Everyday life Archieven -

Everyday life

Filed Under: Everyday life

21 voor 2021: eerste update

De eerste 3 maanden van het jaar zijn alweer voorbij. 2021 is dus, zonder dat ik er veel erg in had, al flink gevorderd. Het leek me dan ook een goed moment om de lijst met 21 dingen die ik in 2021 graag wou doen er eens bij te nemen en te bekijken hoe ver ik al ben geraakt.

Volgende puntjes zijn ofwel afgerond of ik heb er op zijn minst iets voor ondernomen:

1 Op ontdekking gaan in alle districten van Antwerpen (9 in totaal)
  • Veruit de meeste tijd spendeer ik in het grootste district van de stad: district Antwerpen. Het historische centrum maakt er deel van uit, net als Linkeroever, het enige stadsdeel aan de ‘overkant’ van de Schelde, waar wij wonen.
  • District Berendrecht-Zandvliet-Lillo is als Antwerps district een beetje een buitenbeentje. Het ligt een eindje van het stadscentrum verwijderd, in het havengebied ten Noorden van de stad zelf. Als woongebied veel meer dorp dan stad. Ik denk dat ik er nog nooit was geweest, maar daar is nu verandering in gebracht. Wij gingen een keertje wandelen in de Opstalvallei.
  • District Hoboken, ten Zuiden van de stad, heeft naast industrie (Umicore Hoboken) ook wel wat natuur te bieden. Wij gingen wandelen in de Hobokense polder en rond Fort 8.
  • Deurne was mij niet helemaal onbekend. Tijdens de zoektocht naar een huis stond Deurne-Zuid mee op onze radar. We zijn er toen een paar keer op verkenning geweest. Ook in het Rivierenhof ben ik al wel vaker geweest. Ik hoop er deze zomer nog eens naar een concert te kunnen in het openluchttheater, maar dat zal afwachten worden. Deurne-Noord kende ik minder goed. Toen ik er onlangs in de buurt moest zijn ben ik er eens een wandeling gaan maken. Die ging onder andere langs de plek die ook in puntje 15 van mijn lijst voorkomt, De Bosuil, het stadion van Antwerp.
  • 4 districten afgevinkt, nog 5 te gaan. Blijven nog over: Berchem, Borgerhout, Ekeren, Merksem en Wilrijk. Ik ga trouwens alleen gerichte bezoeken aan de districten laten meetellen. Anders wordt het wat te gemakkelijk. Een bezoekje aan de Ikea in Wilrijk of iets lekkers gaan ophalen bij Tartelies in Berchem telt dus niet.
Foto van 1 januari, toen we net waren verhuisd. Met de veerboot van aan het Steen terug naar onze kant van de Schelde.
2 Zorgen voor gezellig licht in huis
  • Er is op dit vlak al één en ander gebeurd. Van de 14 lichtpunten in huis hebben er nu 6 een lichtarmatuur en liggen er nog twee te wachten om te worden geïnstalleerd. Daarnaast verving ik op een paar andere plekken het witte licht ook al door een lampje met een wat warmere kleur. Zeker in de living en keuken is het daardoor ’s avonds al een pak gezelliger geworden. Ik heb er een goed oog op dat dit tegen het einde van het jaar wel in orde geraakt. Over de twee lampen in de keuken op de foto hieronder ben ik heel tevreden. Ik had ze al lang voor onze verhuis op het oog. Lang leve pinterest trouwens om dat soort van dingen te bewaren. Voor de liefhebbers: het is de kleine uitvoering van de PC pendant van Hay.
3 De omzet van mijn massagepraktijk terug op het niveau krijgen van voor onze verhuis
  • Goh, ja, ik heb dit jaar nog maar kort mogen werken (van 1 tot 26 maart), en de omzet tijdens die weken was prima. Goed gestart ook op de nieuwe locatie. Daar ben ik wel blij mee. Maar dat zegt natuurlijk niet veel. Ik zal opgelucht zijn als binnenkort wie dat wil weer gewoon een massage kan boeken zonder zorgen, en ik weer kan werken zonder de dreiging van stijgende coronacijfers en een mogelijke sluiting boven het hoofd.
7 Een vuurtoren zien
  • We gingen twee dagen naar Bredene aan zee en sliepen er in een studio met in de verte zicht op Oostende en op vuurtoren Lange Nelle. Op dag twee zagen we Lange Nelle van dichtbij, maar toen was het niet echt weer voor een mooie foto. Daarom deze hieronder, van op het strand in Bredene, van de avond voordien. Lange Nelle is niet echt goed zichtbaar, maar wie goed kijkt kan hem in de verte wel zien.
10 Minstens om de twee maanden eens in een vreemd bed slapen
  • Als ik echt streng ben dan had ik in januari of februari eens in een vreemd bed moeten slapen om dit puntje te kunnen doen slagen. Maar dit puntje is er gekomen om mezelf te stimuleren, niet om me op af te rekenen. Streng ga ik dus niet zijn. Het was midden maart toen we een nachtje naar Bredene gingen. Nu we geen hond meer hebben om rekening mee te houden willen we er wat vaker een paar dagen op uit trekken. Met corona, gesloten grenzen en alle maatregelen staat daar toch nog een stevige rem op.
11 Een nieuwe wandelroutine vinden
  • Toen onze hond overleed en ik niet meer elke dag met hem moest gaan wandelen vreesde ik een beetje dat ik minder zou buitenkomen. Maar voorlopig lukt het eigenlijk goed om toch nog geregeld mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik probeer al eens af te wisselen maar vaak wandel ik ongeveer hetzelfde rondje. Een tourtje rond het Galgenweel, meestal met een hoofdtelefoon op en een podcast in mijn oren. Dat rondje is vaak net lang genoeg voor één podcastaflevering.
Het Galgenweel, langs mijn vaste wandelroute
12 Dansen
  • Buitenshuis dansen in groep of in een les zit er nog niet in, maar ik deed al wel eens een online dansles.
18 Het Antwerpse havenhuis van dichtbij zien

Deze kan ik afvinken. We gingen een keertje wandelen in de buurt van het Havenhuis en ik liep er rond, stond er onder en keek ernaar van alle kanten. Ik kan echt blij worden van mooie architectuur, en blijk nogal een voorkeur te hebben voor grote gebouwen en soms ook wel voor wat bombastische dingen. Ik zocht ondertussen ook eens op waar er nog meer gebouwen van de hand van architecte Zaha Hadid staan. Blijkt het gebouw dat mij het meest aanspreekt zich in Baku, Azerbeidzjan te bevinden.

Het Antwerpse havenhuis
Nog op de planning

Er zijn een paar dingen op mijn lijstje die door corona (nog) niet mogelijk zijn en ook wel een paar waarvan ik nu denk dat ze misschien toch niet zo dringend zijn. We zullen dus wel zien wat er van de rest nog komt. 2021 is nog lang. Voor de volledigheid nog even de overige 13 puntjes:

  • 4 Gaan eten in het hofke van Bazel
  • 5 Met de fiets naar het Sfinks festival in Boechout
  • 6 Een ashiatsu massage krijgen
  • 8 Naar de Antwerpse opera
  • 9 Parapente
  • 13 Naar de Zoo op mijn verjaardag
  • 14 Onze tuin inrichten
  • 15 Naar een voetbalmatch van Antwerp gaan kijken
  • 16 De multiculturele kant van onze stad exploreren
  • 17 Mijn museumpas vaker gebruiken
  • 19 Onze tiende huwelijksverjaardag gepast vieren
  • 20 Zorg dragen voor relaties
  • 21 Dingen doen in of op het water

Filed Under: Everyday life

Hier gaan we weer

Hij heeft veel last van stress, zegt hij. Zijn moeder ligt in het ziekenhuis op de afdeling intensieve zorgen. De rest van de familie kijkt naar hem om dingen te regelen en hun vragen te beantwoorden. Hij boekte daarom voor het eerst in zijn leven een massage. 90 minuten, zodat hij eens helemaal kan ontspannen. Het heeft hem veel deugd gedaan, zegt hij achteraf. Als zijn telefoon weer aan gaat hoor ik meteen dat hij een paar berichten heeft gemist.

Hij komt binnen een tweetal weken nog eens terug voor een massage, zegt hij. Als mijn rebooking skills op punt hadden gestaan had ik geantwoord met ‘zal ik dan meteen een nieuwe afspraak voor u maken?’. In plaats daarvan denk ik ‘het zal me verbazen als dat kan doorgaan..’, maar dat zeg ik niet.

Ik zou op de vrije momenten deze week wat aan mijn marketing werken. Zorgen dat mensen in de buurt van mijn nieuwe woonst weten dat ik nu hier werk. Ik stel het uit. Vind het lastig om met stijgende coronacijfers überhaupt reclame te maken, ook al pas ik de coronamaatregelen strikt toe.

Die avond in het nieuws: het overlegcomité komt morgen (vandaag) vervroegd samen. Op de agenda: de steeds slechter wordende coronacijfers. Steeds meer wordt een soort van lockdown verwacht. Steeds kleiner wordt de kans dat ik de komende weken nog massages zal geven.

Hier gaan we weer. Voor de derde keer in deze coronacrisis ben ik verplicht te stoppen met werken. Na vier maanden sluiting (eind oktober tot eind februari) was ik nog geen 4 weken weer aan het werk. Toch ben ik blij dat ik die periode heb gehad. Even weer aan het werk zijn heeft me energie gegeven. Dat mijn sector nu (alweer) wordt gesloten lijkt me gezien de omstandigheden logisch. Al had ik het graag anders gezien, en had ik niet verwacht dat het zo snel alweer van dat zou zijn.

Ik blijk het geluk te hebben het soort van persoonlijkheid te hebben dat goed omgaat met deze crisis en de steeds wisselende omstandigheden. Verder speelt ook de manier waarop ik mijn leven momenteel heb georganiseerd in mijn voordeel. Mijn hart bloedt voor iedereen die het om welke reden dan ook moeilijker heeft. Voor wie moeite heeft om het hoofd boven water te houden en voor wie elke tegenslag nu aankomt als een gigantische dreun. Ik heb begrip voor wie hier moedeloos van wordt, voor wie verontwaardigd is, ook al brengt dat niet veel op.

Ik houd mij wel weer een tijdje bezig. Al hoop ik echt dat het bij de aangekondigde vier weken blijft. Ik houd mij klaar om er dan weer te staan. Vandaag doe ik even niet veel meer, maar morgen, dan maak ik nieuwe plannen voor de komende weken.

Filed Under: Everyday life

Toen het bouwproject ons huis werd

  • Dag van de (voorlopige) oplevering: dinsdag 1 december.
  • Aantal dagen tussen onze eerste handtekening en de dag waarop we de sleutel van ons huis in handen kregen: 762. Nooit gedacht dat ik het ooit zou doen, een huis kopen waarvan de eerste steen nog moest worden gelegd, en dat ik daar meer dan twee jaar op zou wachten, maar kijk, ik heb de wachttijd uitgezeten en ben heel tevreden met het resultaat.
  • Officieel verhuisd op: maandag 4 januari.
Geen foto van de voorgevel, want die wordt nog ontsierd door een tijdelijke elektriciteitscabine, maar van de zij-/ achterkant.
  • Aantal puntjes waarvan bij de oplevering bleek dat ze nog niet in orde waren: 31.
  • Aantal keren dat er sindsdien werkvolk over de vloer kwam: niet geteld, maar best veel. (Wat gelukkig ook betekent dat veel van de hierboven vermeldde puntjes ondertussen zijn opgelost.)
  • Aantal keren dat ik mensen die bij ons binnenkwamen (werkvolk of leveranciers van meubelen) erop heb gewezen dat ik graag had dat ze een mondmasker opzetten: een keer of 5, denk ik. Ik heb de indruk dat ze dat niet altijd gewend waren, maar ze deden het wel.
  • Aantal kasten op maat zelf gemonteerd: 2. Het heeft ons behoorlijk wat tijd gevraagd, maar het resultaat is echt wel goed. De beslissing om het zelf te doen kwam er nadat ik maanden op voorhand offertes probeerde te verzamelen van schrijnwerkers. Die waar we in het verleden tevreden over waren kwam niet tot in Antwerpen. Eéntje stuurde een onvolledige offerte door. Een bekende kastenbouwers gaf een richtprijs per lopende meter door die ik echt wel te duur vond. En de rest reageerde helemaal niet op mijn vraag. Dus beslisten we het zelf te doen. Met de hulp van dit bedrijf.
  • Aantal panelen van meer dan 2,5 meter hoog die we daarvoor langs de trap naar boven hebben gebracht: 37.
  • Aantal stuks raamdecoratie die al hangen: 2.
  • Aantal lampen die al zijn geïnstalleerd: 2.
  • Hoe lang het duurde voor ik mijn A-kaart kwijtgeraakte bij een bezoek aan het sorteerstraatje: ongeveer een week. Afval wordt hier niet opgehaald, maar er zijn sorteerstraatjes in de buurt. Erg handig, maar 3 soorten afval droppen, telkens mijn magneetkaart gebruiken om de juiste inwerpzuil te openen en dan met lege vuilbak en magneetkaart terug naar huis, dat vroeg toch enige oefening :-). Na de tweede keer was ik mijn kaart al kwijt. (Mee in de vuilnisbak gegooid, ergens laten vallen, of ze zo goed opgeborgen dat ik ze achteraf niet meer kon vinden.)
  • Aantal keer dat ik al heb getwijfeld of we wel de juiste keuze hebben gemaakt door hier te komen wonen: 0. (Oef.)
  • Aantal dagen bezig zijn met schuren, schilderen en andere werken tot ik in de wachtzaal van een Antwerpse huisarts zat: 29. December was een beetje te druk en dat liet mijn lichaam mij weten met een ontsteking net onder mijn oog die alsmaar dikker, roder en gevoeliger werd. En dus ben ik voor de zekerheid maar even naar de dokter gegaan. Te veel stof, verf, vermoeidheid of een combinatie van dit alles. Wel mooi meegenomen is dat ik nu al een nieuwe huisarts heb.
  • Dag waarop ik er massages mag beginnen geven: 1 maart. Het zal nog spannend zijn of dat met de bestelde gordijnen zal zijn of nog een geïmproviseerd exemplaar, want uiteraard heb ik het maken van een keuze zo lang uitgesteld dat het nu nipt wordt.

Filed Under: Everyday life

21 voor 2021

Een lijstje met 21 dingen die ik in 2021 graag wil doen. Om mijn focus af en toe eens die richting uit te doen gaan. Niets op mijn lijst staat echter in steen gebeiteld.

1 Op ontdekking gaan in alle districten van Antwerpen

  • Nu ik net (weer) naar Antwerpen ben verhuisd sta ik te trappelen om onze nieuwe omgeving te ontdekken. Er zijn 9 districten, sommige daarvan hebben een grotere aantrekkingskracht dan andere. In het komende jaar wil ik ze allemaal minstens één keer bezoeken.

2 Zorgen voor gezellig licht in huis

  • Ons huis inrichten wordt één van de grote projecten in 2021. En verlichting is zo’n puntje waarvan de ervaring mij leert dat dat al eens dreigt te worden vergeten. Terwijl gezellig licht in huis zo veel kan veranderen aan de sfeer van een ruimte. Deze dus om mezelf aan te sporen ook daar werk van te maken.

3 De omzet van mijn massagepraktijk terug op het niveau krijgen van voor onze verhuis

  • Voorlopig mag ik niet masseren, dus of dit puntje haalbaar wordt hangt mede daar van af. Maar zelfs dan weet ik niet goed wat te verwachten. Want ik ben verhuisd en zal dus voor een stuk een heel nieuw klantenbestand moeten opbouwen (ik blijf wel nog twee dagen per week in Turnhout werken, maar mijn werk daar georganiseerd krijgen nu ik niet meer in de buurt woon zal een uitdaging blijven). Ik heb geen flauw idee hoe dat gaat verlopen, maar ik heb er wel zin in om binnenkort weer aan het werk te kunnen gaan. Want dat dat deugd gaat doen, dat heeft de eerste lockdown vorig jaar me wel geleerd.

4 Gaan eten in het hofke van Bazel

  • Een paar jaar geleden uitgeroepen tot het beste groenterestaurant van de Benelux, en ook bekroond met een Michelinster. En nu nog maar een dikke 10 kilometer van onze deur. Voorlopig uiteraard nog gesloten, maar 2021 is nog lang.

5 Met de fiets naar het Sfinks festival in Boechout

  • Elk jaar in de zomer (niet in 2020 uiteraard) ga ik met een vriendin naar Sfinks. Toen ik een paar jaar geleden na een tramrit stond te wachten om te beginnen aan een lange busrit om vervolgens nog een stukje te moeten fietsen, was voor ons de knoop om naar Antwerpen te verhuizen al doorgehakt. En bedacht ik me hoe geweldig het zou zijn om bij volgende edities met de fiets te kunnen gaan. Boechout ligt 12 km van mijn nieuwe deur, dus dat zou moeten lukken. Nu nog een zomer met festivals en we zijn er.

6 Een ashiatsu massage krijgen

  • Ashiatsu is een massagevorm waarbij er met de voeten wordt gemasseerd en ik wil wel eens ervaren hoe dat voelt. Ik was van plan dat in 2020 al eens te doen en deed er mezelf één cadeau voor mijn verjaardag. Ik maakte omwille van de drukke agenda van de massagetherapeute weken op voorhand een afspraak. Keek er lang naar uit, om dan de avond voordien te horen dat de afspraak moest worden geannuleerd. Een nieuwe afspraak maken kwam er helaas niet meer van. Ik moet nog eens uitzoeken of er iemand hier in de buurt ashiatsu aanbiedt, maar hoop dus op een herkansing in 2021.

7 Een vuurtoren zien

  • Ik vind vuurtorens geweldig. Dat komt voor een deel door de mooie plekken waar ze meestal staan. Ik hoop er in 2021 op zijn minst eentje te zien. Meerdere mag ook.

8 Naar de Antwerpse opera

  • Nu de buitenkant van de Antwerpse opera weer wat beter tot zijn recht komt wil ik ook de binnenkant wel eens zien. Eénmaal de opera weer opengaat ga ik eens kijken wat er zoal in het aanbod zit.

9 parapente

  • Ik wil dit al een tijdje. B gaat omwille van zijn hoogtevrees niet mee doen en ik ben zelf een beetje bang om misselijk te worden (want snel reisziek). Maar de volgende keer dat ik nog eens in de bergen ben wil ik er toch eens werk van maken.

10 Minstens om de twee maanden eens in een vreemd bed slapen

  • Ik ben heel erg blij met onze nieuwe matras in ons nieuwe huis, maar ik krijg altijd zo veel energie van reizen dat ik in 2021 weer wat vaker weg wil. Maakt niet uit of het een lange reis is of een weekendje weg. Een nachtje kamperen of een luxueus hotel, als ik maar eens in een andere omgeving slaap.

11 Een nieuwe wandelroutine vinden

  • De afgelopen 10 jaar hadden we een hond en was een dag niet wandelen geen optie. Het voorbije jaar, toen hij steeds ouder en trager werd, ging ik ook vaak zonder hem wandelen. Nu hij er niet meer is en ik het na de oplevering van ons huis druk had met werken in het huis is de gewoonte om elke dag te wandelen zwaar verwaarloosd. Nochtans doet wandelen me zoveel deugd, dus ik ga proberen het terug in mijn routine te krijgen.

12 Dansen

  • Ik weet nog niet of het dansles wordt samen met B of alleen, misschien zelfs online of af en toe een avond gaan dansen, maar dansen zal ik.

13 Naar de Zoo op mijn verjaardag

  • Inwoners van Antwerpen krijgen op hun verjaardag een gratis ticketje voor de Antwerpse Zoo. Een vriendin van me heeft daar een jaarlijkse gewoonte van gemaakt. Ik ga dit jaar haar voorbeeld eens volgen.

14 Onze tuin inrichten

  • Ons stadstuintje is klein, maar groot genoeg om er ons eigen kleine stukje natuur van te maken. We kijken er vanuit de grote ramen in onze living en keuken op uit en we willen er graag een mooie groene uitbreiding van onze leefruimte van maken. Maar hoe we dat concreet gaan doen, dat is voorlopig nog een vraagteken.

15 Naar een voetbalmatch van Antwerp gaan kijken

  • Ik was ooit, lang voor ik in Antwerpen woonde, een tijdje een grote Antwerp-fan. Ik heb het nu over mijn tiener- en studentenjaren. Ondertussen volg ik de voetbalcompetitie niet meer, maar Antwerp zit nog steeds een beetje in mijn hart. En het komende jaar, wanneer het weer mag, wil ik voor het eerst in mijn leven eens live een wedstrijd van ze gaan bekijken in de Bosuil, hun thuisstadion.

16 De multiculturele kant van onze stad exploreren

  • Antwerpen is een multiculturele stad en ik wil de culturen die er samenwonen het komende jaar wat beter leren kennen. Ik weet niet precies hoe ik dat concreet ga invullen, maar dat zien we nog wel. Chinees nieuwjaar meevieren zal er door corona dit jaar niet inzitten, maar er zijn nog wel opties.

17 Mijn museumpas vaker gebruiken

  • Ik kocht vorig jaar in maart een museumpas. Een paar weken later moesten alle musea sluiten. En ook nadien kwamen museumbezoeken er niet echt van. In 2021 wil ik wat vaker naar het museum. In eigen stad maar ook daarbuiten.

18 Het Antwerpse havenhuis van dichtbij zien

  • Ik zag het nieuwe havenhuis al vaak op foto en vaak vanop enige afstand, maar ik stond er nog nooit echt naast. Daar wil ik binnenkort verandering in brengen.

19 Onze tiende huwelijksverjaardag gepast vieren

  • In oktober 2021 zijn wij 10 jaar getrouwd en dat wil ik graag vieren. Het hoeft geen groots feest te zijn, maar ik wil het ook niet zomaar voorbij laten gaan. Uit eten en overnachten op een mooie plek, daar teken ik met plezier al voor, maar misschien wordt het nog wel iets anders.

20 Zorg dragen voor relaties

  • Ik ben niet echt goed in het onderhouden van relaties, of het nu met familie of vrienden is. Maar op één of andere manier wil ik daar in 2021 wat meer werk van maken. Weinig concreet, dit voornemen, we zien wel hoe ik dat ga invullen.

21 Dingen doen in of op het water

  • De zeilvijver vlakbij was een belangrijke troef die ons naar deze buurt deed verhuizen. Voor de nabijheid van het water dan, niet per se om er te zeilen, maar als ik ooit wil leren zeilen dan is het dus nu wel het moment. Als dat er niet van komt hoop ik in elk geval de komende zomer eens te gaan zwemmen in het openluchtzwembad van Linkeroever en/of de zwemvijver in het Boekenbergpark. Kajakken of suppen zijn ook opties.

Filed Under: Everyday life

2020

Het is lang geleden dat ik hier nog iets heb geschreven. Zolang dat ik zelfs niet meer wist hoe ik moest inloggen. Maar hier ben ik weer. Voor minstens één keer. Nadien zien we wel weer.

2020 is voorbij. Het was geen jaar als een ander. Voor niemand, vermoed ik. Voor mij persoonlijk had het zijn goede en zijn minder goede momenten. Ik had geen uitzonderlijk goed maar ook geen uitzonderlijk slecht jaar. Het was een jaar dat om meerdere redenen een nieuw tijdperk inluidde.

Het jaar van twee keer verhuizen

Toen 2020 begon wist ik dat het een bijzonder jaar zou worden en wel hierom: na 11 jaar in Beerse te hebben gewoond zouden we verhuizen. Niet één maar twee keer. In januari naar het huis van mijn moeder in Aarschot (zij trok in bij haar partner). Na de zomer een tweede keer, naar ons nieuwe huis in Antwerpen. In september zou dat huis klaar zijn, dachten we. Toen kwam corona, lag de werf een hele tijd stil en schoof de einddatum van de bouwwerken op naar 1 december. Het betekende dat we 2020 eindigden zoals we het begonnen, met een verhuis.

Afscheid van onze hond

In november kwam het moment waarvan ik al lang wist dat het zou komen, maar waarop ik eigenlijk niet voorbereid kon zijn. We namen afscheid van onze hond Sam, al een tijdje hoogbejaard. In oktober vierden we nog zijn 15e verjaardag. Wetende dat de levensverwachting van een golden retriever tussen de 12 en 14 jaar ligt beschouwde ik alle tijd die we nog met hem hadden al een hele tijd als bonus. Dat maakt dat het afscheid te verwachten was, maar betekende niet dat het minder hard aankwam. Zijn lichaam werd uiteindelijk zo moe en verzwakt dat we beslisten hem te laten inslapen. Een moeilijke beslissing. Pas toen hij er niet meer was besefte ik ten volle hoe hard hij verweven zat in mijn dagelijkse leven. Hoe vaak ik door de dag, terwijl ik aan tafel zat of in de zetel of wanneer ik iets anders aan het doen was, even opzij keek om te zien hoe het met hem ging. Zeker tijdens dit afgelopen jaar waarin ik bijna constant thuis was. Het huis was na die bewuste dag in november plots zo ontzettend leeg.

Overgangsjaar en ‘lange vakantie’

Al voor de coronacrisis uitbrak stond vast dat 2020 voor ons een overgangsjaar zou worden. Toen we er aan begonnen omschreef ik ons tijdelijke verblijf in Vlaams-Brabant als een lange vakantie. Die vakantie werd wat anders dan verwacht, en ook langer dan voorzien. Weinig restaurantbezoeken, weinig toeristische uitstappen, wel veel tijd in de natuur. Wandelend. Met onze hond, met mijn man en erg vaak ook alleen. Bos en natuur op wandelafstand. Dat was, meer dan ik me vooraf had kunnen inbeelden, een immense troef van onze tijdelijke woonst.

Podcasts

2020 was ook een beetje het jaar van de podcasts. Ik luisterde voordien ook al wel eens naar een podcast, maar nooit zoveel als in het afgelopen jaar. Het feit dat ik mezelf in het voorjaar een draadloze hoofdtelefoon met noise canceling functie cadeau deed heeft daar zeker toe bijgedragen. De aankoop van het jaar, zonder enige twijfel. Verder kocht ik trouwens niet veel. Ik zou het op voorhand niet hebben gedacht, maar de combinatie van wandelen en podcasts luisteren bleek een match made in heaven.

Reizen?

2020 was een mager reisjaar. Gelukkig gingen we in januari wel nog even genieten van het mooie weer op de Canarische eilanden. We hadden er een heerlijke tijd. Het was de laatste keer dat we het aandurfden onze hond (toen al hoogbejaard) 10 dagen achter te laten.

Tijdens de zomer beperkten we ons tot een paar dagen in een huisje in Wallonië, met hond. Met korte en trage wandelingen samen met hem, en korte uitstappen zonder hem (kort om hem niet al te lang alleen te laten).

Werk

2020 was ook op werkvlak een mager jaar. Ik nam de volledige maand januari vrij om te verhuizen en om op vakantie te kunnen gaan. (Het was lang geleden dat ik nog eens een volledige maand vrij nam, wist ik veel dat ik later op het jaar nog veel langer niet aan het werk zou zijn.) Op 1 februari startte ik weer met werken op een nieuwe locatie. Voor ik dat nieuwe project goed en wel op gang had getrokken moest ik alweer stoppen, toen de niet-medische contactberoepen midden maart de deuren moesten sluiten. Ik kon opnieuw werken vanaf 8 juni, om op 28 oktober opnieuw te sluiten, voor de rest van het jaar. Met het verhuizen van mijn werkplek en geen praktijkruimte meer bij mij thuis wist ik op voorhand dat 2020 geen eenvoudig jaar zou zijn, maar dat ik de helft van het jaar helemaal niet zou mogen werken, dat had ik uiteraard op voorhand niet voorzien.

Ergernis en beperkingen versus rust en mildheid

Er was in 2020 best wel wat ergernis, over hoe corona mijn vrijheid beperkte, over het gedrag van sommigen, over wat er gezegd, geschreven en gedaan werd. Ik zat soms te veel met mijn neus op de actualiteit op momenten waarop ik beter wat afstand had genomen.

Maar er was ook veel mildheid en begrip. Er was rust en tijd. Ik leerde sommige dingen die wel konden extra appreciëren. En ik was dankbaar voor het feit dat ikzelf en de mensen uit mijn onmiddellijke omgeving het jaar gezond doorkwamen.

2021 is 10 dagen oud. Hoe ons leven er het komende jaar uit zal zien valt moeilijk te voorspellen. Ik ga er in elk geval het beste van proberen te maken. En wens iedereen die hier mee leest een mooi 2021 toe.

Filed Under: Everyday life

Ondertussen – april 2020

April was de eerste volledige maand onder COVID-19-maatregelen. De eerste volledige maand van bijna-huisarrest, de eerste volledige maand ook waarin ik niet mocht werken.

Ups en downs

Het was een maand met ups en downs. Over het algemeen verteer ik de Coronamaatregelen goed. Ik prijs mezelf nog steeds gelukkig met de omstandigheden waarin ik deze crisis beleef. Ik besef dat er heel wat mensen zijn die hier in veel minder gunstige omstandigheden aan zijn moeten begonnen. Ik kan mij ook zo heel wat periodes in mijn eigen leven voor de geest halen waarin deze crisis een veel grotere uitdaging zou zijn geweest. Ik reken mijzelf bij de gelukkigen.

Dat neemt niet weg dat er ook wel een paar mindere dagen waren. Halverwege de maand had ik er zo een paar. Dagen waarop elke nieuwe dag ongeveer een kopie leek van de vorige. Dagen waarop ik het gevoel kreeg opgesloten te zitten in een wereld die veel te klein was en ik geïrriteerd geraakte door de minste aanleiding. Op zich bleek de oplossing achteraf erg eenvoudig. Want hoe mijn dagen eruitzien heb ik ook nu voor een groot deel zelf in de hand. Als ik wil zijn er genoeg dingen die voor afwisseling kunnen zorgen. Ik heb nog altijd de vrijheid om een lange wandeling of fietstocht te maken naar een plek die ik niet ken of waar ik al een tijdje niet meer ben geweest. Er is de natuur die elke dag anders is. En ik kan mezelf ook voeden met allerlei andere interessante dingen, zoals muziek, cursussen of boeken. Als ik mij focus op alles wat ik wel nog kan in plaats van op wat niet meer kan dan blijk ik met gemak nog een zeer afwisselend en boeiend leven te kunnen leiden.

Studeren

Ik heb de afgelopen maand behoorlijk veel gestudeerd. Ik haalde twee anatomieboeken boven die al jaren lagen te wachten om ooit, als ik er eens tijd voor zou hebben, grondig door te nemen. Die ooit, die was nu wel aangebroken. Vooral het handboek triggerpointtherapie, een boek dat zich vooral focust op zelfmassagetechnieken was perfect studievoer tijdens deze periode.

Ik heb de technieken op mezelf toegepast en vond zo vrij snel twee spieren in mijn schouders en 6 spieren in mijn beide armen met pijnlijke triggerpoints. Ik volgde de instructies van het boek en behandelde ze vier keer per dag. Tot mijn eigen verbazing was na drie dagen de vermoeidheid in mijn onderarmen, waar ik al jaren mee rondliep, verdwenen . *

* Ik ging 9 jaar geleden met klachten in mijn ellebogen/onderarmen naar de huisdokter. Zij stuurde mij door naar het ziekenhuis voor onderzoek. De specialist daar concludeerde dat ik een tenniselleboog had en zette zonder overleg een cortisone-spuit in mijn arm. Een aanpak waar ik als ik de kans had gekregen niet voor zou hebben gekozen. Sindsdien was er een serieuze drempel om nog iemand mijn armen te laten behandelen. Ik maakte mezelf wijs dat ik er eigenlijk ook weinig last van had. Dat klopte gedeeltelijk. Als ik echt pijn kreeg masseerde ik die er zelf uit. Maar het gevoel van vermoeidheid was er altijd. Het valt mij nu op hoezeer ik daaraan gewend was geworden, net als aan de gevoeligheid en het krachtverlies in mijn armspieren. Dat is nu allemaal weg.

Ik ben uiteraard superblij met het resultaat van mijn eigen triggerpointbehandeling. Tegelijkertijd vind ik het een beetje frustrerend dat dat boek al 5 jaar in mijn kast staat en ik hier niet eerder tijd voor maakte. En doet het me de vraag stellen of (en hoe) ik hier professioneel iets mee wil gaan doen. Voor ik dit op anderen kan toepassen valt er nog heel veel bij te leren. En moet ik van een paar vastgeroeste ideeën in mijn hoofd af (zoals dat ik het echte therapeutische werk beter overlaat aan bijvoorbeeld kinesisten, die daar relevante universitaire studies voor hebben gedaan).

Uitkijken naar…

Mei is begonnen, en meestal vind ik dat een heel fijne maand. Ik kijk uit naar meer lenteweer in mei. En naar nog meer genieten van natuur en rust.

Of weer aan het werk gaan er voor mij de komende maand in zal zitten weet ik niet goed. Mijn werk valt onder de contactberoepen en daarover werd door de veiligheidsraad beslist dat zal bekeken worden of en onder welke voorwaarden die ten vroegste op 18 mei weer kunnen opstarten. Mogelijk sta ik binnen enkele weken in een ontsmette ruimte met een mondmasker op weer te masseren. We zullen zien.

Vanop het bouwfront was er goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat de werf van ons huis al sinds midden maart stil ligt. Het goede nieuws is dat de werf morgen weer wordt opgestart. Of dat aan het normale tempo kan en wanneer ons huis opgeleverd zal worden, daar heb ik voorlopig geen zicht op. Maar er gebeurt weer wat en dat is wel een fijn idee. Ik heb mij een tijdje ingehouden, omdat het daar stil lag en er ook geen winkels open zijn, maar de afgelopen dagen houd ik mij tussendoor toch weer wat bezig met ideeën opdoen voor de inrichting van ons huis. Ik kijk er naar uit om op dat vlak binnenkort wat concretere plannen te kunnen beginnen maken.

Ik heb op dit moment het gevoel dat als het nodig is ik het nog wel even uithoud onder deze omstandigheden. Dat betekent niet dat er geen dingen zijn die ik mis. Gisteren werd hier een nieuwe wasmachine geleverd en besefte ik dat het (beperkte, vanop veilige afstand) contact met de leverancier van dat toestel me deugd deed. Ik kijk er dus toch wel naar uit om weer wat meer face-to-face-conversaties te kunnen voeren, met bekenden en onbekenden. Ik kijk er ook wel naar uit om nog eens een uitstapje te kunnen maken, verder weg van huis dan wat met de fiets haalbaar is.