Header Right

Main navigation

Op reis

Filed Under: Cambodja, Thailand

Drie weken Thailand en Cambodja: onze reisroute

 

Er zijn maar weinig dingen die ik zo leuk vind om te doen als een reisroute uitstippelen.  Omdat het de bestemming en de reis al wat dichterbij brengt.  Omdat ik al geniet van de vooruitzichten.  Omdat ik (soms) een planner ben.  Weliswaar een planner die zelden haar plannen zo uitvoert als ze oorspronkelijk werden bedacht.  Mijn ideale reisroute is er dan ook eentje die nog véél ruimte laat voor bijsturen en improviseren.

Ik vond de planning opmaken voor onze reis door Thailand en Cambodja best wel een uitdaging.  Omdat twee landen bezoeken op drie weken betekent dat er vooral veel plekken niet kunnen worden bezocht.  Omdat ik al eens eerder in Thailand was en de echtgenoot nog niet.  Omdat de verbindingen in de regio bijna altijd via Bangkok lopen en een rondreis (met openbaar vervoer) zonder elke keer terug te komen naar Bangkok niet zo eenvoudig bleek.

Toen ik begon aan de planning stond dit op ons verlanglijstje:

Daarnaast namen we ons voor het tempo niet te hoog te leggen.  Rondreizen is plezant, maar ergens een paar dagen blijven zorgt voor meer rust en geeft ruimte om de plaats wat beter te leren kennen.

Uiteindelijk waren er een paar plekken die op de shortlist stonden die zijn afgevallen.  De hagelwitte stranden van het Cambodjaanse eiland Ko Rong Samloon bijvoorbeeld, het intrigerende rivierstadje Kampot en een bezoek aan het project van de Wildlife Friends Foundation.  Ze werden alle drie geschrapt om dezelfde reden: we zouden te veel tijd verliezen aan over en weer reizen.  Het zou allemaal wel doenbaar zijn geweest, maar we wilden toch ook nog wat anders doen dan onderweg zijn.  Nog een plek die afviel was Chi Phat, een ecoproject in de Cambodjaanse jungle, niet echt ver van de route gelegen, maar in malariagebied.  De stedelijke gebieden in Cambodja en Thailand zijn dat niet, en dus zouden we speciaal voor die enkele dagen in de jungle een paar weken aan de anti-malaria-medicatie moeten.  We besloten dat we dat er niet voor over hadden.  Exit Chi Phat dus.

 

Dit is wat de reisroute uiteindelijk wél werd (de groene aanduidingen op de kaart zijn de plaatsen die we wel bezochten, de rode zijn diegenen die afvielen):

  • aankomst in Bangkok waar we twee nachten bleven
  • bus van Bangkok naar Siem Reap
  • 4 nachten Siem Reap (vanwaaruit we Angkor Wat bezochten)
  • bus van Siem Reap naar Phnom Penh
  • 3 overnachtingen in Phnom Penh
  • bus van Phnom Penh naar Trat
  • 1 nacht in Trat
  • minibus + ferry naar Ko Chang
  • 3 nachten in Ko Chang
  • ferry + minibus Ko Chang naar Bangkok
  • 1 nacht in Bangkok
  • nachttrein Bangkok naar Chiang Mai (hoera voor Thaise nachttreinen, dit was in afstand onze langste verplaatsing, maar ook veruit de meest comfortabele)
  • 3 nachten in Chiang Mai
  • nachttrein Chiang Mai naar Bangkok
  • 1 nacht in Bangkok
  • vliegtuig weer naar huis

De nachttreinen boekte ik op voorhand, toen ik merkte dat ze al redelijk lang op voorhand volgeboekt waren.  Van de hotels boekte ik er een paar op voorhand en een paar onderweg.  Van wat we ter plaatse konden doen had ik op voorhand wel een idee in mijn hoofd, maar dat lieten we toch vooral over aan de inspiratie van het moment.

Filed Under: Thailand, Uncategorized

De perfecte vakantiedag

 

Als ik een ideale vakantiedag zou moeten beschrijven zou die niet veel hoeven te verschillen van de dag waarop ik dit schrijf, donderdag 20 juli 2017. (Zoals jullie merken bleef deze blogpost een hele tijd hangen in de concepten. Oeps.)

De dag verliep als volgt:

– Uitgeslapen wakker worden na onze eerste nacht in een superleuk hotelletje in Chiang Mai.

– Heerlijk ontbijten met véél vers fruit.

– Vertrekken met de gratis fietsen van het guesthouse (zadel niet echt op de juiste hoogte maar dat is een detail).

– Fietsen langs de rivier en door de omgeving van Chiang Mai, de perfecte combinatie van inspanning en ontspanning.

– Geen enkele keer verkeerd rijden dankzij de pas geïnstalleerde ‘map of Thailand’ offline app.  En dankzij wegwijzers met deze geweldige affiche.

– Ideaal fietsweer onderweg (warm en grotendeels bewolkt -af en toe zon, af en toe een verfrissende regenbui)

– Huay Tung Tao lake, einddoel van onze fietstocht vlot bereiken.

– Een Thaise lunch op één van de mooiste locaties waar ik ooit al heb gegeten.  Een open hutje op palen met een rieten dak (zoals op de foto hierboven), dat zo goed als in het meer staat.  De hut is uitgerust met een mat op de grond en een laag tafeltje.

 

– Na de lunch eens rond het meer fietsen.  Het is hier zalig rustig.  Een heerlijke plek.

– Terugfietsen naar ons guesthouse in Chiang Mai. Het laatste stuk langs een weg die eigenlijk veel te druk voor me is maar ik voel me toch lekker stoer als ik op een kruispunt tussen de Thais op hun scooters sta te wachten tot het licht op groen springt.

– Een snelle douche om ons zweet af te wassen en vervolgens een verfrissende duik in het zwembad.

– Dineren in een Mexicaans restaurantje in de buurt.

– Relaxen in onze hotelkamer.

– Kijken naar de rit van de Tour de France met aankomst op de Col d’Izoard (met dank aan Eurosport).  Hoera voor het tijdsverschil van 5u waardoor we dit kunnen doen net voor het gaan slapen.

– Kijken naar de gekko die op de muur en plafond van onze kamer rondwandelt.

 

Genoten van deze dag.  Ik had hem zelf niet mooier kunnen verzinnen!

Filed Under: Thailand

‘Een klacht is een kans’

 

Ik werkte ooit een tijdje als reisleidster. Tijdens onze opleiding was er één zin die er nogal stevig werd ingepompt: ‘een klacht is een kans’.  Een kans om de oorzaak van de klacht weg te nemen en zo het verschil te maken.  Mensen zullen hun reisorganisatie meer appreciëren wanneer die iets voor ze heeft kunnen oplossen dan wanneer alles van bij het begin goed verloopt.  Zo was toch de theorie.  En voor een deel klopt die ook wel.  Als reisleider heb je liever een assertieve reiziger voor je neus die zegt wat hem dwars zit (typisch een Nederlander), zodat je zijn probleem kan oplossen dan eentje die wanneer je hem vraagt hoe zijn verblijf hem bevalt antwoordt met ‘goed, goed’.  Om dan als hij weer thuis is een boze brief te schrijven over de hotelkamer die helemaal niet was wat hij ervan had verwacht en het personeel dat onvriendelijk was geweest (eerder iets voor Vlamingen).

Ik blink niet altijd uit in assertiviteit maar op reis sta ik op mijn strepen.

 

Toen wij in Ko Chang aankwamen in het resort waar ik online een bungalow met tuinzicht had geboekt bleek die bungalow ongeveer op een bouwwerf te staan.  Bungalows net naast die van ons werden gerenoveerd en aan de andere kant van het domein werd een nieuw gebouw gezet.  Gevolg: lawaai, getimmer en geklop.  In een stad zouden we er misschien nog mee hebben kunnen leven, maar deze drie dagen hadden we echt wel op ontspanning, rust en stilte gehoopt.  En dus maakten wij nadat we onze bungalow zagen meteen rechtsomkeert om ons probleem vriendelijk te gaan uitleggen bij de receptie.  Daar kregen we de sleutel van een tweede bungalow, om eens te kijken of we die beter vonden.  Ook deze lag naast de werken maar het was er stil dus vonden we dat ok.  Tot bleek dat de arbeiders aan deze kant van de werf net hun middagpauze hadden en we nadien weer op geklop werden getrakteerd.

Dus ging ik nog eens langs de receptie maar vonden we niet echt een oplossing.  Daarop stuurde ik een vriendelijke mail naar booking.com (waar ik boekte) met uitleg over wat er aan de hand was en de mededeling dat we nooit zouden hebben geboekt als we dit hadden geweten. En dat we op zoek gingen naar een alternatief en de twee overblijvende nachten dus graag kosteloos wilden annuleren.  Later op de avond stonden er drie Thaise hotelmedewerkers aan onze deur. Met de mededeling dat één van de bungalows op het strand de volgende ochtend vrijkwam.  We gingen eens kijken.  Een bungalow in de buurt van de renovatiewerken, maar zo dicht bij de zee dat het geluid van de golven het geluid van de werken overstemde.  Een bungalow met een uitzicht waar we normaal gezien nooit het supplement voor zouden hebben betaald maar die ons nu werd aangeboden zonder extra kost.  En dus zeiden we ja.

En zo zaten we twee dagen lang naar een geweldig uitzicht te kijken en met de deur open naar het geluid van de zee te luisteren.  Of op het terras op het dak van onze bungalow een boek te lezen.

 

Wij happy, het hotel happy, booking.com happy.

Mijn man vroeg me achteraf wat ik liefst had gehad: de bungalow die we hadden geboekt zonder dat er werken waren geweest of hoe het nu was gelopen.  Ik koos voor optie twee.  Een klacht is een kans, echt helemaal mee eens!

Filed Under: Cambodja

Subtiel

Het Cambodjaanse meisje dat met een kaft vol foto’s van eten voor ons staat: ‘How are you, sir?’

De echtgenoot: ‘Very good.. ‘

Het meisje, dat hem de tijd niet geeft om uit te spreken: ‘Me, I’m not so good, I have no money. Tomorrow I have to go to school and no money.’  

De echtgenoot: ‘….’

Direct is ze in elk geval wel, haar hint niet echt subtiel :-).

 

We hebben honger dus volgen we haar naar ‘haar restaurant’ en bestellen twee porties rijst met groenten. Ze vergeet in eerste instantie onze drankjes maar komt zich nadien uitgebreid excuseren. We vertrekken tevreden en geven haar een fooi.

Reizen in landen waar het inkomen veel lager ligt dan bij ons zorgt af en toe voor een ongemakkelijk gevoel.  En voor de vraag wat een correcte prijs is en wat eerlijk en redelijk lijkt.  Enerzijds hou ik er niet van om voor dezelfde dienst vijf keer meer te moeten betalen dan een local omdat wij toevallig uit België komen.  Anderzijds valt het me steeds moeilijker om te onderhandelen over een habbekrats met mensen die die habbekrats waarschijnlijk veel beter kunnen gebruiken dan wij zelf.  Het is een beetje een evenwichtsoefening.  Ik geef in principe geen geld aan bedelaars omdat ik geloof dat dat bedelen in de hand werkt en structureel niets oplost.  Maar soms wringt dat, zeker in landen waar er geen sociale zekerheidssystemen zijn om op terug te vallen.  

De vraag hoe je mensen best helpt is niet zo eenvoudig te beantwoorden.  We probeerden onderweg in Cambodja een beetje redelijk te zijn en kleine ondernemers te steunen.  En we namen ons voor een NGO te zoeken die actief is in Cambodja om meer structureel te steunen.  Hopelijk komt het geld zo terecht bij de mensen die het het meest nodig hebben. 

Filed Under: Cambodja

Angkor Wat

 

Reizen naar Cambodja zonder een bezoek aan Angkor Wat is een beetje als bij je eerste bezoek aan Parijs de Eiffeltoren negeren.  Het kan, en er is nog wel genoeg te zien, maar het zou toch ook wel zonde zijn.  En dus was het eerste wat wij deden nadat we de Thais-Cambodjaanse grens waren overgestoken de bus opstappen richting Angkor (of beter: richting Siem Reap, de dichtstbijgelegen stad).  Angkor Wat is een plek die tot de verbeelding spreekt.  Ik was in 2002 in buurlanden Thailand en Laos, maar geraakte toen niet tot hier.  15 jaar al wacht ik op een nieuwe kans.  Toen de echtgenoot liet weten dat hij deze zomer wel eens naar Azië wou zag ik mijn kans schoon en zette de ‘Stad der Tempels’ op ons programma.

Wat is Angkor?

Angkor was ooit de hoofdstad van het rijk van de Khmers.  Het tempelcompex dat nu nog overblijft is één van de meest geroemde bezienswaardigheden ter wereld.  Het is groot: het gebied dat door Unesco is beschermd beslaat 400 km².   Het bestaat uit een oude ommuurde stad (Angkor Thom) met daarbinnen en -buiten een heleboel prachtige tempels, die elk op zich een bezoek al zouden rechtvaardigen.

De bekendste tempels zijn Angkor Wat zelf (het grootste religieuze gebouw ter wereld – zie foto hierboven), Bayon (de tempel met 54 torens met elk 4 beelden van gezichten – zie foto hieronder- gelegen in Angkor Thom) en Ta Prohm, ook bekend als de tempel van Tomb Raider. Ta Prohm is de tempel waar de bomen en planten die op een gegeven moment de ruïnes zijn gaan overwoekeren gedeeltelijk zijn behouden.  Het geeft een tempel-in-de-wildernis-effect dat aanspreekt.  Daarnaast zijn er nog een heleboel minder bekende (en vaak ook minder drukke) tempels.

 

Waar overnachten?

Uitvalsbasis voor de meeste toeristen is het vlakbij gelegen Siem Reap.  Een aangename stad met 140 000 inwoners die de nodige voorzieningen heeft voor de vele toeristen die hier jaarlijks komen.

Siem Reap is de perfecte uitvalsbasis voor een bezoek maar is ook een attractie op zich geworden. Met tempels, musea, de nachtmarkt, restaurants en een uitgaanscentrum om u tegen te zeggen. Wie graag op een rustige plek logeert doet er goed aan geen hotel te kiezen in de buurt van Pub street.

Wij logeerden in het De Sonyn Boutique hotel, op wandelafstand van het centrum van Siem Reap.  Een mooi hotel, met zwembad, gratis fietsen voor de hotelgasten en restaurants in de buurt.

Hoe geraak ik er?

Angkor Wat ligt zo’n 7 kilometer van Siem Reap, de andere tempels nog verder.  Je kan er naartoe met een tourbus, taxi, met een tuktuk of, zoals wij, met de fiets.  Hou er rekening mee dat je niet alleen vervoer nodig hebt naar het tempelcomplex maar als je meer dan één tempel wil bezoeken bij voorkeur ook binnen het tempelcomplex (de tempels liggen namelijk een eindje uit mekaar).  Ik vond de fiets ideaal, maar een tuktuk huren voor een dag is ook een populaire en handige manier om je hier te verplaatsen.

De weg tussen Siem Reap en Angkor is druk maar zeker doenbaar met de fiets.  Met hier en daar een fietspad, al was dat wel eens versperd.

Is er een dresscode?

Angkor Wat is een religieuze plaats voor de Khmers.  Er staan borden met tekeningen van wat de Cambodjanen (on)aangepaste kledij vinden en daar wordt op sommige plekken ook op gecontroleerd.  Concreet moeten bezoekers hun bovenarmen en knieën bedekken.  Geen shorts dus, en geen topjes of T-shirts zonder mouwen.

Waar koop ik mijn toegangsticket?

Tickets koop je in het nieuwe ticketcenter. Er zijn tickets beschikbaar voor 1, 3 of 7 dagen. Die kosten (voor buitenlandse toeristen) respectievelijk 37, 62 en 72 US dollar.

Tickets kunnen alleen cash worden betaald.  Er zijn wel een heleboel geldautomaten in het ticketcenter.

De meeste prijzen hier worden uitgedrukt in Dollars.  Naast de Riel wordt ook de Dollar in Cambodja als munteenheid gebruikt. Bij het afhalen van geld kan je kiezen tussen Dollars en Riel.   De Cambodjanen gebruiken wel alleen de dollarbriefjes (en geen munten) zodat je wisselgeld voor een bedrag kleiner dan één Dollar wel in Riel terugkrijgt.  Je kan wanneer je iets koopt meestal kiezen waarmee je betaalt, of bijvoorbeeld een deel in Dollars en een deel in Riel.

Het ticketcenter ligt langs street 60, op meer dan zes kilometer van de tempel van Angkor Wat zelf (en nog verder van de andere tempels).  Wie niet oplet (ik ga geen namen noemen, maar wij dus) en rechtstreeks naar de tempels rijdt wordt bij de ticketcontrole een heel eind teruggestuurd. Er staan tuktuks klaar om je te brengen, wij deden de extra kilometers met onze fietsen. Het ticketcenter op deze plek is nieuw en eerlijk gezegd verdenk ik de Cambodjanen er een beetje van het met opzet op zo’n onhandige plaats te hebben geplaatst om het de toeristen die op eigen kracht naar hier komen extra moeilijk te maken. 

Hoeveel dagen blijven?

Wij namen een ticket voor drie dagen.  Eén dag leek ons te kort, en voor twee dagen betaal je sowieso evenveel als voor drie.  Als je echt wil kan je natuurlijk veel bezoeken op één dag (een aantal van de tempels gaan al open om half zes), maar het complex is zo groot dat hier maar één dag komen me zonde lijkt.  Wie alle tempels uitgebreid wil bezoeken kan hier gemakkelijk een hele week rondlopen.

Welke voorzieningen zijn er binnen het complex?

Wie honger of dorst krijgt kan op verschillende plaatsen terecht.  Er zijn meerdere eenvoudige restaurants, uitgebaat door de lokale bevolking.  Daarnaast zijn er in het complex ook op meerdere plaatsen (propere) toiletten voorzien.  En ook wie graag een T-shirt of ander souvenir koopt komt ruim aan zijn trekken.

Is het er druk?

Angkor is dé toeristische attractie van Cambodja en een wereldberoemde site.  Er lopen dus wel wat toeristen rond. Er komen er meer dan 2 miljoen per jaar.  De site is groot, dus de bezoekers zijn verspreid.  Het hoogseizoen hier valt tijdens onze wintermaanden: december tot februari, het droge seizoen in Cambodja.  Wij gingen in juli, regenseizoen en daardoor laagseizoen.  Wij waren er drie dagen en vonden het op de eerste twee dagen erg meevallen qua bezoekersaantallen, terwijl we toch topattracties Angkor Wat en Bayon bezochten.  Op dag drie, en dan vooral bij het bezoek van Ta Prohm, was dat toch anders.  Het leek wel of er om de paar minuten een buslading Chinese (en/of Koreaanse) toeristen werd losgelaten.  Mogelijk waren wij er net op een druk moment (rond de middag).

Een bezoek tijdens het regenseizoen hoeft zeker geen nadeel te zijn. De wolken en af en toe een regenbui zorgen net voor verfrissing.  De tuktuks worden snel voorzien van regenschermen wanneer het begint te regenen.

En anders kan je nog altijd schuilen, een poncho aandoen of gewoon nat worden (het is zo warm dat dat niet eens echt onaangenaam aanvoelt).

Moet ik echt om vijf uur ’s morgens al bij Angkor Wat staan om de zonsopgang te zien?

Het wordt hier en daar in reisgidsen als een must aangeprezen.  Al las ik ook verhalen van over de koppen moeten lopen omdat iedereen de zon wil zien opgaan vanop het meest fotogenieke plekje.  Ik vind midden in de nacht opstaan voor een zonsopgang maar zelden de moeite waard, dus wij kozen voor rustig wakker worden, ontbijten en dan pas vertrekken.  Net ná zonsopgang is trouwens ook een goed moment om de tempels te bezoeken (heb ik van horen zeggen, ook dat haalden wij niet).  Blijkbaar gaan veel van de vroege vogels dan terug naar hun hotel om te ontbijten en is het dus niet zo druk, en ook minder warm dan later op de dag.

Filed Under: Cambodja

Zintuigen presteren overuren in heksenketel Phnom Penh

 

Het is 10 juli als ik dit schrijf.  Ik bevind mij in een hotelkamer in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.  Boven mij draait een ventilator rondjes en zorgt voor net genoeg verfrissing in het immer warme Cambodjaanse klimaat. Het geluid van de ventilator wordt overstemd door de muziek die van buiten komt.  Onze kamer bevindt zich aan de achterkant van het gebouw – thank god – maar op het binnenpleintje naast het gebouw staat een tent en speelt er muziek.  Geen feestje zoals we vreesden, zo blijkt later, maar onderdeel van de rouwperiode nadat een buurvrouw is overleden.

Phnom Penh is één van de snelst ontwikkelende steden uit deze regio en ik las heel uiteenlopende reviews over de stad.  Ik begrijp ondertussen waarom.  De eerste kennismaking met Phnom Penh is namelijk heftig.

Wij maakten net een korte wandeling en die was interessant maar verder ook een pure aanslag op mijn zintuigen. Het verkeer hier is waanzinnig.  Phnom Penh heeft duidelijk niet de infrastructuur die een stad van deze afmetingen nodig heeft.  Wij wandelden door wat waarschijnlijk een normale avondspits is.  Ik zag nog nooit zoveel scooters, brommers, moto- remorques (tuktuks), auto’s,.. bij elkaar, en vooral door mekaar rijden.  De straat oversteken lijkt onbegonnen werk.  De geur van uitlaatgassen is alom aanwezig.

Vonden we eindelijk een straat met minder gemotoriseerd verkeer, bleek die uit te komen op een overvolle markt.  Alweer interessant, maar ook alweer een hoop geuren en indrukken te verwerken, sommige best aangenaam (de kramen met groenten en fruit), anderen veel minder (die met vlees en vis).

Ik had het eigenlijk kunnen weten. In onze reisgids staat letterlijk ‘Cambodia’s capital can be an assault on the senses.  Motorbikes whiz through laneways without a thought for pedestrians; markets exude pungent scents; and all the while the sounds of life – of commerce, of survival – reverberate through the streets’.  Maar soms besef ik pas wat dat betekent als ik er zelf middenin zit.

 

Enkele dagen later herlees ik wat ik op die eerste avond in Phnom Penh schreef en merk ik dat het went, dat ik twee dagen later een manier heb gevonden om de drukte van deze stad een plaats te geven.  Al ben ik ook wel blij als we nog een dag later in Trat staan, een Thais stadje dat na Phnom Penh zo rustig lijkt dat ik bijna niet weet wat me overkomt.

 

En terwijl ik door de straten van Phnom Penh wandel klinkt in mijn hoofd het refrein van een song uit de jaren tachtig: ‘Senses working overtime’.  Kent iemand deze nog?