Everyday life

Zomers weer.  Met momenten is het voor mij zelfs iets te warm, maar wat ben ik blij met dit zomerse weer.  En hoe heerlijk waren die typische lente-dingen de afgelopen maanden: lammetjes in de wei, eendjes die rondzwemmen met hun kroost achter zich, tinten groen in de natuur die je echt alleen in de lente te zien krijgt, zonder jas naar buiten, verse aardbeien van eigen kweek – ik ben tot de conclusie gekomen dat uitgebreid moestuinieren niet mijn ding is (of toch op dit moment van mijn leven niet) maar plantjes die zonder dat ik ernaar moet omkijken voor lekkere vruchten zorgen, dat is eeuwige liefde.

Wandelen.  Nadat we dat een tijdje veel minder deden gaan de echtgenoot en ik weer veel vaker wandelen.  En herinner ik me ook weer dat er heel wat mooie plekken in de buurt zijn om dat te doen.  Voor het eerst zijn we op onze wandelingen niet meer vergezeld door onze hond.  Buiten het feit dat hij last heeft van artrose gaat het best goed met de gezondheid van Sam, onze 12-jarige golden retriever, maar de afstanden die hij nog vrolijk met ons mee wandelt zijn dezer dagen eerder uit te drukken in honderden meters dan in kilometers.  Wandelingen mét hond zijn tegenwoordig traag en kort, al zijn we wel blij dat we nog met hem kunnen gaan wandelen.  Maar daarnaast wordt er dus ook weer wat verder en op ons tempo gewandeld, wat ook wel deugd doet.

Slecht slapen.  Ik slaap de laatste tijd niet echt goed.  Dat is één van de nadelen van beter weer en langere dagen.  Ik heb moeite om ’s avonds in slaap te geraken en om ’s ochtends door te slapen.  De vogels buiten wakker – ik ook wakker, zoiets.

Slapen met een kussen tussen mijn benen. Ik kreeg de laatste tijd geregeld last van mijn onderrug.  En toen begon het mij te dagen dat mijn slaaphouding daar wel eens de oorzaak van zou kunnen zijn.  Ik was ooit een buikslaper maar toen ik al rond mijn 12 jaar last kreeg van mijn nek heb ik dat afgeleerd en ging ik op mijn zij slapen.  Een goede houding voor je rug.  Alleen gaat het met die houding al een tijdje mis.  Wat ik ben beginnen doen is mijn bovenste been voorbij het onderste been op de matras leggen en met mijn heupen naar binnen draaien.  Waardoor ik dus ter hoogte van mijn schouders nog perfect in zijlig lig, maar ter hoogte van mijn heupen in een halve buiklig.  Met mijn rug die dus de hele tijd gedraaid is.  Niet ideaal.  En dus gaat er nu een kussen mee in bed om ofwel tussen mijn benen te steken of om het bovenste been op te leggen terwijl het onderste been gestrekt is, waardoor ik weer met een rechte rug lig.  Ik doe het ondertussen een tweetal weken zo en heb mijn rug niet meer gevoeld.

Reisvoorbereidingen.  Ik heb er lang mee gewacht maar heb eindelijk onze reis naar Ierland van deze zomer voorbereid.  Ik kijk er keihard naar uit!

Giro d’Italia.  Ik vergeet meestal om te kijken naar de grote wielerrondes (buiten die van Frankrijk dan, waarvan ik de laatste jaren ook niet zo veel zag, wegens meestal met vakantie) en deze keer besloot ik ter herinnering een paar bergritten uit de Ronde van Italië in mijn agenda te noteren.  En toen werd ik verwend met een zeer spannende en mooie Giro.

Stressvrij werken.  Ik begon vorige zomer aan een tijdelijke deeltijdse job ter vervanging van iemand die langdurig ziek is.  Oorspronkelijk zou dat een paar maanden duren, maar ondertussen ben ik er al heel wat langer.  Het is het meest stressvrije werk dat ik ooit heb gehad, en alhoewel het soms ook wel wat eentonig is merk ik vooral hoe heerlijk het is om totaal geen stress van het werk mee naar huis te brengen.  Ik ben het afgelopen jaar niet ziek geweest en heb al erg lang zelfs geen verkoudheid gehad.  Ik vermoed dat er wel eens een verband zou kunnen zijn.

TV.  Ik was even helemaal in de ban van ‘De Mol’, nadat ik vorig seizoen helemaal aan me voorbij had laten gaan.  Ik ontmaskerde Mol Pieter al een paar afleveringen voor het einde en dacht toen dat ik er misschien wel een neus voor had.  Dus besloot ik ook het vorige seizoen te kijken, en bleek ik daar de bal helemaal mis te slaan.  Het zal een lucky shot zijn geweest :-).  Verder ben ik onder de indruk van The Handmaid’s Tale en kon eerder dit jaar Narcos mij ook al bekoren.

Een willekeurige dinsdag in januari:

6u20: Wakker vóór de wekker gaat.  Wakker maar niet uitgerust.  Ik sliep voldoende, maar zou het liefst van al het dekbed over mijn hoofd trekken en hier de hele dag blijven liggen.  Ik weet dat dat niet helpt, integendeel.  Opstaan dus maar.

7u00: Bij het ontbijt neem ik plichtsbewust een vitamine D-supplement.  Ik kocht onlangs een lichttherapielamp en gebruikte die de afgelopen dagen elke ochtend.  Vandaag heb ik geen zin/fut om ze boven te halen en doe ik het dus niet.  Helpt dat ding eigenlijk wel?

7u45: Op de fiets naar het werk, met winterjas, fluohesje, muts en wanten.  Het is donker.  De beweging doet me deugd en geeft me wat energie.  Maar ik verlang ernaar dit te kunnen doen terwijl het licht is, terwijl er vogeltjes fluiten en als het even zou kunnen graag ook bij wat warmere temperaturen.  Maar in de eerste plaats: graag LICHT.

9u30: Ik zit aan mijn bureau te werken, op automatische piloot.  Ik voel me moe. De vermoeidheid is vandaag erger dan de afgelopen dagen.  Ik vraag me af of ik me toch niet iets beter zou hebben gevoeld als ik vanochtend mijn lichtenergielamp even had gebruikt.  Ik voel dat mijn ogen door het raam naar buiten worden geleid.  Ik staar naar de grijze lucht, op zoek naar een straaltje zonlicht.  Dat er niet is.

11u00: Het weer klaart even op.  Er verschijnt een streepje blauwe lucht aan de hemel, een stukje dat zich langzaam uitbreidt.   Ik sta bij de kopieermachine en druk mijn neus bijna tegen het raam om het licht van buiten te kunnen absorberen.   Ook in mijn hoofd komt er weer een sprankeltje licht binnen.  Ik gebruik het om de grijze wolken in mijn hoofd te verdrijven.  Ik visualiseer ze en duw ze bewust opzij, uit mijn hoofd.  Dat werkt.   Ik voel mijn rug zich rechten en de glimlach op mijn gezicht natuurlijker worden.

12u30: Ik fiets weer naar huis, de hemel is staalblauw.  Ik kijk héél bewust naar de lucht, naar het licht, probeer er zo veel mogelijk van op te nemen.

14u15: Ik geef een massage.  Het is donker in mijn massageruimte. Ik sluit het licht (wolken hebben ondertussen de blauwe hemel weer verdreven) buiten.  Hier vind ik het niet zo erg, hier hoort het donker te zijn.

Ik schreef onlangs dat december niet mijn favoriete maand was.  Het is geen toeval dat dat de donkerste maand van het jaar is.  Ik ben geen wintermens.  Al gaat het sommige jaren wel goed.  Dit jaar kwam ik december heel goed door, maar sloeg de winterdip toe vanaf begin januari.

Januari werd een uitzonderlijk drukke maand, door werk, opleiding en allerlei omstandigheden.  Maar dat op zich was niet het probleem.  Het is het gebrek aan licht dat me parten speelt.  December en januari waren dit jaar uitzonderlijk grijs en donker en ik ben één van die mensen die daar last van heeft.

Ik kocht toen ik de eerste symptomen van mijn winterdip begon te voelen een lichttherapielamp.  Het is moeilijk uit te maken in hoeverre die helpt.  Ik ben ervan overtuigd dat ze dat wel doet maar weet uiteraard niet hoe ik me zou voelen zonder.  Maar ik merk wel dat de sessies mij deugd doen.  In elk geval op het moment zelf.  Ik vind het een beetje moeilijk mijn lamp juist te gebruiken (afhankelijk van de afstand tussen je ogen en de lamp moet je ze tussen 30 minuten en 2 uur gebruiken).  Maar hoe schat je die afstand in als je niet heel de tijd stil zit en ’s ochtends of ’s middags een half uur min of meer stilzitten lukt misschien nog wel maar twee uur is wel erg veel.  Ik trek mij niet te veel aan van de aanbevelingen en doe maar wat.  Zet ze op als het me uitkomt.  En denk dat het een verschil maakt.

Tegelijkertijd tel ik af naar de lente.  Of naar een zonnige winterse dag, dat zou ook al fijn zijn.  Of zo’n dag met 4-seizoenen-op-één-dag. Dat het dan ook eens regent maakt me niet uit, als er tussen de buien door maar wat licht is.

Maar vooral probeer ik het te nemen zoals het komt.  Ik heb momenteel niet veel energie, dan is dat ook maar zo.  Observeren en loslaten.  Als een volleerd boeddhist :-).

Er zijn nog dingen die helpen om een winterdip te voorkomen.  Genoeg naar buiten, bewegen, gezond eten.  Dat weet ik, die aanpak heeft in het verleden zijn nut al bewezen.  Maar wat deed ik in december en januari?  Stoppen met sporten (te moe – geen tijd) en te vaak ja zeggen tegen zoetigheden (één stukje kan geen kwaad – maar vele ene stukjes duwden de suikerconsumptie weer de hoogte in).  Maar dat was tot vandaag.  Vanaf nu beter, dat beloof ik mijzelf :-).

 

Vraag me naar mijn favoriete maand van het jaar en ik zou daar niet zo direct kunnen op antwoorden.  Waarschijnlijk zal het één van de maanden tussen mei en september zijn.  Vraag me naar mijn minst favoriete maand en ik hoef daar niet echt over na te denken: december.

Ik begrijp dat andere mensen wel van de sfeer van december houden, maar bij mij overheersen de nadelen.  Als het december wordt dan word ik daar niet blij van.   Ik kijk altijd met enige verbazing naar hoe deze tijd van het jaar sommige andere mensen net vrolijk maakt, en vond het interessant om te lezen waarom TifosaNele wel fan is.  Dezelfde maand, verschillende associaties.

Maar hier dus even de redenen waarom ik niet van december houd.  Misschien is er wel iemand die zich erin herkent.

Donker, koud en grijs weer

Ik ben geen wintermens (tenzij een Zuid-Spaanse of een Thaise winter dan), daar is geen twijfel over mogelijk.  Al lukt het me steeds beter de winter toch goed door te komen met een aantal voorzorgsmaatregelen.  Daar had ik het eerder al eens over.   In december zijn de dagen kort, blijft het vaak zelfs overdag de hele dag grijs, kan het behoorlijk koud zijn en ligt het grootste deel van de winter nog voor ons.  Niet echt goed voor mijn humeur.

Een tijd van overconsumptie

Er is natuurlijk niets mis met een extra uitgebreid kerstmaal, met wat versiering, een nieuwe outfit en cadeautjes kopen voor mekaar.  Maar voor mij is het allemaal véél te commercieel.  Ik word nerveus van schreeuwerige eindejaarsreclame, van sinterklaasgekte die overloopt in kerstgedoe, van extra volle rekken in de supermarkten, van consumeren om te consumeren, van kerstarrangementen en van goedbedoelde cadeaus die niemand nodig heeft.

Omdat het traditie is

Ik hou niet van tradities en heb de neiging om mij er altijd een beetje tegen te verzetten.  Ik heb het lastig met  dingen doen ‘omdat we dat nu eenmaal zo doen’ en omdat anderen dat ook zo doen.  De rebel in mij zou nog het liefst van al een kerstboom zetten in februari.  Tegendraads doen om tegendraads te doen is ook geen goede eigenschap, I know.

Drukte

Ik hoef natuurlijk niet mee te doen met al dat commercieel gedoe, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.  Want er is praktisch geen ontsnappen aan.  Supermarkten zijn druk tijdens de eindejaarsperiode, of je nu een 5-gangendiner klaarmaakt of niet.  Winkelstraten zijn overvol met kerstshoppers en ik beslis liever zelf wanneer ik in de stemming ben voor kerstmuziek.

Gemaakte vrolijkheid

Ik ben slecht in vrolijk zijn op commando en in groep.  Blij zijn omdat het toevallig net middernacht is de nacht van 31/12 op 1/1: dat lukt mij niet.   Geen nieuwjaarsfeestjes dus voor mij.  En vuurwerk met oudjaar is ook al niet aan mij besteed.  Te veel lawaai en onze hond wordt er nerveus van.  En ook nieuwjaarswensen van mensen die ik amper ken blijf ik raar vinden.  Al doe ik daar zelf ook wel eens aan mee.  En ook dat gekus op het werk op de eerste werkdag van het nieuwe jaar hoeft niet voor mij.

 

Maar genoeg gezaagd.  Het is allemaal zo erg niet, ik besef het wel.  Allemaal first world problems, dat hierboven.  Kerstmis breng ik gezellig door met familie, oudjaar samen met de echtgenoot thuis.  December zal ongetwijfeld weer voorbij zijn voor ik het weet.  Ik ga wat vaker lekker warm onder een dekentje of voor het haardvuur in de zetel zitten, verplichtingen zoveel mogelijk vermijden, wegblijven van kerstmarkten en gewoon genieten.  En stiekem ga ik op 1 januari 2018 toch even vieren dat december weer achter de rug is.

Ik schrok een beetje toen ik mijn vorige blogpost publiceerde en zag van wanneer mijn vorige bericht hier dateerde.  De tijd vliegt – en blijkbaar heb ik hem al een hele tijd niet aan bloggen besteed.  Tijd voor een korte update:

• Eindelijk werk gemaakt van: de hond zijn nagels laten knippen.  Nu hij een dagje ouder wordt (12 jaar geworden in oktober) wordt hij wat minder actief.  Onze wandelingen worden steeds korter, net als de rondjes die hij loopt in de tuin.  Gevolg: zijn nagels lijken niet meer zo goed af te slijten en langer te worden.  Ik probeerde ze ooit al eens zelf te knippen (hoe moeilijk kan dat zijn?) maar dat is lichtjes traumatiserend (voor mij, mogelijk ook voor hem) afgelopen.  Ik knipte namelijk in ‘het leven’ waarop de hond luid kajiette en zijn nagel maar bleef bloeden.  En nadat dat was gestopt later op de avond nog eens opnieuw begon.  Waardoor ik me behoorlijk schuldig voelde.  Ik nam mij voor dat nooit nog zelf te doen, maar wist niet zo goed waar ik daarvoor dan wel terecht kon.  Trimsalon?  Dierenarts?  Na lang uitstellen belde ik mijn dierenartsenpraktijk en toen bleek dat ze dat daar gratis doen.  Telefoontje, direct naar daar, nagels geknipt door de dierenartsassistente en klaar.
• Last van kortere en koudere dagen.  Te koud – te grijs – te donker.  Ik had er de afgelopen dagen wat last van.  Ondertussen gaat het weer wat beter en heb ik mij er bij neergelegd (blij dat er dan mijn geweldige muts, heerlijk warme wanten en de beste winterjas ooit zijn).
• Ik had gehoopt dat het neerschrijven van een paar loopdoelen op mijn blog voor extra motivatie zou zorgen.  Doel nummer 1 (5 km lopen) haalde ik nog vlot, maar daar bleef het ook bij.  Loopdoel twee (7,5 km lopen tegen eind oktober) werd niet gehaald en de urban trail in Mechelen zal ook niet voor dit jaar zijn.  Ik ben daar niet boos om, en zelfs niet teleurgesteld.  Ik ga mij namelijk concentreren op het goede nieuws: ik loop niet regelmatig genoeg om vooruitgang te boeken, maar wel net genoeg om ongeveer hetzelfde niveau te behouden.  Ik loop dus nog steeds rondjes van ongeveer 5 km.  En dat is nog altijd beter dan thuis in de zetel te zitten.
• Blij met een echtgenoot die tegenwoordig kookt hier in huis.  Ik was al een paar jaar kok van dienst maar kook eigenlijk niet echt graag.  Nu hij weer wat meer tijd heeft, heb ik die taak met plezier uit handen gegeven.  Wat een luxe.
• Bijgekomen.  Nadat ik al een tijdje op hetzelfde gewicht bleef kwamen er de afgelopen maanden 3 kg bij.  Ik eet best gezond maar ik denk dat ik de grootte van mijn porties eens in de gaten zal moeten gaan houden.
• Gefrustreerd door een instelling op mijn blog (ivm de lay-out) die ik niet goed krijg.  Mijn berichten verschijnen over de volledige breedte van het scherm en dat was niet de bedoeling.  Ik heb toen ik op deze plek begon te bloggen wat zitten prutsen in de css-code van mijn blog (terwijl ik daar eigenlijk niets van ken) om het logo bovenaan over de volledige breedte te krijgen.  Ik vrees dat dat er iets mee te maken heeft.  Ik heb toen wel ongeveer gedocumenteerd wat ik heb aangepast maar blijkbaar toch niet gedetailleerd genoeg.  Ofwel laat ik het maar zo ofwel zal ik eens helemaal opnieuw moeten beginnen, denk ik.  Voorlopig doe ik het eerste.
• Ook gefrustreerd door het feit dat ik op sommige blogs al een tijdje niet meer kan reageren.  Bij andere lukt het wel nog.  Al een paar keer schreef ik ergens een reactie en merkte dan dat die helemaal niet verscheen.  Geen idee waar het aan ligt.
• Gezien: afgelopen vrijdag zag ik in de cinema Loveless (of Nelyubov), een Russische film.  Loveless gaat over een koppel dat in een vechtscheiding verwikkeld is wanneer hun zoon, die ze allebei liever kwijt zijn dan rijk, verdwijnt.  In een recensie in De Morgen wordt de film omschreven als visueel superieure feelbadcinema, en daar kan ik mij bij aansluiten.  Het verhaal is behoorlijk deprimerend maar wordt prachtig in beeld gebracht.  De film won trouwens de juryprijs op het festival van Cannes.
• Ook nog gezien:  seizoenen één en twee van Stranger Things.  Ik begon te kijken omdat Winona Ryder de hoofdrol speelt.  Mijn man was verrast dat ik bleef kijken omdat de serie niet direct mijn genre lijkt (monsters, parallelle werelden, bovennatuurlijke krachten,..) maar in sommige gevallen vind ik dat wel ok.  Met plezier uitgekeken.