Header Right

Main navigation

Frankrijk

Filed Under: Europa, Frankrijk, Op reis

Overnachten langs de autoroute du soleil : Lyon en Dijon

Wij reden enkele weken geleden met de auto naar de Franse Alpen. 1000 km rijden op één dag, dat doen we al lang niet meer, en dus zochten we zowel voor de heen- als voor de terugreis een overnachtingsplek langs onze route.

Van naam ken ik de Franse steden langs de autoroute du soleil al sinds mijn kindertijd. Metz- Nancy- Dijon- Lyon: ik ben er overal al meerdere keren voorbijgereden maar ik was er nog nooit gestopt.  Tijd om daar verandering in te brengen.  Lyon is een grote stad en dus bleven we daar 2 nachten voor een korte citytrip, in Dijon sliepen we één nacht.

Lyon is – na Parijs en Marseille- de derde grootste stad van Frankrijk en ligt aan de samenvloeiing van de Rhône en de Saône.  Het historische centrum van Lyon staat sinds 1998 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.  Een gedeelte van de stad ligt op de smalle strook tussen de twee rivieren in, en wordt daarom presqu’Ile genoemd.  Verder wordt de stad overheerst door twee heuvels: Fourvière en Croix-Rousse.

Dat van die heuvels, dat hebben we gemerkt.  Wij wandelden een dagje rond in de stad, en deden daarbij behoorlijk wat trappen.  Dat zorgde voor een mooie wandeling en prachtige uitzichten, maar onze kuiten waren zoveel trappen duidelijk niet gewend.  Het resultaat: twee dagen spierpijn.

Frankrijk is een prachtig land maar ik heb er twee vooroordelen over, gebaseerd op een paar slechte ervaringen uit het verleden: dat de Fransen niet altijd de meest vriendelijke mensen ter wereld zijn en dat ik er als vegetariër vaak niet echt lekker kan eten. In Lyon werden allebei die stellingen vakkundig weerlegd: wij zijn op die twee dagen alleen maar vriendelijke mensen (Lyonais?/ Lyonezen?) tegengekomen en ik heb er heerlijk gegeten.  Lyon wordt trouwens wel eens de hoofdstad van de gastronomie genoemd.

Ik vind een bezoek aan Lyon zeker een aanrader.  Wie niet zo van trappen houdt of zijn kuiten wil sparen  kan trouwens de kabelbaan naar Fourvière nemen en de metro naar Croix-Rousse.

Op de terugweg overnachtten wij in Dijon.  We hielden het daar bij één overnachting en dus was er alleen tijd voor een fijne avondwandeling.  Ook deze stad verdient zeker een bezoek.

Dijon is de hoofdstad van Bourgogne en was de stad van de Bourgondische vorsten.  Zowel Jan Zonder Vrees als Filips de Goede en Karel De Stoute werden hier geboren.

Ons eerste, korte bezoek smaakt alvast naar meer.

Filed Under: Europa, Frankrijk, Op reis

Slapen in historisch erfgoed: Mont-Dauphin

Tijdens ons verblijf in de Alpen logeerden wij in le pavillon des officiers in Mont-Dauphin. Het is  een historisch gebouw dat is omgebouwd tot een complex met 16 studio’s en appartementen.  De studio die we daar boekten was op zich niet echt bijzonder, maar de locatie.. die was ronduit fantastisch!  Ik heb op voorhand getwijfeld of we niet beter zouden overnachten in het centrum van het nabijgelegen stadje Guillestre, overal dichtbij, in de vallei, maar wat ben ik blij dat we dat niet hebben gedaan.

Mont-Dauphin ademt geschiedenis uit.  Het is een citadel die vanaf 1693 werd gebouwd door bouwmeester Vauban en is één van de 16 vestingwerken van Vauban die door Unesco beschermd zijn als werelderfgoed. Vauban was koninklijk ingenieur ten tijde van Lodewijk de 14e en bouwde onder diens bewind heel wat verdedigingswerken langs de Franse grenzen.

Tegenwoordig is het fort een dorp met ongeveer 150 inwoners.  Er worden enkele keren per dag toeristische rondleidingen gegeven, maar ik vond het vooral een fantastische plek om zelf te ontdekken, in rond te wandelen, naar de bergen te kijken, naar wat er overblijft van de citadel en naar de miniatuurhuisjes en – auto’s beneden in de vallei.

De service in ons appartementencomplex was beperkt, de inrichting eenvoudig, er was geen wifi (wat voor mij afkicken betekende) maar ik heb zo genoten van Mont-Dauphin dat ik op geen andere plek in de buurt had willen overnachten.

SAM_2393

Wij zagen Mont-Dauphin in de regen, onder de stralende zon, in de ochtend en ’s avond.  Het was in alle omstandigheden prachtig mooi.  Ik vraag me alleen nog af hoe het er uit zou zien onder een laagje sneeuw..

Praktisch: Mont-Dauphin ligt in het Franse departement Hautes-Alpes, op enkele kilometers van Guillestre. Er is een gratis parking aan de rand van het dorp.  Voor wie met het openbaar vervoer wil komen: er is een treinstation in de vallei, maar dan volgt wel nog een klim van enkele kilometers.

Filed Under: Europa, Frankrijk, Op reis, Sportief

Beklimming van de Col d’Izoard: check :-)

Afgelopen zondag was het zover..

IMG_20160821_122127

De dag die er voor gezorgd heeft dat ik de afgelopen maanden meer sportte dan ooit tevoren (dat zegt ook wat over ‘ooit tevoren’ maar toch)

De dag waar ik meer een doel van maakte dan eigenlijk de bedoeling was door er onze week vakantie in augustus rond te plannen en mijn plan hier en daar aan te kondigen

De dag die ik wel eens heb vervloekt wanneer ik op een vrije zondag op de fiets zat terwijl het fris was en er regenwolken boven mijn hoofd hingen

De dag waar ik nerveus over was, in het begin omwille van de klim, naarmate de dag dichterbij kwam alsmaar meer omwille van de afdaling

De dag die toch een beetje een vraagteken bleef – wegens geen bergen in de buurt om echt te oefenen

De dag die me duidelijk maakte dat ik gemakkelijker aan sporten toekom als ik een doel heb

IMG_20160821_125345

Uiteindelijk bleek de uitgekozen dag in augustus een perfecte fietsdag.  Er was zon, het was warm maar niet te heet, er stond een licht briesje en de bergen als decor waren prachtig.

Ik stopte een paar keer onderweg om op adem te komen, ik had bij momenten graag nog een tandje kleiner kunnen schakelen of een betere conditie gehad, maar ik dacht niet aan opgeven en ging bij het afdalen niet uit de bocht.

Ik reed een col op en genoot daarvan.  Van het feit dat ik het kon, van het landschap onderweg, van het vlot verlopende eerste deel, van elke 100 m vooruitgang op de kilometers 6 tot en met 3 die eeuwig leken te duren, van het stukje afdaling op 2 km van de top, van het besef dat ik de laatste bocht uitkwam en boven was, van het bordje ‘sommet du col d’Izoard’.  Van het uitzicht en van de afdaling.  Van moe op bed ploffen achteraf en van de dag nadien het gevoel hebben al gerecupereerd te zijn.