maar deed mij toch wel even schrikken. Enfin, na een paar uur in de luchthaven werden wij op een nieuwe vlucht naar Rome gezet en kwam ik er een paar uur later dan voorzien toch nog veilig en wel aan.
  • dat ik Firenze een prachtige stad vond en als ik soms de verhalen van anderen hoor blij ben dat ik er buiten het hoogseizoen was.
  • Het uitzicht op San Gimignano, niet voor het uitzicht zelf maar omwille van de situatie. Ik volgde namelijk de bordjes naar hét uitzicht over San Gimignano, keek verwachtingsvol voor me en zag niets anders dan één groot mistgordijn. Het weer was op deze reis met momenten een spelbreker. In Firenze was de zon nog van de partij, maar door het slechte weer zag ik echt niets van San Gimignano en in Siena was het niet veel beter. Van Pisa herinner ik mij nog het meest hoe blij ik was dat ik een kamertje vond om in te logeren waar het bij aankomst al lekker warm was.
  • Door het slechte weer gooide ik mijn plannen om, reisde ik veel sneller dan voorzien terug naar Rome (waar de zon wel nog scheen) en verder door naar Napels, waar het 20 graden was en zonnig.
  • Mijn bezoek aan de Catacombe di San Callisto in Rome. Deze catacomben konden alleen bezocht worden met een gids en ik ging ervan uit dat ik met een groep Engelstaligen zou worden meegestuurd, maar toen bleek er ook een gepensioneerde Vlaamse geestelijke aanwezig te zijn die in het Nederlands gidste. En aangezien ik de enige Nederlandstalige was kreeg ik dus een privé-rondleiding. Interessant en ook een beetje vreemd. Die catacomben waren een christelijke begraafplaats en om daar zo met zijn tweetjes in die verder verlaten ondergrondse gangen met overal menselijke resten rond te lopen was toch wel een beetje luguber.
  • Pompeï. Ik zag al heel wat Romeinse archeologische sites maar niets dat nog maar in de buurt komt van wat er van de Romeinse stad Pompeï is overgebleven. Ik kan mij voorstellen dat het er tijdens het toeristische seizoen druk is, maar toen ik er was was het er heerlijk rustig. En verder kon ik eindelijk eens in T-shirt rondlopen ;-). Uiteindelijk veranderde ook in het Zuiden van Italië het weer en viel daarmee mijn gepland uitstapje naar de krater van de Vesuvius de dag nadien letterlijk in het water.
  • Cappuccino’s. Ik ben eigenlijk geen koffiedrinker maar nadat ik mijn eerste Italiaanse cappuccino proefde ben ik daar niet meer mee gestopt. Als het regende en koud was ging ik ergens binnen opwarmen en een cappuccino drinken, en als het mooi weer was deed ik dat op een terrasje :-).
Lucca- piazza dell’Anfiteatro
Pisa – ik dacht vooraf dat de toren van Pisa torenhoog boven zijn omgeving uit zou steken, maar toen bleek die vlak naast een gigantische kathedraal te staan. Het torentje achteraan op de foto is de ‘scheve toren van Pisa’.
Rome – Sint-Pietersplein
Pompeï

De route: Ik begon in Rome – trok vervolgens naar het Noorden naar Firenze – Lucca – Pisa – San Gimignano en Siena. Omwille van de weersomstandigheden veranderde ik mijn plannen en ging ik sneller dan voorzien terug naar Rome en vervolgens naar het Zuiden naar Napels en Pompeï om uiteindelijk nog eens terug te keren naar Rome voor mijn vlucht weer naar huis.

Filed Under: Europa, Op reis, Verenigd Koninkrijk

Terugblik op donderdag: Schotland 1999

Zoals ik afgelopen maandag al aankondigde mogen jullie, elke keer ik hier in huis fysiek een fotoalbum opruim, hier op de blog een post verwachten over die reis. Vandaag de eerste terugblik op donderdag.

We gaan bijna 20 jaar terug in de tijd, naar de zomer van 1999. Ik was bijna twee jaar afgestudeerd, werkte op mijn eerste job en wou die zomer absoluut naar Schotland op vakantie. De vriendin met wie ik de jaren voordien een paar keer samen reisde wou naar de zon, dus vertrok ik in mijn eentje. Het werd mijn allereerste soloreis, drie weken, ik en mijn rugzak, het openbaar vervoer en een reisgids van Schotland en een hoop mensen en plekken die ik onderweg zou leren kennen. Uit budgettaire overwegingen sliep ik in hostels, en dat bleek ook op andere vlakken een zegen voor me. Alhoewel ik alleen reisde heb ik me namelijk bijna nooit alleen gevoeld. Als ik dat wou waren er reisgenoten, meestal niet voor lang, maar lang genoeg om (reis)ervaringen uit te wisselen, en om al eens gezelschap te hebben onderweg of ’s avonds in de hostel.

Reizen met het openbaar vervoer had zijn beperkingen maar was al bij al zeker doenbaar, zolang je een beetje vooruit plant. En ook een ideale manier om ‘onder de mensen’ te zijn.

De herinneringen die er uitspringen:

  • de fijne stad Edinburgh, waar ik Holyrood Park (een stukje natuur in de stad) zo’n heerlijke plek vond. Ik kwam bij aankomst het station buiten, keek om mij heen en had onmiddellijk het gevoel dat alles tijdens die reis goed ging komen (er zijn van die plekken waar een mens zich direct thuis voelt, wel, Edinburgh was er zo één).
  • Dunnotar Castle, een kasteelruïne langs de kust waarvan ik foto’s had gezien en waar ik absoluut naartoe wilde. Want een kasteelruïne plus die locatie, dat kon alleen maar meevallen. En dat deed het ook.
  • De mooie natuur onderweg. Overal eigenlijk, maar het meest was ik onder de indruk van schiereiland Skye en eiland Harris.
  • De stranden op Harris. Ik kon bijna niet geloven dat er zo ver Noordelijk in Europa zo’n mooie stranden konden zijn. En dat die zo verlaten zouden zijn. Ik had hier eindeloos kunnen zitten kijken naar het strand en de prachtige kleuren van het water.
  • De Schotten. Gastvrij, behulpzaam, een heerlijk accent en een volk waartussen ik mij thuis voelde.
Dunnotar Castle
Een stukje kustlijn (Kilt rock) op Skye
Een prachtig (en verlaten) strand op Harris

Nog even de reisroute: ik nam de nachtboot (niet betaald voor een hut, dus sliep ik in mijn slaapzak op de grond) naar Hull, vandaar met de trein naar Edinburgh – Stirling (Stirling Castle) – Dunnotar Castle (Stonehaven) – Aberdeen – Inverness – de trein naar Plockton – Eilean Donan Castle – Kyleakin (Skye) – Portree – Uig – met de boot naar Tarbert (Harris) – terug naar Skye – Fort William – Glen Nevis – Glasgow – New Lanark – York en vandaar opnieuw naar Hull voor de ferry.

Filed Under: Op reis

Het reisverlanglijstje voor 2019

Eén van de dingen waarover de echtgenoot en ik het eens zijn is dat we de komende jaren een prioriteit willen maken van samen genieten van mooie reizen. Hij richtte recent een eigen zaak op, ik besloot om mij te volledig te gaan concentreren op die van mij. Geen verplichte vakantieperiodes op het werk dus, geen x aantal verlofdagen om in te plannen. Voor het eerst hebben we allebei de vrijheid om onze vakantie zelf te plannen, maar betekent dat ook dat er een risico is dat we te veel gaan rekening houden met onze klanten en opdrachten en met het uitbouwen van onze zelfstandige activiteiten dat we vergeten om vakantie te nemen.

Onze professionele bezigheden laten ver vooruit plannen niet toe, dus reizen nu al vastleggen gaan we niet doen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet al heb nagedacht over wat ik zou willen. Hierbij dus mijn verlanglijstje. Er staan geen dingen op die absoluut dit jaar moeten gebeuren, en als ik even 10 minuten nadenk zijn er nog minstens een 10-tal bestemmingen die ik het komende jaar bijna even graag wil bezoeken, dus geen ramp als we uiteindelijk helemaal andere dingen doen.

  • Stockholm. Eigenlijk wou ik vorig jaar al graag een paar dagen naar Stockholm, en het jaar daarvoor ook al. Dat is er toen niet van gekomen, dus ik zet het opnieuw op mijn verlanglijstje. Het kan voor mij zowel als citytrip als als deel van een langere reis door Zweden.
  • New York in combinatie met een stukje VS of Canada. De echtgenoot was nog nooit in New York, bij mij is het geleden van 2001. Deze is in de eerste plaats ééntje voor hem, maar nog eens teruggaan naar New York is voor mij ook allesbehalve een straf :-).
  • Het Noorden van Spanje. Ik wil graag eens naar de groene Noordkust van Spanje, naar Bilbao en San Sebastian. En misschien wel naar de Picos de Europa of zo. Spaanstalige landen trekken omwille van de taal altijd een klein beetje extra aan me.
  • Albanië. Ik hoorde een paar goede dingen over Albanië. Ik kwam zelf ooit al eens dichtbij de grens tussen Montenegro en Albanië en kon mij toen al moeilijk voorstellen dat het aan de andere kant van de grens niet ook erg mooi zou zijn. Ik wil in 2019 zeker nog eens in de bergen geraken en waarom zouden dat geen Albanese bergen kunnen zijn? (al kan Oostenrijk of Zwitserland ook of de Pyreneeën of Picos de Europa in combinatie met het puntje hierboven).

Ik vermoed dat we niet alle vier de dingen die op bovenstaande lijstje staan in 2019 gaan doen. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Zolang we er maar af en toe eens tussenuit zijn, maakt het niet zo veel uit of dat nu 100 of 2000 km van onze deur is. Tips zijn trouwens altijd welkom.

Wat zijn jullie reisplannen voor het komende jaar?

Filed Under: Duitsland

Mijn zeven favoriete plaatsen in Duitsland

Het is een jaar of 12 geleden ondertussen dat ik voor een Amerikaanse touroperator een tijdje ging werken op riviercruises.  Riviercruises op onder andere de Rijn en de Donau, dwars door Duitsland dus.

Ik had tot dan eigenlijk niets met dat land, had nog nooit echt de tijd genomen om het te leren kennen en ging ervan uit dat er niet zo heel veel te zien was.  Ik was er hoogstens eens doorgereden op weg naar Zuidelijkere bestemmingen, en was wel eens op het vliegtuig gestapt in de luchthaven van Frankfurt of Keulen.

Tijdens de opleiding voor het werk op de riviercruises ontdekte ik Duitse stadjes die veel mooier waren dan ik had verwacht.  Ik ben door die job, die ik uiteindelijk maar een dik jaar heb gedaan, een klein beetje een Duitslandkenner geworden (of ik deed in elk geval toch alsof) en vooral een Duitslandliefhebber.  Ik ging nadien nog een paar keer terug en leerde nog meer mooie plekken in Duitsland kennen.

Tijd voor een lijstje met favorieten:

Berlijn

Hoofdstad Berlijn leerde ik niet kennen tijdens de riviercruises maar tijdens onze huwelijksreis.  Onze huwelijksreis die eigenlijk een citytrip van een paar dagen was.  Omdat we pas halverwege het jaar beslisten om een paar maanden later te trouwen en er voor een uitgebreide huwelijksreis geen verlofdagen meer over waren.  Maar Berlijn als citytrip: ik kan het zeker aanbevelen.  We hebben genoten van Berlijn.  Foto’s maken stond niet hoog op mijn prioriteitenlijst en de weinige foto’s die er wel waren kan ik vreemd genoeg niet meer terugvinden.  Deze foto komt van Pixabay.

 

Rothenburg ob der Tauber

Rothenburg is een oude middeleeuwse stad met een hoge Disneylandfactor.  Ik vreesde op voorhand (op basis van de statistieken over grote drommen toeristen die het stadje aantrekt) dat ik het mogelijk een tourist trap en te kitscherig zou vinden.  Maar wat mij betreft was het liefde op het eerste gezicht.  Ja, het is inderdaad toeristisch maar ik heb mij daar nooit aan gestoord.  Het ligt aan de Tauber, een plek waar onze riviercruiseschepen niet kwamen, en was een optionele uitstap voor onze gasten.   Als er één optionele uitstap was die ik altijd graag wou begeleiden dan was het deze wel.  Mijn minst favoriete was trouwens de avonduitstap naar Rüdesheim, met veel hoempapamuziek, een maaltijd met vooral veel vlees en nog meer alcohol. Om maar te zeggen dat ik niet al wat Duits is per se zo leuk vind :-).  Rothenburg ligt trouwens langs de Romantische Strasse, een bekende toeristische route door Beieren.

Bamberg

Bamberg is een mooi stadje in Beieren, dat ik eeuwig zal associëren met de lokale specialiteit Rauchbier (gerookt bier).  Onze rondleidingen door de stad eindigden traditioneel in een café waar iedereen een Rauchbier mocht proeven.  Ik deed dat zelf één keer en daarna nooit meer.  Geen fan van het bier, wel van de stad.

Dresden

Dresden leerde ik een paar jaar geleden kennen, toen wij een fietstocht maakten langs de Elbe.  Mijn eerste kennismaking met Dresden was vanop de fiets, onderweg van waar onze auto was geparkeerd naar het hotel.  Ik was meteen gecharmeerd.  Er hangt een sfeer in Dresden die me meteen aansprak en waar ik nog steeds met een fijn gevoel aan terugdenk.

Keulen

Tijdens de riviercruises kwam ik vaak in Keulen.  En ik kwam er altijd graag.  Ik denk niet dat ik één keer terug aan boord ben gegaan zonder op zijn minst heel even door de Dom (kathedraal) te wandelen.  Die gigantische gotische kathedraal, ik kon niet anders dan elke keer opnieuw onder de indruk te zijn.  Keulen heeft ook nog een paar interessante musea, zoals het Romisch-Germanisches Museum, het Ludwig museum (moderne kunst), chocolademuseum,…

De Moezelstreek

Toen ik voor het eerst in de vallei van de Moezel kwam vond ik het een beetje gênant te moeten toegeven dat ik in mijn leven al heel wat reiskilometers had afgelegd om mooie plekken op andere continenten op te zoeken, maar zo’n mooie streek zo dicht bij huis tot dan links had laten liggen.   Er zijn weinig streken die zo perfect zijn voor een lang weekend als de Moezelvallei!

Heidelberg

Heidelberg is een gezellige universiteitsstad.  Het stadscentrum beneden aan de rivier is mooi, maar wat Heidelberg bijzonder maakt is toch het kasteel dat boven de stad uitsteekt.  Zeker een bezoekje waard.

 

Duitsland is groot en er zijn in het land nog behoorlijk veel plaatsen die ik nog niet heb bezocht. Vooral het Noorden van Duitsland is grotendeels een blinde vlek.   Ik ben er dus nog niet klaar mee.

Filed Under: Frankrijk, Over eten

Veggie- en veganvriendelijke adresjes in Parijs

Wij waren onlangs een paar dagen in Parijs.  We boekten een hotelkamer zonder ontbijt en het was geen weer om te picknicken, dus gingen we nogal veel uit eten (uit pure noodzaak, ocharme toch :-)).  Wie mij al langer volgt weet dat ik een voorkeur heb voor plantaardige voeding, al ben ik geen strikte veganist.  Ik word dus geweldig blij elke keer ik ergens in het straatbeeld het woordje vegan (of végétalien) zie verschijnen.  Dat bleek in Parijs vaker te gebeuren dan ik had verwacht.  Hoera!  Hier een paar leuke adresjes die we bezochten, waar er vegetarisch/vegan kan gegeten worden en waar het bovendien ook lekker en gezellig was (en het dus uiteraard ook fijn is voor niet-vegetariërs).  En ook nog een paar adresjes die we nog niet hebben uitgetest maar die ik zeker ga onthouden voor een volgende keer.

Getest en goedgekeurd

Muesli’sbar

Deze mueslibar stond vooraf al bovenaan mijn verlanglijstje voor een ontbijt in de buurt van ons hotel.  Jammer genoeg ging hij op zaterdag pas om 10u open en waren wij al vroeger wakker en was hij op zondag gesloten.  Het duurde dus tot maandag voor we hier eindelijk konden gaan ontbijten.  Ontbijten in Muesli’sbar bleek een heerlijke start van onze laatste dag in Parijs.  Het concept is als volgt: je stelt zelf je mueslibowl samen, met een (plantaardig) melkproduct naar keuze, een mueslisoort naar keuze en drie toppings (keuze uit noten, zaadjes, verschillende soorten (gedroogd) fruit).  Ik at een crunchy muesli met kokosyoghurt en amandelen, rozijnen en frambozen er bovenop.  Heerlijk.  Tijdens de lunch zijn er ook broodjes, soep en quiche.

Le pain quotidien

Aangezien de eerste twee adressen op mijn verlanglijstje voor ons ontbijt op zaterdag nog gesloten waren om half tien stapten wij binnen bij le pain quotidien.  Op zondag deden we dat opnieuw.  Ik was helemaal weg van hun Crunola parfait à la framboise (die niet zo fotogeniek was) en ook de havermout van de dag nadien was dik in orde.  Ik vond de ontbijtporties misschien wel wat aan de kleine kant.  Met heel wat vegan opties en een menu waarop duidelijk is aangegeven wat er veggie/ vegan is (grote fan hier van duidelijke menukaarten en symbooltjes daarop zodat je dat allemaal niet hoeft te vragen), verschillende locaties in Parijs en openingsuren elke dag van 8 tot 20u, is le pain quotidien een goede optie om achter de hand te houden in Parijs.  Wij gingen in een ander filiaal ook eens lunchen: de curry met kokos is een aanrader.

Pret a manger

Ik kende deze keten van zelfbedieningsrestaurants (met vooral broodjes/slaatjes/soep..) nog van ons bezoek aan Londen.  We gingen er alleen iets drinken en een beetje opwarmen (en ik kocht er een banaan).  Alles is er bio, en er zijn wel wat vegan opties (en symbooltjes om dat aan te geven.. jeej!).  Niet uitnodigend genoeg om er speciaal voor terug te gaan, maar toch wel goed om in de buurt te hebben bij een plotse hongeraanval.

 

Kapunka

Kapunka ontdekten wij toevallig in dezelfde straat als Mueslisbar.  Het is een klein en zeer gezellig Thais restaurant.  Zeer vriendelijke bediening en een heerlijke vegan Pad Thai: wat heeft een mens meer nodig voor een geslaagd diner?

Naan

Naan is een gezellig, klein restaurantje dat ideaal is voor een lunch.  De keuken wordt beschreven als Indian Fusion, de kaart bestaat uit wraps van naan-brood en curry’s.  Er zijn meerdere vegetarische opties (zowel voor de naans als voor de curry), ik ben niet helemaal zeker of ze ook vegan zijn.

Verder aten we ook nog bij een Indisch restaurant (dat ik niet ga aanbevelen omdat de rekening niet klopte en ik dat al vooraf zag aankomen), één van vele Italiaanse restaurants en aten we nog falafel in een snackbar.

Un monde vegan

Ik was benieuwd naar deze vegan supermarkt en dus wandelden we er eens binnen.   Ik zag nog nooit zo’n assortiment aan vegan kaassoorten bij mekaar.  Ik had eigenlijk op wat meer verse producten gehoopt, een vegan croissant die net uit de oven komt of zo, maar dat behoorde helaas niet tot het aanbod.  Wie zelf kookt en op zoek is naar vegan vleesvervangers, kaasvervangers,.. zal hier zeker aan zijn trekken komen.

Voor een volgende keer

Hank burger/ Hank pizza

Van Hank burger en Hank pizza, allebei gelegen in de Marais en volledig vegan, kwam ik vooraf een paar zeer lovende recensies tegen.  Wij zijn er helaas niet geraakt, maar als we ooit nog eens in Parijs komen wil ik de burgers en pizza’s hier graag eens gaan uittesten.

Bol porridge bar

Ik begin thuis bijna elke dag met een bord havermout, dus leek Bol porridge bar me wel iets voor mij.  Uiteindelijk niet getest, maar voor de liefhebbers: er staan zowel zoete als hartige havergerechten op de kaart.

Liife

Ook dit adresje voor ontbijt of lunch lag in de buurt van ons hotel.  Er stonden een behoorlijk aantal vegan opties op de kaart.  Ik wou er eigenlijk graag gaan ontbijten op zaterdag, maar helaas waren we daarvoor te vroeg (‘Il est 5 heures, Paris ’s éveille’, dat blijkt in het weekend niet helemaal te kloppen).  Ik merkte pas achteraf toen ik hun website bekeek dat deze zaak zich in de eerste plaats op sporters richt.

Café Pinson

Café Pinson heeft twee filialen en serveert gerechten die allemaal bio zijn en grotendeels vegan.  Wij wandelden er voorbij en ik keek eens naar binnen waar het er zeer gezellig en hip uitzag.  Ik heb een beetje spijt dat we er niet zijn binnengegaan.  Volgende keer misschien.

 

Vietnam in Paris

Een restaurantje dat we ontdekten toen we ons bij het terug naar het hotel wandelen van straat vergisten.  Vietnamees en volledig vegan.  Ik was meteen verkocht maar uiteindelijk kwam ook dit adresje op de ‘ideetjes voor een volgende keer’ lijst terecht.

Gentle gourmet

Gastronomisch en vegan: dat is wat deze gentle gourmet belooft.  De reviews zijn goed, (nog) niet zelf uitgetest.

Tips voor Parijs

Voor wie in Parijs op restaurant gaat: je kan overal gratis een karaf kraantjeswater bestellen.  Ter compensatie is alle andere drank wel bijzonder duur.

Daarnaast is Parijs een perfecte stad om op een terrasje te eten of iets te drinken, ook in december.  Ze zullen wel verwarmd zijn maar wij zijn toch maar lekker warm binnen gaan zitten.

Ten slotte nog een ecologische tip om je door Parijs te verplaatsen: Vélib, het systeem van uitleenbare stadsfietsen zoals je dat in steeds meer steden ziet.  Wij probeerden het op deze citytrip voor het eerst en zijn fan.  Parijs is, op Montmartre na, helemaal vlak, er zijn aparte fietspaden en je mag op de stroken voor bus en taxi fietsen.  Het niet zo hoffelijke rijgedrag van de Parijzenaar moet je er wel bijnemen.