Op reis Archieven -

Op reis

Filed Under: Oostenrijk

Terugblik op donderdag: Wenen 1998

Alweer tijd voor een volgende terugblik op donderdag, waarbij ik de hoogtepunten van een reis in het verleden overloop (en tezelfdertijd grote kuis houd in mijn fotocollectie). Deze keer is de reis waarover ik het wil hebben eigenlijk een lang weekend (vrijdag 27/2 tem dinsdag 3/3/1998) in Wenen. Eentje uit de vorige eeuw nog. Waar is de tijd gebleven.

Toen vriendin K voor haar werk voor een aantal maanden naar Wenen verhuisde nodigde ze me uit om op bezoek te komen. Ik zou zelf toen niet snel gekozen hebben voor een citytrip naar Wenen. Het leek me een bestemming voor een iets ouder publiek (ik was 23, piepjong nog :-)). Maar met het vooruitzicht de stad te kunnen verkennen met iemand die er woonde en bij wie ik kon logeren was ik snel overtuigd.

Wat ik mij het meest herinner van de reis:

  • Mijn citytrip naar Wenen was er één met veel musea. Ik vond de Hofburg, het centrum van de stad en Schönbrunn absoluut de moeite, maar associeer mijn bezoek aan Wenen toch vooral met de vele kunstmusea. Ik heb er écht ontzettend hard genoten van het ontdekken van prachtige schilderijen. Samen met K ging ik naar het Kunsthistorisches Museum, waar er een Breugheltentoonstelling liep. Terwijl zij alweer aan het werk was ging ik nog naar Belvedere (oberes en unteres) en naar KunstHausWien. Ik kocht er een hoop postkaarten van de werken die ik het mooist vond. De meesten deelde ik achteraf uit, maar ééntje zit nog altijd in mijn collectie: Vier Bäume van Egon Schiele. Ik vind het nog steeds erg mooi.
Vier Bäume – Egon Schiele
KunstHausWien had op het moment van mijn bezoek een Cobratententoonstelling waarvan ik de flyer bijhield. Hoe vreemd is het ondertussen om prijzen in Oostenrijkse schilling geafficheerd te zien.
  • De leefbaarheid van de stad. Wenen is een grote stad maar is een stad waar ik graag zou wonen. Ik kwam er nadien nog een paar keer en elke keer dacht ik dat opnieuw. Ik had een tijdje veel collega’s uit Wenen en ook qua mensen denk ik dat ik me er wel thuis zou voelen.
  • Over de inwoners van Wenen gesproken: toen ik aankwam in de luchthaven en stond te wachten op mijn bagage geraakte ik in gesprek met een jonge vrouw van ongeveer mijn leeftijd. We hadden een fijne babbel. Met als gevolg dat ik de luchthaven uitkwam met een uitnodiging voor K en mij op een feestje op haar appartement de volgende avond. K zag dat wel zitten en wij kwamen terecht op een gezellig privéfeestje met een internationaal gezelschap. We geraakten onder andere aan de praat met een creatieveling die van en voor ons allebei een tekening maakte. Al lang vergeten eigenlijk, maar teruggevonden tussen mijn foto’s:
Mijn naam spellen is altijd een beetje moeilijk voor niet-Nederlandstaligen :-).
Samen met K voor het paleis van Schönbrunn
Kunsthaus Wien

Filed Under: Verenigd Koninkrijk

Terugblik op donderdag: Wales 1998

Donderdag alweer, en dus wordt er weer een fotoalbum aangepakt. De foto’s die ik nog de moeite vind zijn ingescand, de rest gaat het huis uit. Vandaag gaan we terug naar de zomer van 1998, naar Wales.

Het was mijn eerste groepsreis, een week kamperen in Wales, samen met 7 andere deelnemers en één begeleider. Een week vooral wandelen in Pembrokeshire National Park. We reisden ernaartoe met een minibusje en de ferry, wandelen deden we enkel met een dagrugzak.

Wat ik het meest heb onthouden:

  • Het gezelschap, een hele fijne groep. Ik hield er een vriendin aan over (een paar jaar later jammer genoeg weer uit het oog verloren).
  • De natuur. Pembrokeshire is echt heel mooi. Bekende bezienswaardigheden herinner ik me niet, al bezochten we wel een kasteel (ik vermoed Pembroke Castle, al ben ik daar niet zeker van). Maar de natuur speelde uiteraard de hoofdrol op deze reis. Ik herinner me zeehonden en papegaaienduikers, prachtige stranden, groene heuvels en wisselvallig weer.
  • Het tempo. Ik deed achteraf nog wel eens een wandelvakantie met een groep tijdens een lang weekend, maar dat was wat veel van het goede voor mij: korte pauzes, stevig tempo, wandelen, wandelen, wandelen. Nu vind ik wandelen op zich wel leuk maar is dat voor mij toch meer een manier om ergens te geraken en iets te beleven dan een doel op zich. Van deze reis naar Wales herinner ik me dat dat evenwicht precies goed zat.
  • Geen routebeschrijving deze keer, omdat ik echt geen idee meer heb waar we hebben gekampeerd en welke wandelingen we hebben gedaan.
Dit blijkt Strumble Head Lighthouse te zijn (met dank aan google voor de hulp bij het opzoekwerk :-))

Filed Under: Verenigde Staten

Terugblik op donderdag: New York 2001

Operatie ‘Greet ruimt haar fotoalbums op’ verloopt vlot. Ik heb al een hele stapel onscherpe, onderbelichte of weinigzeggende foto’s weggegooid. Dat betekent dat er weer genoeg materiaal is voor een volgende Terugblik op Donderdag.

Deze keer nam ik het fotoalbum van een reis naar New York onder handen. Ik had in juni 2001 twee weken vakantie, alweer tussen twee jobs in (één van de voordelen van al eens van werk veranderen :-)). Ik vond een goedkope vlucht naar New York en ging dus citytrippen in the Big Apple. En wat een geweldige citytrip werd dat. (Of het wel verantwoord is om voor een weekje de oceaan over te vliegen en of ik dat nu nog zou doen, dat is een andere discussie.)

Iets meer dan twee maanden na mijn bezoek vlogen er twee vliegtuigen in de WTC-torens. Dat ik daar zo kort voordien nog had gestaan en naar boven had gekeken en dat die torens zo gigantisch hadden geleken, maakte dat die aanslag extra veel indruk op me maakte. Toen ik later mijn foto’s herbekeek viel het op hoe vaak de twee torens van het WTC er op te zien waren, hoe anders de stad op korte tijd was geworden.

Wat ik heb onthouden van die reis:

  • De herkenbaarheid. Als je zoals ik bent opgegroeid met Amerikaanse series en films, waarvan er dan nog eens een groot deel zich afspelen in New York, voelt een bezoek als thuiskomen.
  • De drukte en hoe alles beweegt en bruist. Je went eraan, maar toen ik na terugkomst door Antwerpen (waar ik woonde) wandelde voelde dat aan als een dorp.
  • Een avond standup comedy in een club in Greenwich Village.
  • De ferry naar Staten Island, nog steeds gratis en een leuke manier om New York vanop het water te zien en langs het Vrijheidsbeeld te varen. En bij uitbreiding: de nabijheid van water. Steden die aan een rivier, zee of meer geleden zijn hebben voor mij altijd een streepje voor. Het geeft zoveel extra ruimte en rust. Manhattan wordt omgeven door water, dus veraf is het nooit.
  • Wolkenkrabbers. Wij staan hier in Europa vaak wat weigerachtig tegenover echte hoogbouw, maar ik vond ze indrukwekkend, die gigantische gebouwen. Voor mij met voorsprong de mooiste: the Chrysler Building.
  • Central park, veel groter dan ik had verwacht.
  • De musea. The Metropolitan (het grootste), het Guggenheim museum (architecturaal het mooiste) en het MoMa (Museum Of Modern Art-
    de mooiste collectie).
  • Wandelen door de stad. De metro werkt prima om te geraken waar je wil zijn, en ik heb daar ook gretig gebruik van gemaakt, maar al wandelend leer je een stad pas echt kennen. En uiteindelijk bleken veel afstanden in Manhattan te voet perfect doenbaar.
  • De locatie van mijn hostel in Chelsea. Ik heb even moeten zoeken maar ik heb het zelfs nog teruggevonden: Chelsea International Hostel. De gedeelde kamers waren spartaans ingericht maar zo centraal in Manhattan kunnen logeren was super.
Die skyline… foto vanop het Empire State building
Empire State building
The Chrysler building
Geen foto maar deze wou ik nog graag in dit overzicht. De sterrennacht (starry night) van Van Gogh, die tot de collectie van het MoMa behoort. Ik herinner me hoe ik minutenlang voor dit schilderij stond, zo onder de indruk. Ik kocht er achteraf een poster van, al is dat uiteraard niet hetzelfde.

Filed Under: Italië

Terugblik op donderdag: Italië december 1999

Mijn reis naar Italië in 1999 was een lastminute plan. Al mijn vakantiedagen voor dat jaar waren opgebruikt. Maar toen veranderde ik van werk, had mijn nieuwe werkgever liever dat ik pas op 1/1 bij hen startte in plaats van op 15/12 en besliste mijn oude werkgever dat ik wat vroeger mocht stoppen. Dat betekende dat ik onverwacht meer dan drie weken vrij was, en dus besloot ik om van de gelegenheid gebruik te maken om nog even op vakantie te gaan. Ik koos voor Italië, omdat ik daar (op een daguitstap naar Venetië na) nog nooit was geweest en ik er, een beetje naïef, vanuit ging dat de winter in Italië redelijk warm en zonnig was. Dat laatste klopte niet helemaal.

Ik boekte een vliegtuigticket naar Rome en was van plan van daaruit Toscane en Umbrië te bezoeken, maar liet mijn route uiteindelijk voor een groot deel bepalen door het weer.

Wat er mij is bijgebleven:

  • De vlucht naar Rome. Halverwege de vlucht voelde ik dat we al aan het dalen waren en werd het eten plots wel erg snel afgeruimd
    (het waren de jaren waarin een warme maaltijd nog standaard inbegrepen was in de prijs van een vliegtuigticket). Toen kwam er een mededeling uit de cockpit: één van onze motoren was uitgevallen, we zouden een noodlanding maken in Zürich. Ik vond dat op dat moment vooral onpraktisch, maakte mij absoluut geen zorgen, tot we bijna op de grond stonden en ons vliegtuig werd opgewacht door een hele horde brandweer- en ziekenwagens die terwijl we aan het landden waren al overal naast het vliegtuig reden met flikkerende lichten. Dat zal wel een standaardprocedure zijn bij een noodlanding, maar deed mij toch wel even schrikken. Enfin, na een paar uur in de luchthaven werden wij op een nieuwe vlucht naar Rome gezet en kwam ik er een paar uur later dan voorzien toch nog veilig en wel aan.
  • dat ik Firenze een prachtige stad vond en als ik soms de verhalen van anderen hoor blij ben dat ik er buiten het hoogseizoen was.
  • Het uitzicht op San Gimignano, niet voor het uitzicht zelf maar omwille van de situatie. Ik volgde namelijk de bordjes naar hét uitzicht over San Gimignano, keek verwachtingsvol voor me en zag niets anders dan één groot mistgordijn. Het weer was op deze reis met momenten een spelbreker. In Firenze was de zon nog van de partij, maar door het slechte weer zag ik echt niets van San Gimignano en in Siena was het niet veel beter. Van Pisa herinner ik mij nog het meest hoe blij ik was dat ik een kamertje vond om in te logeren waar het bij aankomst al lekker warm was.
  • Door het slechte weer gooide ik mijn plannen om, reisde ik veel sneller dan voorzien terug naar Rome (waar de zon wel nog scheen) en verder door naar Napels, waar het 20 graden was en zonnig.
  • Mijn bezoek aan de Catacombe di San Callisto in Rome. Deze catacomben konden alleen bezocht worden met een gids en ik ging ervan uit dat ik met een groep Engelstaligen zou worden meegestuurd, maar toen bleek er ook een gepensioneerde Vlaamse geestelijke aanwezig te zijn die in het Nederlands gidste. En aangezien ik de enige Nederlandstalige was kreeg ik dus een privé-rondleiding. Interessant en ook een beetje vreemd. Die catacomben waren een christelijke begraafplaats en om daar zo met zijn tweetjes in die verder verlaten ondergrondse gangen met overal menselijke resten rond te lopen was toch wel een beetje luguber.
  • Pompeï. Ik zag al heel wat Romeinse archeologische sites maar niets dat nog maar in de buurt komt van wat er van de Romeinse stad Pompeï is overgebleven. Ik kan mij voorstellen dat het er tijdens het toeristische seizoen druk is, maar toen ik er was was het er heerlijk rustig. En verder kon ik eindelijk eens in T-shirt rondlopen ;-). Uiteindelijk veranderde ook in het Zuiden van Italië het weer en viel daarmee mijn gepland uitstapje naar de krater van de Vesuvius de dag nadien letterlijk in het water.
  • Cappuccino’s. Ik ben eigenlijk geen koffiedrinker maar nadat ik mijn eerste Italiaanse cappuccino proefde ben ik daar niet meer mee gestopt. Als het regende en koud was ging ik ergens binnen opwarmen en een cappuccino drinken, en als het mooi weer was deed ik dat op een terrasje :-).
Lucca- piazza dell’Anfiteatro
Pisa – ik dacht vooraf dat de toren van Pisa torenhoog boven zijn omgeving uit zou steken, maar toen bleek die vlak naast een gigantische kathedraal te staan. Het torentje achteraan op de foto is de ‘scheve toren van Pisa’.
Rome – Sint-Pietersplein
Pompeï

De route: Ik begon in Rome – trok vervolgens naar het Noorden naar Firenze – Lucca – Pisa – San Gimignano en Siena. Omwille van de weersomstandigheden veranderde ik mijn plannen en ging ik sneller dan voorzien terug naar Rome en vervolgens naar het Zuiden naar Napels en Pompeï om uiteindelijk nog eens terug te keren naar Rome voor mijn vlucht weer naar huis.

Filed Under: Europa, Op reis, Verenigd Koninkrijk

Terugblik op donderdag: Schotland 1999

Zoals ik afgelopen maandag al aankondigde mogen jullie, elke keer ik hier in huis fysiek een fotoalbum opruim, hier op de blog een post verwachten over die reis. Vandaag de eerste terugblik op donderdag.

We gaan bijna 20 jaar terug in de tijd, naar de zomer van 1999. Ik was bijna twee jaar afgestudeerd, werkte op mijn eerste job en wou die zomer absoluut naar Schotland op vakantie. De vriendin met wie ik de jaren voordien een paar keer samen reisde wou naar de zon, dus vertrok ik in mijn eentje. Het werd mijn allereerste soloreis, drie weken, ik en mijn rugzak, het openbaar vervoer en een reisgids van Schotland en een hoop mensen en plekken die ik onderweg zou leren kennen. Uit budgettaire overwegingen sliep ik in hostels, en dat bleek ook op andere vlakken een zegen voor me. Alhoewel ik alleen reisde heb ik me namelijk bijna nooit alleen gevoeld. Als ik dat wou waren er reisgenoten, meestal niet voor lang, maar lang genoeg om (reis)ervaringen uit te wisselen, en om al eens gezelschap te hebben onderweg of ’s avonds in de hostel.

Reizen met het openbaar vervoer had zijn beperkingen maar was al bij al zeker doenbaar, zolang je een beetje vooruit plant. En ook een ideale manier om ‘onder de mensen’ te zijn.

De herinneringen die er uitspringen:

  • de fijne stad Edinburgh, waar ik Holyrood Park (een stukje natuur in de stad) zo’n heerlijke plek vond. Ik kwam bij aankomst het station buiten, keek om mij heen en had onmiddellijk het gevoel dat alles tijdens die reis goed ging komen (er zijn van die plekken waar een mens zich direct thuis voelt, wel, Edinburgh was er zo één).
  • Dunnotar Castle, een kasteelruïne langs de kust waarvan ik foto’s had gezien en waar ik absoluut naartoe wilde. Want een kasteelruïne plus die locatie, dat kon alleen maar meevallen. En dat deed het ook.
  • De mooie natuur onderweg. Overal eigenlijk, maar het meest was ik onder de indruk van schiereiland Skye en eiland Harris.
  • De stranden op Harris. Ik kon bijna niet geloven dat er zo ver Noordelijk in Europa zo’n mooie stranden konden zijn. En dat die zo verlaten zouden zijn. Ik had hier eindeloos kunnen zitten kijken naar het strand en de prachtige kleuren van het water.
  • De Schotten. Gastvrij, behulpzaam, een heerlijk accent en een volk waartussen ik mij thuis voelde.
Dunnotar Castle
Een stukje kustlijn (Kilt rock) op Skye
Een prachtig (en verlaten) strand op Harris

Nog even de reisroute: ik nam de nachtboot (niet betaald voor een hut, dus sliep ik in mijn slaapzak op de grond) naar Hull, vandaar met de trein naar Edinburgh – Stirling (Stirling Castle) – Dunnotar Castle (Stonehaven) – Aberdeen – Inverness – de trein naar Plockton – Eilean Donan Castle – Kyleakin (Skye) – Portree – Uig – met de boot naar Tarbert (Harris) – terug naar Skye – Fort William – Glen Nevis – Glasgow – New Lanark – York en vandaar opnieuw naar Hull voor de ferry.

Filed Under: Op reis

Het reisverlanglijstje voor 2019

Eén van de dingen waarover de echtgenoot en ik het eens zijn is dat we de komende jaren een prioriteit willen maken van samen genieten van mooie reizen. Hij richtte recent een eigen zaak op, ik besloot om mij te volledig te gaan concentreren op die van mij. Geen verplichte vakantieperiodes op het werk dus, geen x aantal verlofdagen om in te plannen. Voor het eerst hebben we allebei de vrijheid om onze vakantie zelf te plannen, maar betekent dat ook dat er een risico is dat we te veel gaan rekening houden met onze klanten en opdrachten en met het uitbouwen van onze zelfstandige activiteiten dat we vergeten om vakantie te nemen.

Onze professionele bezigheden laten ver vooruit plannen niet toe, dus reizen nu al vastleggen gaan we niet doen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet al heb nagedacht over wat ik zou willen. Hierbij dus mijn verlanglijstje. Er staan geen dingen op die absoluut dit jaar moeten gebeuren, en als ik even 10 minuten nadenk zijn er nog minstens een 10-tal bestemmingen die ik het komende jaar bijna even graag wil bezoeken, dus geen ramp als we uiteindelijk helemaal andere dingen doen.

  • Stockholm. Eigenlijk wou ik vorig jaar al graag een paar dagen naar Stockholm, en het jaar daarvoor ook al. Dat is er toen niet van gekomen, dus ik zet het opnieuw op mijn verlanglijstje. Het kan voor mij zowel als citytrip als als deel van een langere reis door Zweden.
  • New York in combinatie met een stukje VS of Canada. De echtgenoot was nog nooit in New York, bij mij is het geleden van 2001. Deze is in de eerste plaats ééntje voor hem, maar nog eens teruggaan naar New York is voor mij ook allesbehalve een straf :-).
  • Het Noorden van Spanje. Ik wil graag eens naar de groene Noordkust van Spanje, naar Bilbao en San Sebastian. En misschien wel naar de Picos de Europa of zo. Spaanstalige landen trekken omwille van de taal altijd een klein beetje extra aan me.
  • Albanië. Ik hoorde een paar goede dingen over Albanië. Ik kwam zelf ooit al eens dichtbij de grens tussen Montenegro en Albanië en kon mij toen al moeilijk voorstellen dat het aan de andere kant van de grens niet ook erg mooi zou zijn. Ik wil in 2019 zeker nog eens in de bergen geraken en waarom zouden dat geen Albanese bergen kunnen zijn? (al kan Oostenrijk of Zwitserland ook of de Pyreneeën of Picos de Europa in combinatie met het puntje hierboven).

Ik vermoed dat we niet alle vier de dingen die op bovenstaande lijstje staan in 2019 gaan doen. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Zolang we er maar af en toe eens tussenuit zijn, maakt het niet zo veel uit of dat nu 100 of 2000 km van onze deur is. Tips zijn trouwens altijd welkom.

Wat zijn jullie reisplannen voor het komende jaar?