Oostenrijk Archieven -

Alweer tijd voor een volgende terugblik op donderdag, waarbij ik de hoogtepunten van een reis in het verleden overloop (en tezelfdertijd grote kuis houd in mijn fotocollectie). Deze keer is de reis waarover ik het wil hebben eigenlijk een lang weekend (vrijdag 27/2 tem dinsdag 3/3/1998) in Wenen. Eentje uit de vorige eeuw nog. Waar is de tijd gebleven.

Toen vriendin K voor haar werk voor een aantal maanden naar Wenen verhuisde nodigde ze me uit om op bezoek te komen. Ik zou zelf toen niet snel gekozen hebben voor een citytrip naar Wenen. Het leek me een bestemming voor een iets ouder publiek (ik was 23, piepjong nog :-)). Maar met het vooruitzicht de stad te kunnen verkennen met iemand die er woonde en bij wie ik kon logeren was ik snel overtuigd.

Wat ik mij het meest herinner van de reis:

Mijn citytrip naar Wenen was er één met veel musea. Ik vond de Hofburg, het centrum van de stad en Schönbrunn absoluut de moeite, maar associeer mijn bezoek aan Wenen toch vooral met de vele kunstmusea. Ik heb er écht ontzettend hard genoten van het ontdekken van prachtige schilderijen. Samen met K ging ik naar het Kunsthistorisches Museum, waar er een Breugheltentoonstelling liep. Terwijl zij alweer aan het werk was ging ik nog naar Belvedere (oberes en unteres) en naar KunstHausWien. Ik kocht er een hoop postkaarten van de werken die ik het mooist vond. De meesten deelde ik achteraf uit, maar ééntje zit nog altijd in mijn collectie: Vier Bäume van Egon Schiele. Ik vind het nog steeds erg mooi.

KunstHausWien had op het moment van mijn bezoek een Cobratententoonstelling waarvan ik de flyer bijhield. Hoe vreemd is het ondertussen om prijzen in Oostenrijkse schilling geafficheerd te zien.

De leefbaarheid van de stad. Wenen is een grote stad maar is een stad waar ik graag zou wonen. Ik kwam er nadien nog een paar keer en elke keer dacht ik dat opnieuw. Ik had een tijdje veel collega’s uit Wenen en ook qua mensen denk ik dat ik me er wel thuis zou voelen.
Over de inwoners van Wenen gesproken: toen ik aankwam in de luchthaven en stond te wachten op mijn bagage geraakte ik in gesprek met een jonge vrouw van ongeveer mijn leeftijd. We hadden een fijne babbel. Met als gevolg dat ik de luchthaven uitkwam met een uitnodiging voor K en mij op een feestje op haar appartement de volgende avond. K zag dat wel zitten en wij kwamen terecht op een gezellig privéfeestje met een internationaal gezelschap. We geraakten onder andere aan de praat met een creatieveling die van en voor ons allebei een tekening maakte. Al lang vergeten eigenlijk, maar teruggevonden tussen mijn foto’s:

Mijn naam spellen is altijd een beetje moeilijk voor niet-Nederlandstaligen :-).

Samen met K voor het paleis van Schönbrunn

Het moeilijkste deel van op reis vertrekken: afscheid nemen van onze hond Sam. Er zal goed voor hem gezorgd worden als we weg zijn, daar twijfel ik niet aan, maar toch..

Sam blijft dus thuis, gaan wel mee op reis: de echtgenoot en de stiefzoon.

Onze eerste tussenstop op weg naar Slovenië is Nürnberg. Nürnberg is een stad met ongeveer 500 000 inwoners, gelegen in Beieren, belangrijke stad in de Middeleeuwen en later uitgekozen door de Nazi-partij voor haar jaarlijkse partijdagen. Verder is Nürnberg uiteraard ook bekend voor de processen na de tweede wereldoorlog waarop enkele belangrijke kopstukken van de Nazi-partij werden berecht.

Wij boekten een hotelkamer buiten het centrum. Na aankomst nemen we U-bahn (metro) naar het centrum om een hapje te eten en wat rond te kuieren in de oude stad, die best gezellig is.

De volgende ochtend is gereserveerd voor een bezoek aan de ‘reichsparteitagsgelände’, de plek waar de Nazi-bijeenkomsten plaatsvonden, in de buurt van ons hotel. Ik doe dit half strompelend. Ik kan het me eigenlijk niet herinneren maar vermoed dat ik net voor vertrek thuis mijn teen ergens aan heb gestoten. Tijdens de autorit gisteren is deze beginnen pijn doen en tegen de avond blijkt hij rood en serieus gezwollen. Niet echt handig om te wandelen, en ik neem in eerste instantie ook niet echt de tijd om hem goed te verzorgen. Pas in Salzburg, als ik echt niet goed meer vooruit geraak, koel ik hem regelmatig af en koop ik een verfrissende, pijnstillende zalf. Na twee dagen: zo goed als nieuw, en qua omvang en kleur weer vergelijkbaar met de andere tenen.

De reichsparteitagsgelände dus: we beginnen met een wandeling over het terrein. Ik ben niet goed te been en bovendien valt de regen met bakken uit de hemel (een soort van tropische stortbui). We korten de wandeling dus een beetje in en trekken naar het museum.

Nürnberg de tribune van het Zeppelinfeld

en het uitzicht op de onvoltooide congreshal. In deze congreshal bevindt zich ook het documentatiecentrum, een interessant museum over de tweede wereldoorlog, met bijzondere aandacht voor de aanloop ernaartoe en de afloop (waarin Nürnberg met de Nazi-bijeenkomsten en de processen een belangrijke rol speelde).

In de namiddag volgt een autorit naar Salzburg. We verblijven in een hostel. Ons bezoek aan Salzburg is voor de volgende dag. Mozart (hier geboren) en The sound of music (hier gesitueerd en ook gedeeltelijk hier opgenomen) zijn de meest bekende voortbrengselen van Salzburg.

Salzburg

We bezoeken Hohensalzburg, de middeleeuwse burcht die uitkijkt over de stad. Ik neem de kabelbaan naar boven (owv de pijnlijke teen), het reisgezelschap gaat te voet. De rondleiding is met audioguide (ook in het Nederlands).

Salzburg