Op reis

januari 31, 2019 Filed Under: Europa, Op reis, Verenigd Koninkrijk

Terugblik op donderdag: Schotland 1999

Zoals ik afgelopen maandag al aankondigde mogen jullie, elke keer ik hier in huis fysiek een fotoalbum opruim, hier op de blog een post verwachten over die reis. Vandaag de eerste terugblik op donderdag.

We gaan bijna 20 jaar terug in de tijd, naar de zomer van 1999. Ik was bijna twee jaar afgestudeerd, werkte op mijn eerste job en wou die zomer absoluut naar Schotland op vakantie. De vriendin met wie ik de jaren voordien een paar keer samen reisde wou naar de zon, dus vertrok ik in mijn eentje. Het werd mijn allereerste soloreis, drie weken, ik en mijn rugzak, het openbaar vervoer en een reisgids van Schotland en een hoop mensen en plekken die ik onderweg zou leren kennen. Uit budgettaire overwegingen sliep ik in hostels, en dat bleek ook op andere vlakken een zegen voor me. Alhoewel ik alleen reisde heb ik me namelijk bijna nooit alleen gevoeld. Als ik dat wou waren er reisgenoten, meestal niet voor lang, maar lang genoeg om (reis)ervaringen uit te wisselen, en om al eens gezelschap te hebben onderweg of ’s avonds in de hostel.

Reizen met het openbaar vervoer had zijn beperkingen maar was al bij al zeker doenbaar, zolang je een beetje vooruit plant. En ook een ideale manier om ‘onder de mensen’ te zijn.

De herinneringen die er uitspringen:

de fijne stad Edinburgh, waar ik Holyrood Park (een stukje natuur in de stad) zo’n heerlijke plek vond. Ik kwam bij aankomst het station buiten, keek om mij heen en had onmiddellijk het gevoel dat alles tijdens die reis goed ging komen (er zijn van die plekken waar een mens zich direct thuis voelt, wel, Edinburgh was er zo één).
Dunnotar Castle, een kasteelruïne langs de kust waarvan ik foto’s had gezien en waar ik absoluut naartoe wilde. Want een kasteelruïne plus die locatie, dat kon alleen maar meevallen. En dat deed het ook.
De mooie natuur onderweg. Overal eigenlijk, maar het meest was ik onder de indruk van schiereiland Skye en eiland Harris.
De stranden op Harris. Ik kon bijna niet geloven dat er zo ver Noordelijk in Europa zo’n mooie stranden konden zijn. En dat die zo verlaten zouden zijn. Ik had hier eindeloos kunnen zitten kijken naar het strand en de prachtige kleuren van het water.
De Schotten. Gastvrij, behulpzaam, een heerlijk accent en een volk waartussen ik mij thuis voelde.

Een prachtig (en verlaten) strand op Harris

Nog even de reisroute: ik nam de nachtboot (niet betaald voor een hut, dus sliep ik in mijn slaapzak op de grond) naar Hull, vandaar met de trein naar Edinburgh – Stirling (Stirling Castle) – Dunnotar Castle (Stonehaven) – Aberdeen – Inverness – de trein naar Plockton – Eilean Donan Castle – Kyleakin (Skye) – Portree – Uig – met de boot naar Tarbert (Harris) – terug naar Skye – Fort William – Glen Nevis – Glasgow – New Lanark – York en vandaar opnieuw naar Hull voor de ferry.

januari 12, 2019 Filed Under: Op reis

Het reisverlanglijstje voor 2019

Eén van de dingen waarover de echtgenoot en ik het eens zijn is dat we de komende jaren een prioriteit willen maken van samen genieten van mooie reizen. Hij richtte recent een eigen zaak op, ik besloot om mij te volledig te gaan concentreren op die van mij. Geen verplichte vakantieperiodes op het werk dus, geen x aantal verlofdagen om in te plannen. Voor het eerst hebben we allebei de vrijheid om onze vakantie zelf te plannen, maar betekent dat ook dat er een risico is dat we te veel gaan rekening houden met onze klanten en opdrachten en met het uitbouwen van onze zelfstandige activiteiten dat we vergeten om vakantie te nemen.

Onze professionele bezigheden laten ver vooruit plannen niet toe, dus reizen nu al vastleggen gaan we niet doen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet al heb nagedacht over wat ik zou willen. Hierbij dus mijn verlanglijstje. Er staan geen dingen op die absoluut dit jaar moeten gebeuren, en als ik even 10 minuten nadenk zijn er nog minstens een 10-tal bestemmingen die ik het komende jaar bijna even graag wil bezoeken, dus geen ramp als we uiteindelijk helemaal andere dingen doen.

Stockholm. Eigenlijk wou ik vorig jaar al graag een paar dagen naar Stockholm, en het jaar daarvoor ook al. Dat is er toen niet van gekomen, dus ik zet het opnieuw op mijn verlanglijstje. Het kan voor mij zowel als citytrip als als deel van een langere reis door Zweden.
New York in combinatie met een stukje VS of Canada. De echtgenoot was nog nooit in New York, bij mij is het geleden van 2001. Deze is in de eerste plaats ééntje voor hem, maar nog eens teruggaan naar New York is voor mij ook allesbehalve een straf :-).
Het Noorden van Spanje. Ik wil graag eens naar de groene Noordkust van Spanje, naar Bilbao en San Sebastian. En misschien wel naar de Picos de Europa of zo. Spaanstalige landen trekken omwille van de taal altijd een klein beetje extra aan me.
Albanië. Ik hoorde een paar goede dingen over Albanië. Ik kwam zelf ooit al eens dichtbij de grens tussen Montenegro en Albanië en kon mij toen al moeilijk voorstellen dat het aan de andere kant van de grens niet ook erg mooi zou zijn. Ik wil in 2019 zeker nog eens in de bergen geraken en waarom zouden dat geen Albanese bergen kunnen zijn? (al kan Oostenrijk of Zwitserland ook of de Pyreneeën of Picos de Europa in combinatie met het puntje hierboven).

Ik vermoed dat we niet alle vier de dingen die op bovenstaande lijstje staan in 2019 gaan doen. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Zolang we er maar af en toe eens tussenuit zijn, maakt het niet zo veel uit of dat nu 100 of 2000 km van onze deur is. Tips zijn trouwens altijd welkom.

Wat zijn jullie reisplannen voor het komende jaar?

april 16, 2018 Filed Under: Duitsland

Mijn zeven favoriete plaatsen in Duitsland

Het is een jaar of 12 geleden ondertussen dat ik voor een Amerikaanse touroperator een tijdje ging werken op riviercruises. Riviercruises op onder andere de Rijn en de Donau, dwars door Duitsland dus.

Ik had tot dan eigenlijk niets met dat land, had nog nooit echt de tijd genomen om het te leren kennen en ging ervan uit dat er niet zo heel veel te zien was. Ik was er hoogstens eens doorgereden op weg naar Zuidelijkere bestemmingen, en was wel eens op het vliegtuig gestapt in de luchthaven van Frankfurt of Keulen.

Tijdens de opleiding voor het werk op de riviercruises ontdekte ik Duitse stadjes die veel mooier waren dan ik had verwacht. Ik ben door die job, die ik uiteindelijk maar een dik jaar heb gedaan, een klein beetje een Duitslandkenner geworden (of ik deed in elk geval toch alsof) en vooral een Duitslandliefhebber. Ik ging nadien nog een paar keer terug en leerde nog meer mooie plekken in Duitsland kennen.

Tijd voor een lijstje met favorieten:

Berlijn

Hoofdstad Berlijn leerde ik niet kennen tijdens de riviercruises maar tijdens onze huwelijksreis. Onze huwelijksreis die eigenlijk een citytrip van een paar dagen was. Omdat we pas halverwege het jaar beslisten om een paar maanden later te trouwen en er voor een uitgebreide huwelijksreis geen verlofdagen meer over waren. Maar Berlijn als citytrip: ik kan het zeker aanbevelen. We hebben genoten van Berlijn. Foto’s maken stond niet hoog op mijn prioriteitenlijst en de weinige foto’s die er wel waren kan ik vreemd genoeg niet meer terugvinden. Deze foto komt van Pixabay.

Rothenburg ob der Tauber

Rothenburg is een oude middeleeuwse stad met een hoge Disneylandfactor. Ik vreesde op voorhand (op basis van de statistieken over grote drommen toeristen die het stadje aantrekt) dat ik het mogelijk een tourist trap en te kitscherig zou vinden. Maar wat mij betreft was het liefde op het eerste gezicht. Ja, het is inderdaad toeristisch maar ik heb mij daar nooit aan gestoord. Het ligt aan de Tauber, een plek waar onze riviercruiseschepen niet kwamen, en was een optionele uitstap voor onze gasten. Als er één optionele uitstap was die ik altijd graag wou begeleiden dan was het deze wel. Mijn minst favoriete was trouwens de avonduitstap naar Rüdesheim, met veel hoempapamuziek, een maaltijd met vooral veel vlees en nog meer alcohol. Om maar te zeggen dat ik niet al wat Duits is per se zo leuk vind :-). Rothenburg ligt trouwens langs de Romantische Strasse, een bekende toeristische route door Beieren.

Bamberg

Bamberg is een mooi stadje in Beieren, dat ik eeuwig zal associëren met de lokale specialiteit Rauchbier (gerookt bier). Onze rondleidingen door de stad eindigden traditioneel in een café waar iedereen een Rauchbier mocht proeven. Ik deed dat zelf één keer en daarna nooit meer. Geen fan van het bier, wel van de stad.

Dresden

Dresden leerde ik een paar jaar geleden kennen, toen wij een fietstocht maakten langs de Elbe. Mijn eerste kennismaking met Dresden was vanop de fiets, onderweg van waar onze auto was geparkeerd naar het hotel. Ik was meteen gecharmeerd. Er hangt een sfeer in Dresden die me meteen aansprak en waar ik nog steeds met een fijn gevoel aan terugdenk.

Keulen

Tijdens de riviercruises kwam ik vaak in Keulen. En ik kwam er altijd graag. Ik denk niet dat ik één keer terug aan boord ben gegaan zonder op zijn minst heel even door de Dom (kathedraal) te wandelen. Die gigantische gotische kathedraal, ik kon niet anders dan elke keer opnieuw onder de indruk te zijn. Keulen heeft ook nog een paar interessante musea, zoals het Romisch-Germanisches Museum, het Ludwig museum (moderne kunst), chocolademuseum,…

De Moezelstreek

Toen ik voor het eerst in de vallei van de Moezel kwam vond ik het een beetje gênant te moeten toegeven dat ik in mijn leven al heel wat reiskilometers had afgelegd om mooie plekken op andere continenten op te zoeken, maar zo’n mooie streek zo dicht bij huis tot dan links had laten liggen. Er zijn weinig streken die zo perfect zijn voor een lang weekend als de Moezelvallei!

Heidelberg

Heidelberg is een gezellige universiteitsstad. Het stadscentrum beneden aan de rivier is mooi, maar wat Heidelberg bijzonder maakt is toch het kasteel dat boven de stad uitsteekt. Zeker een bezoekje waard.

Duitsland is groot en er zijn in het land nog behoorlijk veel plaatsen die ik nog niet heb bezocht. Vooral het Noorden van Duitsland is grotendeels een blinde vlek. Ik ben er dus nog niet klaar mee.

februari 1, 2018 Filed Under: Frankrijk, Over eten

Veggie- en veganvriendelijke adresjes in Parijs

Wij waren onlangs een paar dagen in Parijs. We boekten een hotelkamer zonder ontbijt en het was geen weer om te picknicken, dus gingen we nogal veel uit eten (uit pure noodzaak, ocharme toch :-)). Wie mij al langer volgt weet dat ik een voorkeur heb voor plantaardige voeding, al ben ik geen strikte veganist. Ik word dus geweldig blij elke keer ik ergens in het straatbeeld het woordje vegan (of végétalien) zie verschijnen. Dat bleek in Parijs vaker te gebeuren dan ik had verwacht. Hoera! Hier een paar leuke adresjes die we bezochten, waar er vegetarisch/vegan kan gegeten worden. Plekken waar het bovendien gezellig was en het eten lekker. (En het dus uiteraard ook fijn is voor niet-vegetariërs). Daarnaast ook nog een paar adresjes die we nog niet hebben uitgetest maar die ik zeker ga onthouden voor een volgende keer.

Getest en goedgekeurd

Muesli’sbar

Deze mueslibar stond vooraf bovenaan mijn verlanglijstje voor een ontbijt in de buurt van ons hotel. Jammer genoeg ging hij op zaterdag pas om 10u open en waren wij al vroeger wakker en was hij op zondag gesloten. Het duurde dus tot maandag voor we hier eindelijk konden gaan ontbijten. Ontbijten in Muesli’sbar bleek een heerlijke start van onze laatste dag in Parijs. Het concept gaat als volgt: je stelt zelf je mueslibowl samen, met een (plantaardig) melkproduct naar keuze, een mueslisoort naar keuze en drie toppings (keuze uit noten, zaadjes, verschillende soorten (gedroogd) fruit). Ik at een crunchy muesli met kokosyoghurt en amandelen, rozijnen en frambozen er bovenop. En dat was heerlijk. Tijdens de lunch zijn er ook broodjes, soep en quiche.

Le pain quotidien

Aangezien de eerste twee adressen op mijn verlanglijstje voor ons ontbijt op zaterdag nog gesloten waren om half tien stapten wij binnen bij le pain quotidien. Op zondag deden we dat opnieuw. Ik was helemaal weg van hun Crunola parfait à la framboise (heel lekker, maar niet zo fotogeniek). Ook de havermout van de dag nadien was dik in orde. Ik vond de ontbijtporties misschien wel wat aan de kleine kant. Met heel wat vegan opties, verschillende locaties in Parijs en openingsuren elke dag van 8 tot 20u, is le pain quotidien zeker een goede optie om achter de hand te houden in Parijs. Verder hebben ze een menu waarop duidelijk is aangegeven wat er veggie/ vegan is. (Grote fan hier van duidelijke menukaarten en symbooltjes daarop zodat je dat allemaal niet hoeft te vragen.) Wij gingen in een ander filiaal ook eens lunchen: de curry met kokos was top.

Pret a manger

Ik kende deze keten van zelfbedieningsrestaurants (met vooral broodjes/slaatjes/soep..) nog van ons bezoek aan Londen. We gingen er alleen iets drinken en een beetje opwarmen (en ik kocht er een banaan). Alles is er bio, en er zijn wel wat vegan opties (en symbooltjes om dat aan te geven.. jeej!). Niet uitnodigend genoeg om er speciaal voor terug te gaan, maar toch wel goed om in de buurt te hebben bij een plotse hongeraanval.

Kapunka

Kapunka ontdekten wij toevallig in dezelfde straat als Mueslisbar. Het is een klein en zeer gezellig Thais restaurant. Zeer vriendelijke bediening en een heerlijke vegan Pad Thai: wat heeft een mens meer nodig voor een geslaagd diner?

Naan

Naan is een gezellig, klein restaurantje dat ideaal is voor een lunch. De keuken wordt beschreven als Indian Fusion. De kaart bestaat uit wraps van naan-brood en curry’s. Er zijn meerdere vegetarische opties (zowel voor de naans als voor de curry). Ik ben niet helemaal zeker of ze ook vegan zijn.

Verder aten we ook nog bij een Indisch restaurant (dat ik niet ga aanbevelen omdat de rekening niet klopte en ik dat al vooraf zag aankomen). Er was nog een Italiaanse restaurant (één van de vele). En we genoten nog van een snelle portie falafel in een snackbar.

Un monde vegan

Ik was benieuwd naar deze vegan supermarkt en dus gingen wij op ontdekking. Ze winnen er alvast de prijs voor het grootste assortiment aan vegan kaassoorten dat ik ooit bij mekaar zag. Toch was ik ook een klein beetje teleurgesteld. Ik had namelijk op wat meer verse producten gehoopt, een vegan croissant die net uit de oven komt of zo. Maar die behoorde helaas niet tot het aanbod. Wie zelf kookt en op zoek is naar vegan vleesvervangers, kaasvervangers,.. zal hier zeker aan zijn trekken komen.

Voor een volgende keer

Hank burger/ Hank pizza

Van Hank burger en Hank pizza kwam ik vooraf een paar zeer lovende recensies tegen. Ze zijn allebei te vinden in de Marais en zijn volledig vegan. Wij zijn er helaas niet geraakt, maar de volgende keer dat ik in Parijs ben ga ik de burgers en pizza’s hier zeker eens uittesten.

Bol porridge bar

Ik begin thuis bijna elke dag met een bord havermout, dus leek Bol porridge bar me wel iets voor mij. Uiteindelijk niet getest, maar voor de liefhebbers: er staan zowel zoete als hartige havergerechten op de kaart.

Liife

Dit adresje voor ontbijt of lunch lag in de buurt van ons hotel. Er staan heel wat vegan opties op de kaart. Ik wou er graag gaan ontbijten op zaterdag, maar helaas waren we daarvoor te vroeg. (‘Il est 5 heures, Paris ’s éveille’, dat blijkt in het weekend niet helemaal te kloppen). Ik merkte pas achteraf dat deze zaak zich in de eerste plaats op sporters richt.

Café Pinson

Café Pinson heeft twee filialen en serveert gerechten die allemaal bio zijn en grotendeels vegan. Wij wandelden er voorbij en ik keek eens naar binnen. En het ziet er zeer gezellig en hip uit. Ik heb een beetje spijt dat we niet zijn binnengegaan. Volgende keer misschien.

Vietnam in Paris

Een restaurantje dat we ontdekten toen we ons bij het terug naar het hotel wandelen van straat vergisten. Vietnamees en volledig vegan. Ik was meteen verkocht maar uiteindelijk kwam ook dit adresje op de ‘ideetjes voor een volgende keer’ lijst terecht.

Gentle gourmet

Gastronomisch en vegan: dat is wat deze gentle gourmet belooft. De reviews zijn goed, (nog) niet zelf uitgetest.

Tips voor Parijs

Voor wie in Parijs op restaurant gaat: je kan overal gratis een karaf kraantjeswater bestellen. Ter compensatie is alle andere drank wel bijzonder duur.

Daarnaast kan je in Parijs zonder probleem op een terrasje eten of iets drinken, zelfs in december. Ze zullen wel verwarmd zijn maar wij zijn toch maar lekker warm binnen gaan zitten.

Ten slotte nog een ecologische tip om je door Parijs te verplaatsen: Vélib, het systeem van uitleenbare stadsfietsen zoals je dat in steeds meer steden ziet. Wij probeerden het op deze citytrip voor het eerst en zijn fan. Parijs is, op Montmartre na, helemaal vlak. Er zijn aparte fietspaden en je mag op de stroken voor bus en taxi fietsen. Het niet zo hoffelijke rijgedrag van de Parijzenaar moet je er wel bijnemen.

december 14, 2017 Filed Under: Nederland

Een weekendje weg met de hond

Wanneer wij onze koffers pakken en in de auto leggen wordt onze hond zenuwachtig. Bang dat we zonder hem vertrekken, hoopvol dat hij mee mag. Het verlossende moment komt er voor hem wanneer ik zijn harnas bovenhaal (het harnas waarmee hij aan de gordel op de achterbank kan worden vastgemaakt). En hoe nerveus hij ook mag zijn, hij weet dat hij dan rustig moet stilzitten, zijn linkervoorpoot even opheffen en wachten tot de twee gespen zijn vastgeklikt.

Een hond mee op vakantie, het is wel wat gedoe. En het zorgt voor een behoorlijk aantal beperkingen. Er zijn natuurlijk pekken waar hij niet binnen mag en er zijn ook heel wat activiteiten die niet mogelijk zijn met hem erbij.

Anderzijds vind ik het ook wel jammer om hem elke keer we weg gaan thuis te laten. Wij hebben een paar goede hondenoppassen, dat is het probleem niet, maar toch voelt het een beetje alsof we hem in de steek laten.

Bij langere reizen blijft hij thuis, maar voor een weekendje weg nemen we hem geregeld wel mee. En dan moeten we dus op zoek naar een hondvriendelijke plek om te logeren.

Wat zijn voor mij de criteria voor hondvriendelijke accommodatie?

Ten eerste moeten honden er natuurlijk welkom zijn. Dat is niet overal het geval.
Ideaal vinden wij accommodatie met een eigen ingang, zodat hij snel buiten kan zonder dat we eerst nog een heel hotel moeten doorkruisen.
Ideaal ligt de accommodatie op het gelijkvloers. Trappen zijn riskant. Er zijn trappen waar onze hond geen probleem mee heeft, maar als ze glad zijn, steil zijn of als hij door de treden heen naar beneden kan kijken verstijft hij en is de enige oplossing hem naar boven/beneden dragen – geen aanrader met een hond die tussen de 25 en 30 kg weegt en niet per se meewerkt. Een lift kan op zich wel, maar ook daar is hij niet echt een liefhebber van.
Liefst een kamer/appartementje zonder tapijt op de vloer zodat het haar en vuil dat hij achterlaat gemakkelijk op te kuisen is.
Een eigen keukentje is een pluspunt, zodat we al eens zelf kunnen koken en niet op restaurant moeten (honden zijn niet in alle restaurants welkom, en als dat wel zo is is het altijd wat zoeken naar een plekje waar hij niet in de weg ligt, laat hij haar achter en als hij nat is is de geur van natte hond nu ook niet iets wat je wil binnenbrengen in een restaurant).
Een rustige omgeving, veel natuur in de buurt (een citytrip met een hond is niet echt handig, al deden wij het wel eens: om beurten een museum binnen, terwijl de ander bij de hond bleef, gezellig is dat niet echt).

Volgende drie accommodaties hebben wij de afgelopen jaren uitgetest en goed bevonden. Zowel wij als onze hond hebben er van genoten:

Restinn – Warmenhuizen

Ons laatste weekendje weg met de hond spendeerden we net buiten het Noord-Hollandse Warmenhuizen op de erf van een boerderij. Daar staan zes bungalows, met elk een eigen ingang en terrasje. Wat verderop is er een groot grasveld waar honden kunnen rondlopen. Er is geen keukentje maar wel een eettafel met stoelen en een afhaalrestaurant in het dorp. Het ontbijt wordt ’s ochtends lekker vers aan de bungalow gebracht. Warmenhuizen ligt op een prima locatie in Noord-Holland. Er zijn een paar mooie kustplaatsen in de buurt, en stranden waar de hond vrij rond mag lopen. Het ligt bovendien vlakbij de Schoorlse duinen, het breedste duinengebied van Nederland.

Oppe Klincke – Franeker

Deze mooie en gezellige Bed and breakfast is gelegen in een oude Friese boerderij (uit 1788) nabij het Friese stadje Franeker. Er zijn twee appartementen en twee studio’s, allemaal met een eigen ingang en met eigen kookgelegenheid. De B&B is rustig gelegen maar tegelijkertijd een uitstekende uitvalsbasis om de prachtige Friese stadjes in de buurt te bezoeken.

Het koetshuis – Kamperland

Het Koetshuis in Kamperland (Zeeland) is een prima plek om met je hond naartoe te gaan en te genieten van de mooie regio die Zeeland is. Naast een eigen ingang en een keukentje heeft het voor hondenliefhebbers nog een extra troef en dat is het afgesloten stukje tuin achter het huisje. Ideaal om de hond buiten te kunnen laten zonder er direct naar te moeten omkijken. Er zijn stranden in de buurt en het wondermooie historische stadje Veere is met de auto gemakkelijk te bereiken.

Kennen jullie nog meer hondvriendelijke logies?

november 15, 2017 Filed Under: Egypte, Indië, Jordanië, Reistips, Verenigde Staten

De vijf mooiste woestijnen die ik al heb bezocht

Ik hou van veel verschillende landschappen: van steile bergen, van ondoordringbare bossen, van polderlandschappen met blauwe luchten, van glooiende heuvels en van weidse stranden. Maar toch is er een landschap dat me nog net iets meer aantrekt: de woestijn.

Het heeft een tijdje geduurd voor ik het besefte, want we hebben er hier in de buurt natuurlijk geen. De misvatting bestaat dat een woestijn saai is omdat er niet veel groeit en oorspronkelijk dacht dat ik het er veel te warm zou vinden. Maar toen ik jaren geleden voor het eerst echt de schoonheid, de weidsheid, het licht en vooral ook de absolute stilte van een woestijn in mij opnam ontdekte ik ze: mijn liefde voor woestijnen. Ik bezocht er nog maar een paar, maar ben voor de rest van mijn leven fan. Hier een overzicht van mijn favorieten.

De meest iconische: Monument Valley (USA)

Ik denk dat er maar weinig landschappen zo herkenbaar zijn (ook voor wie er nog nooit is geweest) als dat van Monument Valley. De rotsformaties deden dienst als decor voor heel wat Western-films en zijn daarmee voor veel mensen voor eeuwig geassocieerd met het Wilde Westen. ’s Morgens uit ons tentje kruipen met zicht op deze prachtige woestijn: dat wil ik nog wel eens overdoen. Enige nadeel: je kan in het gebied van het Navajo Tribal Park niet met een gewone auto rondrijden en je kan er ook niet zomaar vrij rondlopen, dus sloten wij aan bij een excursie. Het wordt dan al wat moeilijker om echt de stilte te kunnen horen natuurlijk. Maar zelfs met excursie vond ik het super, en ook buiten het Park is de omgeving prachtig.

De meest intens beleefde: Sinaï (Egypte)

Mijn bezoek aan de Sinaï-woestijn was een groepsreis en als ik het me goed herinner was het mijn eerste bezoek aan een woestijn. Met een kleine groep avontuurlijk aangelegde reizigers ging ik er op jeepsafari. De jeeps werden bestuurd door lokale bedoeïenen die ons lieten kennismaken met hun geboortestreek en ’s avonds voor ons kookten. Geen blitzbezoek maar een reis die lang genoeg duurde om me echt verbonden te voelen met de streek. Genoeg tijd om het leven in de woestijn beter aan te voelen en te begrijpen.

De meest sfeervolle: Thar desert bij Jaisalmer (Indië)

De woestijn bij Jaisalmer was zeker niet de mooiste die ik ooit bezocht, maar toch eentje die ik niet snel zal vergeten. Ik trok er twee dagen rond op de rug van een kameel, met mijn medereizigster en onze gids als enige gezelschap. Ik zal me eeuwig het moment herinneren waarop we aankwamen op onze slaapplaats. Ik verwachtte dat we een matje en een deken zouden uitrollen, maar toen kwamen we plots aan bij een opgemaakt bed op poten met een echte matras midden in het zand. Heerlijk geslapen onder de blote hemel.

Het langst naar uitgekeken: Wadi Rum (Jordanië)

Jordanië stond al een tijdje op mijn verlanglijstje toen ik er uiteindelijk naartoe trok. Het land stelde niet teleur. Ik wist dat ik Wadi Rum mooi zou vinden en dat was ook zo. Echt helemaal verlaten is het er niet, maar toch: opnieuw die allesoverheersende stilte die je echt alleen in woestijnen vindt. Ik wil eigenlijk nog wel eens terug, maar dan om wat langer te blijven.

De warmste: Death Valley (USA)

Er is discussie over, maar Death Valley claimt de warmste plek op aarde te zijn. Ik prijs mezelf gelukkig dat wij er in oktober waren, toen het er nog steeds behoorlijk warm was maar toch al doenbaar.

Op mijn verlanglijstje

Ik mag dan wel een zwak hebben voor woestijnen, het is zeker niet zo dat ik nu elke vakantie in de woestijn spendeer. Er staan nog wel een paar woestijnen op mijn verlanglijstje. In de eerste plaats is dat de Namib woestijn in Namibië. Google even ‘Sossusvlei dune 45’ als je wil weten wat ik bedoel.

Daarnaast wil ik ooit eens écht de rust opzoeken in de woestijn. Meerdere dagen, in beperkt gezelschap, niet te veel afstand afleggen, geen bezienswaardigheden bezoeken, maar echt vertragen. Bij voorkeur zou ik dat willen doen op de rug van een kameel, en op het ritme van diezelfde kameel. Al zal het in dat geval wel zonder de echtgenoot zijn. Die vond onze korte kamelentocht in Jordanië al lang genoeg, terwijl ik nog een hele dag had willen blijven zitten.

Enkele aandachtspuntjes bij een woestijnbezoek

Nu ik het toch over kamelen heb: als je met een kameel wil gaan rijden, zoek een organisatie die zorgt voor een goed zadel. Ik zat ook in Marokko op de rug van zo’n beest, maar zonder fatsoenlijk zadel en dat was toch niet echt wat het moest zijn. En kies uiteraard ook voor een organisatie die zijn dieren goed verzorgt.

Het lijkt een klassieker: de zon zien opkomen of ondergaan in de woestijn. Wel, mijn advies: verwacht daar ook niet te veel van. De woestijn is absoluut mooi bij avond- en bij ochtendlicht, maar echt spectaculair mooie zonsondergangen en -opkomsten heb ik er persoonlijk nog niet gezien.

Ik was helemaal wild van de sterrenhemels in de woestijn: zoveel sterren had ik nog nooit in mijn leven gezien. Als je dat echt belangrijk vind, let dan best wel even op de stand van de maan bij je bezoek. Ik beloofde mijn man prachtige sterrenhemels in Wadi Rum en toen zaten we daar ’s avonds, bij volle maan en veel te veel licht om veel sterren te kunnen zien.

Terugblik op donderdag: Schotland 1999

Het reisverlanglijstje voor 2019