Everyday life Archieven -

Everyday life

Filed Under: Everyday life

Over financiële vrijheid: FIRE, HOT en hoe ik dat voor mezelf invul

Financiële vrijheid, financiële onafhankelijkheid: het zijn begrippen die de meeste mensen wellicht als muziek in de oren klinken. Maar wat betekent financieel onafhankelijk zijn? En is het iets om actief na te streven of toch maar niet?

hoeveel geld heb je nodig om je financieel vrij te voelen?
FIRE

Het was pas een paar maanden geleden dat ik op de blog van Mariimma voor het eerst over de term FIRE (Financial Independence, Retire Early) las. Die afkorting zegt al veel over wat FIRE inhoudt. Kort samengevat gaat het hier om een beweging waarbij financiële onafhankelijkheid op (relatief) jonge leeftijd wordt nagestreefd met als doel zo vroeg mogelijk te kunnen stoppen met (betaald) werken. Mensen die FIRE nastreven doen dat door sober te leven, een groot deel van hun inkomen te sparen en door dat spaargeld slim te beleggen. En door dat lang vol te houden.

Ik vind dat er wel wat interessante aspecten aan de beweging zitten, maar voor mij persoonlijk klinkt FIRE toch wat te veel als ‘nu veel inspanningen leveren (hard werken, uitgaven in de gaten houden, beleggingen opvolgen) om daar nadien de vruchten van te plukken’. Op zich niets op tegen, maar er lijkt veel contrast te zitten tussen het leven voordien en nadien. Er wordt in de FIRE-beweging ook een bedrag geplakt op het bereiken van financiële onafhankelijkheid. Zodra je 25x je jaarlijkse uitgaven hebt bijeen gespaard zou je met pensioen moeten kunnen.

HOT

Op de blog van Lonneke Lodder leerde ik recenter de afkorting HOT (Happy, Opportunity rich and Time rich) kennen. Vager dan FIRE maar het klinkt voor mij wel leuker. (Vaag wel want wat betekent bijvoorbeeld Opportunity rich zijn concreet? Dat lijkt me ook erg verschillend van persoon tot persoon.) Ik vertaal het zelf als volgt: kansen kunnen grijpen als ze zich voordoen, tijd hebben voor wat je zelf belangrijk vindt op een bepaald moment in je leven, niet moeten meelopen in een rat race als je je daar niet goed bij voelt.

Mijn eigen invulling van financiële onafhankelijkheid

Voor mij betekent financieel onafhankelijk zijn vooral vrijheid. Het betekent:

  • Zelf keuzes kunnen maken, zonder dat wat die keuze financieel opbrengt daarin de belangrijkste factor is.
  • Het je kunnen veroorloven om een tijdje geen (of minder) betaald werk te doen.
  • Niet vast zitten in een situatie/job waar je ongelukkig van wordt en daar alleen maar blijven zitten omwille van financiële redenen.
  • Beschikken over mogelijkheden.

Voor mijzelf geloof ik als basis in de combinatie van een eerder sobere levensstijl met een stevige financiële buffer (waarbij dat laatste voor een groot deel het gevolg is van het eerste). Geld dat niet buiten gaat hoeft ook niet binnen te komen. Al is alleen maar sparen en oppotten ook niet gezond. Nooit meer moeten werken is voor mij geen doel. Wat ik wel belangrijk vind is dat ik werk kan doen dat me voldoening geeft en dat mij flexibiliteit geeft.

Ieder zijn keuze

Ik besef dat mijn invulling hierboven niet erg concreet is (want wat is sober leven en wat is een stevige buffer?). Er zijn mensen die met een minimum aan spaargeld en zonder vast werk hun dromen achterna gaan en er gerust in zijn dat ze wanneer het nodig is wel een bron van inkomsten vinden. Je zou dat roekeloos kunnen vinden of moedig. En er zijn anderen die genoeg spaargeld hebben om daar jaren van te leven, maar die toch vasthouden aan de zekerheid van een job waar ze niet blij van worden. Uit angst of uit verantwoordelijkheidszin? En op zich is dat ook allebei ok. Iedereen maakt zijn eigen keuzes, bepaalt zijn eigen prioriteiten, heeft andere motivaties.

Ik geloof dat de vrijheid die ik hierboven beschrijf voor een groot stuk in je hoofd zit. Ik denk niet dat financieel onafhankelijk zijn in geldbedragen uit te drukken valt, zoals in de FIRE-beweging wordt gedaan. Het is eerder een gevoel. Een vertrouwen in de toekomst.

Afbeelding van Alexas_Fotos via Pixabay

Filed Under: Everyday life

Ondertussen – januari 2020

De eerste maand van 2020 zit er alweer op. Ze lijkt voorbijgevlogen en toch ook weer niet. Het was namelijk geen doorsneemaand, met als gevolg dat het begin van januari al een eeuwigheid geleden lijkt.

Januari viel duidelijk uiteen in twee delen. Tijdens de eerste helft draaide alles rond verhuizen. Het tweede deel stond in het teken van vakantie.

Ik besliste om in de hele maand januari niet te werken en mij volledig te concentreren op die twee dingen. Dat maakte dat zowel het verhuizen en alles wat daarbij kwam kijken en de voorbereiding van onze vakantie redelijk stressvrij zijn kunnen verlopen.

Verhuisd

De plek waar we naartoe zijn verhuisd en waar we blijven wonen tot ons eigen huis klaar is, was al gemeubeld. Dat betekende dat we vrij snel geïnstalleerd waren. Maar dan moest ons vroegere huis natuurlijk ook nog helemaal worden leeggemaakt. Je kan doos na doos uit een huis sleuren en vervolgens nog het gevoel hebben dat er amper iets is veranderd. Zo blijkt. Het was bij momenten frustrerend maar toen zag ik het beetje bij beetje, ruimte voor ruimte, toch steeds leger worden. Uiteindelijk heeft alles een (al dan niet tijdelijke) bestemming gekregen. En weet ik min of meer waar alles is gebleven. Ik heb veel gehad aan de Excellijst waar ik de weken voor onze verhuis aan heb gewerkt met daarin zowat al onze bezittingen verdeeld over volgende categorieën: mee met ons naar het huis van mijn moeder waar we tijdelijk mogen wonen, naar de ruime kelder van mijn schoonouders, naar de kringloopwinkel, naar het containerpark.

Het was vreemd vast te stellen hoe snel na onze verhuis het huis waar ik meer dan tien jaar in had gewoond al niet meer als thuis aanvoelde. Op zaterdag werden we er ’s ochtends nog wakker en reden we twee keer over en weer met een volgeladen auto. Op zondag stapte ik binnen in een huis dat mijn thuis niet meer was.

Vakantie

Naar de tweede helft van januari was ik al een tijdje aan het uitkijken. Vakantie na een toch wel drukke periode. Even geen to-do-lijst. In koud en grijs Charleroi het vliegtuig opstappen en er vier uur later uitstappen in zonnig en warm Fuerteventura. Ik probeer het aantal keren dat ik met het vliegtuig reis te beperken, maar het blijft een geweldige luxe om dat af en toe te kunnen doen. Onze reis op Canarische eilanden Fuerteventura en Gran Canaria was een absolute voltreffer: mooie natuur, veel rust en afwisseling. Meer daarover later. Maar nu toch al even een paar hoogtepunten:

het dakterras van onze eerste verblijfplaats

wandelen door de duinen
genieten van de stilte en het uitzicht in de bergen
mooie stranden en op blote voeten en met tot aan onze knieën opgerolde broekspijpen langs de zee wandelen

Uitkijken naar…

Februari wordt de maand waarin ik weer aan het werk ga, op een nieuwe locatie, met een voor mij nieuwe manier van werken. Benieuwd hoe dat gaat meevallen.

Na een paar hectische maanden verwacht ik dat er de komende maanden weer wat meer rust komt. Op werkvlak zal het een beetje zoeken zijn, maar verder heb ik even geen nood aan grote plannen en veranderingen. Ik neem mij ook voor eens rustig de tijd te nemen om de streek waar we zijn komen wonen wat te ontdekken, want dat is er voorlopig nog niet echt van gekomen.

Filed Under: Everyday life

Nieuw in Vlaams-Brabant

Wij zijn het jaar gestart met een verhuis. Weg uit het Noorden van de Kempen. Tijdelijk neergestreken in de buurt van Aarschot, op de grens tussen de Zuiderkempen en het Hageland.

De streek is nieuw voor ons. Al is dat relatief. Het dorp waar ik ben opgegroeid ligt op minder dan 14 kilometer van onze nieuwe woonst. Dat is dichter bij mijn roots dan ik in heel lange tijd nog heb gewoond. Leuven, waar we allebei hebben gestudeerd en op kot hebben gezeten is dan weer minder dan 25 kilometer van onze deur. Ook dat is veel dichterbij dan het de afgelopen jaren is geweest.

Onze verhuis naar Vlaams-Brabant was dé verrassing van het afgelopen jaar. Tot in oktober waren we ons er zelfs niet van bewust dat dit een optie zou kunnen zijn. Toen de opportuniteit zich voordeed dacht ik in eerste instantie dat we ons maar aan ons oorspronkelijke plan moesten houden. Tot het idee begon te rijpen, B er ook de voordelen van zag en we eigenlijk geen goede reden meer konden bedenken om het niet te doen.

Ik beschouw de periode waarin we hier wonen een beetje als een lange vakantie. Een uitgelezen kans om een nieuwe streek te ontdekken en om een aantal plekken te herontdekken.

Wat staat er zoal op mijn verlanglijstje:

Aarschot

We wonen op ongeveer 3 à 4 kilometer van Aarschot. Aarschot leren kennen wordt dus een eerste prioriteit. Ik wil een broodje gaan afhalen bij broodjeszaak Lunsj, een voorstelling bijwonen in cultuurcentrum Het Gasthuis, op café of een concert bijwonen in De Knoet. Ik wil na de zomer weten waar in Aarschot je lekker uit kan gaan eten en waar je het mooiste zicht hebt op de Demer.

Heist-op-den-Berg

Mijn roots liggen in Heist-Goor, een dorp dat deel uitmaakt van fusiegemeente Heist-op-den-Berg. Sinds mijn ouders er niet meer wonen kom ik er bijna nooit meer. Ik hoop de komende maanden tijd te maken voor een paar bezoekjes. Benieuwd welke herinneringen dat gaat oproepen, wat er allemaal is veranderd en hoe nostalgisch ik mij daar bij ga voelen.

Leuven

Leuven is de stad waar ik heb gestudeerd en vijf jaar lang op kot heb gezeten. Het is bovendien één van de steden met de meeste veggie- en veganvriendelijke horecagelegenheden in Vlaanderen. En Leuven is met de trein vanuit Aarschot in minder dan een kwartier bereikbaar. Ik denk dus dat ik wel een paar keer in Leuven te vinden zal zijn de komende maanden. Nostalgie alweer, maar vooral toch leuke nieuwe dingen gaan ontdekken.

Wandelen en fietsen

Er zijn een hoop nieuwe wegen, paden en natuurgebieden te ontdekken in de buurt en ik ben van plan daarvoor in 2020 mijn wandelschoenen weer wat vaker aan te doen dan in 2019 en ook wat vaker op de fiets te kruipen. (Als ik “de fiets” schrijf bedoel ik mijn gewone stadsfiets, de koersfiets stond al zo lang stil dat ik hem naar aanleiding van onze verhuis heb verkocht.) In vergelijking met de volledig vlakke omgeving waar we de afgelopen jaren hebben gewoond is het hier trouwens behoorlijk heuvelachtig. Misschien probeer ik dit jaar ook nog wel eens Heist berg op te fietsen. ZOu ik boven geraken of net als in mijn kindertijd een stukje te voet moeten doen?

De rest van de streek

Er zijn nog wel wat plekken die plots veel dichterbij liggen en die ik niet goed ken. Diest bijvoorbeeld en Tienen. En ook Hasselt is van hieruit niet zo ver meer. En ik vergeet ongetwijfeld nog wat mooie plekken.

Genoeg plaatsen om te ontdekken dus de komende maanden. Tips zijn altijd welkom. En als je een local bent die mij je favoriete plekje wil tonen of er samen eentje wil ontdekken, dan hoor ik dat ook graag.

Filed Under: Everyday life

Vaarwel 2019, hallo 2020

Ik hoorde pas nog dat nieuwjaarswensen nog tot het einde van januari kunnen, dus als je het zo bekijkt ben ik helemaal nog niet laat met mijn wensen :-). Ik wens iedereen die hier meeleest een gezond, inspirerend en vreugdevol 2020! Om het jaar in te zetten een korte terugblik gekoppeld aan een blik vooruit.

2019 was het jaar waarin we de akte voor onze nieuwe huis in Antwerpen tekenden en de bouwwerken aan dat huis ook effectief startten. We verkochten ook nog net voor het einde van het jaar ons huis in Beerse. Was 2019 nog het jaar van de notarisafspraken, dan wordt 2020 een verhuisjaar. We begonnen het jaar er maar meteen mee. Onze tijdelijke woonst in Vlaams-Brabant voelt al helemaal als thuis. Na de zomer verhuizen we een tweede keer, naar ons nieuwe huis. Ik beschouw de tijd tot dan een beetje als een lange vakantie.

2019 was het jaar waarin B en ik allebei zelfstandige in hoofdberoep werden. Dat eerste jaar is erg goed verlopen, beter dan verwacht eigenlijk. Dat zelfstandige zijn vertaalt zich vooral in een veel groter gevoel van vrijheid. 2020 wordt hopelijk het jaar waarin we die vrijheid ook wat meer gaan benutten. Met twee keer verhuizen heb ik geen hoge verwachtingen van wat 2020 voor mij als massagetherapeute gaat brengen qua winstcijfers. Maar ik denk wel dat het een inspirerend jaar zal worden. Ik ga mijn weg wat moeten zoeken en wat afwegingen moeten maken. Ik hoop in elk geval tegen het einde van het jaar bezig te zijn iets nieuws op te bouwen in Antwerpen.

We maakten in 2019 een heerlijke road trip naar Schotland, trokken een paar dagen naar Duitsland en gingen uitgebreid uitwaaien in Texel. We waren ook nog een weekend in Gent en Nederland en maakten heel wat leuke uitstappen. Ik hoop dat 2020 een nog mooier reisjaar wordt. We beginnen binnenkort met een reisje naar de Canarische eilanden. Zon, rondlopen zonder jas, nieuwe plekken ontdekken en niets moeten, meer heb ik even niet nodig. Verder hebben we nog geen concrete reisplannen maar die komen er nog wel. En dan is er natuurlijk ook nog ons verblijf van een aantal maanden in een streek die we niet zo goed kennen en waar er nog veel te ontdekken valt.

Enkele favorieten uit 2019:

  • Het boek dat mij het meest is bijgebleven: ‘Becoming’, de biografie van Michelle Obama.
  • Het enige boek dat ik 5 sterren gaf op Goodreads: ‘Vous n’aurez pas ma haine’ van Antoine Leiris (een dun en bijzonder ontroerend boek).
  • De beste film: Joker
  • De serie die het meeste indruk maakte: The good place
  • Het leukste festival: Once in a blue moon
  • Beste Vlaamse TV: De Mol en Rond de Noordzee

2019 voelt een beetje als het jaar van de voorbereidingen. 2020 belooft dan het jaar te worden van de effectieve veranderingen. Ik ben benieuwd.

Filed Under: Everyday life

De relativiteit van tijd

Geen stukje over Einstein’s relativiteitstheorie, daar heb ik niets zinnigs over te zeggen. Wel over hoe lang 30 jaar duurt, en hoe dat met ouder worden verandert.

Er werden de afgelopen tijd nogal wat gebeurtenissen herdacht die 30 jaar geleden gebeurden. Keer op keer dacht ik ‘echt, is dat al zo lang geleden?’. In de laatste maanden van 1989 viel de Berlijnse muur, werd Ceausescu geëxecuteerd en stierf Graham Chapman (ex-lid van Monty Python). Ik herinner mij die dingen alsof ik ze beleefde terwijl ik volwassen was. Ik was 15 toen. In mijn herinnering hadden ze net zo goed 20 of 15 jaar geleden kunnen zijn gebeurd.

Het valt mij altijd op hoe historische feiten in drie categorieën lijken te kunnen worden opgedeeld: 1) van vóór mijn tijd 2) gebeurd terwijl ik kind was en 3) gebeurd terwijl ik volwassen was. Gebeurtenissen uit de eerste categorie vind ik altijd heel erg moeilijk in de tijd te situeren. De jaren ’20 of de jaren ’50, uiteindelijk is dat allemaal lang geleden, toch? Maar ook gebeurtenissen uit de derde categorie durf ik nogal eens verkeerd te situeren. ‘Was ik 18 toen of 24 of misschien zelfs al 35?’

Die 30 jaar waar ik het eerder over had, die helemaal niet zo lang geleden lijken, hebben een bijzondere betekenis voor mij. Ons leven, onze beleving en onze herinneringen schuiven elk jaar een stukje op, dat is op zich niet zo verwonderlijk. Maar 30 jaar is niet alleen de tijdspanne die is gepasseerd sinds mijn 15e. Het is ook ongeveer de tijdspanne tussen het einde van de tweede wereldoorlog en mijn geboorte. Die oorlog, dat leek mij als kind altijd zo lang geleden, uit een andere tijd. Want 30 jaar is een eeuwigheid. Of toch niet?

Filed Under: Everyday life

Ondertussen – november en december 2019

Ik was mijn maandoverzicht van november een beetje uit het oog verloren, dus bij deze ineens een overzicht van november en het grootste deel van december samen.

November was de maand waarin de verkoop van ons huis officieel werd. De akte gaan we nog net in 2019 tekenen, op de voorlaatste dag van het jaar. Dan zal het huis waarin we nu nog wonen officieel niet meer van ons zijn.

Het was grappig te merken hoe snel het nieuws van onze komende verhuis zich door onze buurt verspreidde. De verstandhouding met onze buren is goed maar wij lopen zeker mekaars deur niet plat. Wij hadden ook geen bord in de tuin gezet om aan te geven dat het huis te koop was en niemand hierover geïnformeerd. Maar ons zoekertje werd vrij snel door één van de buren opgemerkt, waarna het nieuws zich verder verspreidde en ik de deur niet kon uitkomen zonder daarover te worden aangesproken. Wie graag van alle buurtnieuws op de hoogte blijft kan ik trouwens een hond aanraden. (Twee wandelingen per dag en ik blijf perfect op de hoogte van wat er reilt en zeilt in de buurt).

B werd in oktober met de auto aangereden terwijl hij stil stond aan verkeerslichten. Geen discussie mogelijk over wie er in fout was. De schade bleef ook beperkt tot wat blikschade. Geen erg dus, maar ik verbaasde mij er wel over hoeveel geregel het is om dat hersteld te krijgen. De tegenpartij was een Nederlander en, Europa of niet, een ‘buitenlandse’ tegenpartij blijkt de zaak extra te bemoeilijken. Maar heel wat mails, telefoontjes en al twee garagebezoeken verder is er nu wel een datum afgesproken voor de herstelling!

Ik heb de afgelopen tijd veel opgeruimd en veel weggedaan. Beslissen wat ik de moeite vind om twee keer te verhuizen blijkt toch iets anders dan het gebruikelijke opruimen.

Ik kreeg even een nieuwe hobby. Het begon toen ik bij het opruimen van de zolder de oude postzegelcollectie van B tegenkwam. Hij wilde ze niet meer. Dus vroeg ik mij af wat je daar dan mee doet: in de vuilbak, een verzamelaar zoeken..? Ik begon door de verzameling te bladeren, kwestie van een idee te hebben waarover het ging. En toen werd mijn interesse in aardrijkskunde geprikkeld (want Mahra State, wat is dat?) en mijn interesse in geschiedenis (postzegels uit het Duitse Rijk en zo). En er zaten ook echt hele mooie postzegels tussen. Toen besloot ik om er toch een paar te houden. Een stuk of 10. Dat werden er uiteindelijk wat meer, waardoor ik dus nu een heel postzegelalbum heb en toch wel even zoet ben geweest met selecteren en sorteren. Niet verwacht, maar er zat een filatelist in mij verborgen.

We gingen een paar keer uit eten (o a bij dit leuke Griekse restaurant in Herentals en bij Volt in Geel, waar de kaart verrassend veganvriendelijk was) en gingen wat relaxen in een privésauna. (Wat ik trouwens altijd een beetje decadent vindt, zo drie sauna’s, een stoombad en een whirlpool alleen voor ons. Maar het deed wel deugd.)

In december lag ik een paar dagen met een stevige verkoudheid in de zetel. Waardoor ik eindelijk naar het lang geleden opgenomen en erg interessante Voorbij de grenzen van Saoudi-Arabië keek en nog wat afleveringen van Glee en Gilmore Girls om de dagen door te komen. En ik maakte ook werk van het plannen van onze volgende reis. De verkoudheid bleef trouwens wat langer hangen dan ik had gewild.

De kortste dag van het jaar is voorbij. Dat vind ik toch altijd wel een fijn idee. Ik houd echt niet van de donkere dagen in de winter, maar het ergste hebben we dus al achter de rug.

Ik zocht en vond een groepspraktijk in de buurt om mij bij aan te sluiten en zo de klanten van mijn massagepraktijk verder te kunnen bedienen, in combinatie met meer massages aan huis. Dat zal een serieuze verandering zijn zowel voor mezelf als voor mijn vaste klanten. Benieuwd of ze me daarin gaan volgen en of ik dat zelf wel zo werkbaar ga vinden als ik nu hoop.

Uitkijken doe ik naar januari, met eerst een verhuis en dan vakantie ergens waar de zon nu al wat hoger aan de hemel staat en we dus nog eens zonder jas naar buiten zullen kunnen!