Everyday life Archieven - Pagina 2 van 11 -

Everyday life

Filed Under: Everyday life

Operatie ‘Greet ruimt haar fotoalbums op’

Operatie ‘Greet ruimt op’ is hier in volle uitvoering. Als een ware Marie Kondo ga ik spullen wegdoen, balast overboord gooien en alleen nog de dingen overhouden die ik gebruik of waar ik blij van word. Toen ik hiermee begon veronderstelde ik dat al mijn reisfoto’s zouden blijven, omdat ik happy word van reisherinneringen ophalen. Maar wat realiseerde ik me ondertussen? Het grootste deel van de bijgehouden foto’s maakt me eigenlijk niet echt blij. Een slechte foto van jaren geleden van een uitzicht waarvan er online zoveel betere versies te vinden zijn.. hmmm. Tenzij er een fijne herinnering aan vastkleeft hoeven ze niet echt in mijn kast te liggen. Toch wil ik de belangrijkste herinneringen aan die reizen wel levend houden. Gelukkig heb ik daarvoor nog een instrument: mijn blog :-).

Ik maakte al even een inventaris. De fotocollectie is onder te verdelen in drie categorieën: de eerste twee van vóór de komst van de digitale camera, de laatste van nadien. Van de afgedrukte foto’s zijn er waar ik echt een album mee heb gemaakt: nagedacht over de schikking, hier en daar wat tekst bij geschreven. Die albums mogen blijven, al ga ik ze toch ook wel eens kritisch bekijken. Dan zijn er de afgedrukte foto’s die in een mapje zijn terechtgekomen, mooi geordend, dat wel, maar niet echt een selectie gemaakt, niet veel moeite voor gedaan, geen commentaar erbij. Dat zijn diegenen die ik ga opruimen. De albums die ik maakte van digitale foto’s (iets wat maar een paar keer is gebeurd) mogen uiteraard ook blijven. Van de foto’s die worden opgeruimd wil ik er per reis maar een beperkt aantal overhouden, afgedrukt en ingescand. Aangezien inscannen een arbeidsintensief werkje is zal ik mij echt wel moeten beperken in aantal, benieuwd of dat gaat lukken. Daarnaast ga ik mezelf (en jullie) hier de komende tijd af en toe trakteren op een throwback thursday/ terugblik op donderdag: een korte samenvatting van een reis, de dingen die ik er het meest van heb onthouden, een paar foto’s en de route.

Komende donderdag mogen jullie alvast een eerste editie verwachten.  We gaan dan ongeveer 20 jaar terug in de tijd (toen was ik al volwassen en werkte ik zelfs al. Help, ik word oud).

Filed Under: Everyday life

Wat onthoud ik van 2018?

Bloggen heb ik in 2018 niet veel gedaan.  Er is het afgelopen jaar nochtans wel één en ander gebeurd.  Tijd voor een korte update.

  • 2018 was het jaar waarin we werk maakten van onze plannen om naar de stad te verhuizen.  Die plannen waren er al lang, voor wanneer de stiefzoon wat ouder zou zijn en niet meer in de buurt naar school moest.  Toen hij afgelopen jaar 17 werd konden we onze plannen dus stilaan wat concreter maken.  Eigenlijk droomden wij al jaren van een karaktervol, oud huis in de stad (met ‘de stad’ bedoel ik trouwens Antwerpen, al was voor mij Mechelen lange tijd ook een optie).  Maar dan wel graag een karaktervol huis met goede geluidsisolatie, een laag energieverbruik en een locatie dicht bij de stad en toch rustig.  Vooral die geluidsisolatie (een belangrijk puntje voor ons allebei) bleek bij de aankoop van een bestaand huis toch een beetje een gok.  En toen viel ons oog op een nieuwbouwproject.  Eentje met een locatie waar we allebei blij van worden, eentje waar we heel wat dingen nog zelf kunnen beslissen, eentje met goede (geluids)isolatie.  De knoop werd sneller doorgehakt dan voorzien, maar de verhuis zal wel nog langer op zich laten wachten dan gehoopt.  Ons huis moet namelijk nog worden gebouwd en zal pas klaar zijn tegen de zomer van 2020 (en dat is dan op voorwaarde dat alles loopt zoals gepland).  2019 wordt dus het jaar van keuzes maken, de bouw van ons huis opvolgen en geduldig wachten (of ongeduldig, dat zou ook wel eens kunnen).  Het nieuwe huis zal een pak kleiner zijn dan waar we nu wonen, een bewuste keuze, al zal er voor we kunnen verhuizen dus nog wel serieus ‘ontspuld’ moeten worden.
  • Op reisvlak onthoud ik vooral de ontdekking van Ierland als vakantiebestemming.  Het Ierland van de zomer van 2018 was niet het regenachtige, groene Ierland zoals ik het mij altijd voorstelde, maar wel een grotendeels zonovergoten en droog Ierland.  De natuur was prachtig en bij momenten spectaculair, de mensen ontzettend vriendelijk en de sfeer in de pubs een zeer grote bonus (Ierse live-muziek op café, heerlijk).
  • 2018 was het jaar waarin de tijdelijke job die ik ongeveer een jaar lang deed op zijn einde liep.  Ik twijfelde tussen meer of minder buitenshuis werken en besliste uiteindelijk om volledig te kiezen voor mijn massagepraktijk.  Dat zal misschien niet de gemakkelijkste manier zijn om de kost te verdienen, ik geloof wel dat het de manier is die mij het meeste voldoening zal geven.   Mijn massagepraktijk zal voortaan niet langer een bijzaak zijn maar wordt een hoofdzaak.
  • 2018 was het jaar waarin mijn man professioneel aan een nieuwe uitdaging begon, na enkele maanden moest vaststellen dat dat niet bracht wat hij had gehoopt en even tijd nodig had om te beslissen waar het op werkvlak dan wel naartoe moest.  Mede daardoor werd het een jaar met veel gesprekken over de toekomst, waar we naartoe willen en vooral wat we belangrijk vinden.  En van vaststellen dat onze prioriteiten zeer compatibel zijn.

 

2018 was best een pittig jaar.  Het was een jaar waarin er een aantal dingen die ik graag vooruit wou zien gaan ook echt vooruit gingen.  Het was een jaar van nieuwe wegen inslaan en 2019 wordt ongetwijfeld het jaar waarin een paar van die beslissingen zullen worden geëvalueerd.  Ik ben razend benieuwd naar alles wat 2019 voor ons in petto heeft.

Filed Under: Everyday life

Ondertussen

Zomers weer.  Met momenten is het voor mij zelfs iets te warm, maar wat ben ik blij met dit zomerse weer.  En hoe heerlijk waren die typische lente-dingen de afgelopen maanden: lammetjes in de wei, eendjes die rondzwemmen met hun kroost achter zich, tinten groen in de natuur die je echt alleen in de lente te zien krijgt, zonder jas naar buiten, verse aardbeien van eigen kweek – ik ben tot de conclusie gekomen dat uitgebreid moestuinieren niet mijn ding is (of toch op dit moment van mijn leven niet) maar plantjes die zonder dat ik ernaar moet omkijken voor lekkere vruchten zorgen, dat is eeuwige liefde.

Wandelen.  Nadat we dat een tijdje veel minder deden gaan de echtgenoot en ik weer veel vaker wandelen.  En herinner ik me ook weer dat er heel wat mooie plekken in de buurt zijn om dat te doen.  Voor het eerst zijn we op onze wandelingen niet meer vergezeld door onze hond.  Buiten het feit dat hij last heeft van artrose gaat het best goed met de gezondheid van Sam, onze 12-jarige golden retriever, maar de afstanden die hij nog vrolijk met ons mee wandelt zijn dezer dagen eerder uit te drukken in honderden meters dan in kilometers.  Wandelingen mét hond zijn tegenwoordig traag en kort, al zijn we wel blij dat we nog met hem kunnen gaan wandelen.  Maar daarnaast wordt er dus ook weer wat verder en op ons tempo gewandeld, wat ook wel deugd doet.

Slecht slapen.  Ik slaap de laatste tijd niet echt goed.  Dat is één van de nadelen van beter weer en langere dagen.  Ik heb moeite om ’s avonds in slaap te geraken en om ’s ochtends door te slapen.  De vogels buiten wakker – ik ook wakker, zoiets.

Slapen met een kussen tussen mijn benen. Ik kreeg de laatste tijd geregeld last van mijn onderrug.  En toen begon het mij te dagen dat mijn slaaphouding daar wel eens de oorzaak van zou kunnen zijn.  Ik was ooit een buikslaper maar toen ik al rond mijn 12 jaar last kreeg van mijn nek heb ik dat afgeleerd en ging ik op mijn zij slapen.  Een goede houding voor je rug.  Alleen gaat het met die houding al een tijdje mis.  Wat ik ben beginnen doen is mijn bovenste been voorbij het onderste been op de matras leggen en met mijn heupen naar binnen draaien.  Waardoor ik dus ter hoogte van mijn schouders nog perfect in zijlig lig, maar ter hoogte van mijn heupen in een halve buiklig.  Met mijn rug die dus de hele tijd gedraaid is.  Niet ideaal.  En dus gaat er nu een kussen mee in bed om ofwel tussen mijn benen te steken of om het bovenste been op te leggen terwijl het onderste been gestrekt is, waardoor ik weer met een rechte rug lig.  Ik doe het ondertussen een tweetal weken zo en heb mijn rug niet meer gevoeld.

Reisvoorbereidingen.  Ik heb er lang mee gewacht maar heb eindelijk onze reis naar Ierland van deze zomer voorbereid.  Ik kijk er keihard naar uit!

Giro d’Italia.  Ik vergeet meestal om te kijken naar de grote wielerrondes (buiten die van Frankrijk dan, waarvan ik de laatste jaren ook niet zo veel zag, wegens meestal met vakantie) en deze keer besloot ik ter herinnering een paar bergritten uit de Ronde van Italië in mijn agenda te noteren.  En toen werd ik verwend met een zeer spannende en mooie Giro.

Stressvrij werken.  Ik begon vorige zomer aan een tijdelijke deeltijdse job ter vervanging van iemand die langdurig ziek is.  Oorspronkelijk zou dat een paar maanden duren, maar ondertussen ben ik er al heel wat langer.  Het is het meest stressvrije werk dat ik ooit heb gehad, en alhoewel het soms ook wel wat eentonig is merk ik vooral hoe heerlijk het is om totaal geen stress van het werk mee naar huis te brengen.  Ik ben het afgelopen jaar niet ziek geweest en heb al erg lang zelfs geen verkoudheid gehad.  Ik vermoed dat er wel eens een verband zou kunnen zijn.

TV.  Ik was even helemaal in de ban van ‘De Mol’, nadat ik vorig seizoen helemaal aan me voorbij had laten gaan.  Ik ontmaskerde Mol Pieter al een paar afleveringen voor het einde en dacht toen dat ik er misschien wel een neus voor had.  Dus besloot ik ook het vorige seizoen te kijken, en bleek ik daar de bal helemaal mis te slaan.  Het zal een lucky shot zijn geweest :-).  Verder ben ik onder de indruk van The Handmaid’s Tale en kon eerder dit jaar Narcos mij ook al bekoren.

Filed Under: Everyday life

Hoe was mijn winter?

Ik weet het: het is buiten nog steeds ijzig koud.  Het is dus een beetje optimistisch om te denken dat de winter al achter de rug is.  Maar zodra het maart wordt is het in mijn hoofd al een beetje lente.  Dus vind ik het toch al tijd voor een terugblik op de (bijna) afgelopen winter.

  • Weerkundig klopt het niet, maar voor mij valt de winter samen met de maanden december, januari en februari.  Niet mijn favoriete seizoen, en vooral december en januari zijn voor mij nogal eens maanden waarin ik moet doorbijten.  En dan is het verleidelijk om in die maanden vakantie te plannen in zonnigere oorden.  We hebben erover getwijfeld maar deden het uiteindelijk niet.  In december vond ik dat nog een goed idee, in januari veel minder.  Het was dat het slecht uitkwam, anders was ik in de tweede helft van januari waarschijnlijk last-minute toch nog vertrokken.
  • December was een goede maand.  Een lang weekend in Parijs zal daarbij zeker hebben geholpen.
  • Januari was een moeilijke maand, een maand waarin ik het lastig vond de dingen positief te zien.  Ik was moe en moest me vooruit slepen.  Ik kon nog redelijk normaal functioneren maar echt veel levenslust was er niet.  Het grijze en donkere weer dat al een tijdje aanhield had daar zeker iets mee te maken.  Het waren dan weer wel de ideale omstandigheden om het effect van lichttherapie uit te testen.  Natuurlijk zonlicht is uiteraard beter, maar ik geloof wel dat de lichttherapielamp geholpen heeft.  Ondertussen alweer een tijdje opgeborgen, maar ik ga ze volgend jaar wel preventief inzetten op donkere dagen.
  • Positief aan zo’n slechte maand is dat ik me dan beter realiseer wat de dingen zijn die me energie kosten en ik de kleine irritaties die ik in betere tijden wegduw en relativeer plots duidelijker zie en uitspreek.
  • Februari werd dan weer een veel betere maand.  Hoera voor meer zonlicht en langere dagen!  Het was een maand waarin mijn agenda behoorlijk vol stond.  Dat kwam vooral door twee weekends na mekaar twee volledige dagen cursus – een cursus waar ik naar uit had gekeken maar waar ik éénmaal hij dichterbij kwam steeds minder zin in had.  Omdat ik niet houd van een overvolle agenda.  Omdat ik mij zonder die volgeboekte weekends al moe genoeg voelde.  Maar ik ging wel – omdat ik mij had ingeschreven – en moest vaststellen dat ik in plaats van oververmoeid thuis te komen net meer energie kreeg.  Ik werd er aan herinnerd dat meer rusten niet altijd de beste oplossing is voor vermoeidheid maar dat het soms een teken is dat ik net méér moet buitenkomen, méér dingen doen.  Het was een massagecursus en het feit dat ik dus ook wel wat uren zelf op de massagetafel lag zodat mijn collega-cursisten de aangeleerde technieken konden oefenen was een absolute bonus.  Februari werd dus de maand waarin ik ’s morgens weer met plezier uit bed kwam en weer veel meer energie door mijn aderen voelde stromen.
  • Op gezondheidsvlak was het een goede winter.  Mijn laatste verkoudheid dateert van het begin van de herfst.  Ik ben deze winter geen dag ziek geweest.  Fingers crossed dat dat nog even mag blijven duren.
  • Het klinkt misschien raar, maar het meest positieve aspect van de winter vind ik de lente die er op volgt.  Ik zou niet evenveel genieten van de lentezon, van fris groen, van planten die weer beginnen groeien en bloeien als daar geen winter aan is voorafgegaan.  Het beste deel van de winter komt er dus aan!  Nog heel even geduld.
  • Ik las de afgelopen maanden relatief veel en ontdekte een paar goede TV-series.  En wij testten een paar leuke restaurants uit.  Daar is de winter dan weer wel het meest geschikte seizoen voor.
  • Ook een beetje traditie in de winter: van sporten kwam niet veel in huis.  Maar door het grootste deel van mijn verplaatsingen met de fiets te blijven doen bleef ik toch een beetje in beweging.

Ik ben helemaal klaar voor de lente.  En jullie?

Filed Under: Everyday life

De winterdip

Een willekeurige dinsdag in januari:

6u20: Wakker vóór de wekker gaat.  Wakker maar niet uitgerust.  Ik sliep voldoende, maar zou het liefst van al het dekbed over mijn hoofd trekken en hier de hele dag blijven liggen.  Ik weet dat dat niet helpt, integendeel.  Opstaan dus maar.

7u00: Bij het ontbijt neem ik plichtsbewust een vitamine D-supplement.  Ik kocht onlangs een lichttherapielamp en gebruikte die de afgelopen dagen elke ochtend.  Vandaag heb ik geen zin/fut om ze boven te halen en doe ik het dus niet.  Helpt dat ding eigenlijk wel?

7u45: Op de fiets naar het werk, met winterjas, fluohesje, muts en wanten.  Het is donker.  De beweging doet me deugd en geeft me wat energie.  Maar ik verlang ernaar dit te kunnen doen terwijl het licht is, terwijl er vogeltjes fluiten en als het even zou kunnen graag ook bij wat warmere temperaturen.  Maar in de eerste plaats: graag LICHT.

9u30: Ik zit aan mijn bureau te werken, op automatische piloot.  Ik voel me moe. De vermoeidheid is vandaag erger dan de afgelopen dagen.  Ik vraag me af of ik me toch niet iets beter zou hebben gevoeld als ik vanochtend mijn lichtenergielamp even had gebruikt.  Ik voel dat mijn ogen door het raam naar buiten worden geleid.  Ik staar naar de grijze lucht, op zoek naar een straaltje zonlicht.  Dat er niet is.

11u00: Het weer klaart even op.  Er verschijnt een streepje blauwe lucht aan de hemel, een stukje dat zich langzaam uitbreidt.   Ik sta bij de kopieermachine en druk mijn neus bijna tegen het raam om het licht van buiten te kunnen absorberen.   Ook in mijn hoofd komt er weer een sprankeltje licht binnen.  Ik gebruik het om de grijze wolken in mijn hoofd te verdrijven.  Ik visualiseer ze en duw ze bewust opzij, uit mijn hoofd.  Dat werkt.   Ik voel mijn rug zich rechten en de glimlach op mijn gezicht natuurlijker worden.

12u30: Ik fiets weer naar huis, de hemel is staalblauw.  Ik kijk héél bewust naar de lucht, naar het licht, probeer er zo veel mogelijk van op te nemen.

14u15: Ik geef een massage.  Het is donker in mijn massageruimte. Ik sluit het licht (wolken hebben ondertussen de blauwe hemel weer verdreven) buiten.  Hier vind ik het niet zo erg, hier hoort het donker te zijn.

Ik schreef onlangs dat december niet mijn favoriete maand was.  Het is geen toeval dat dat de donkerste maand van het jaar is.  Ik ben geen wintermens.  Al gaat het sommige jaren wel goed.  Dit jaar kwam ik december heel goed door, maar sloeg de winterdip toe vanaf begin januari.

Januari werd een uitzonderlijk drukke maand, door werk, opleiding en allerlei omstandigheden.  Maar dat op zich was niet het probleem.  Het is het gebrek aan licht dat me parten speelt.  December en januari waren dit jaar uitzonderlijk grijs en donker en ik ben één van die mensen die daar last van heeft.

Ik kocht toen ik de eerste symptomen van mijn winterdip begon te voelen een lichttherapielamp.  Het is moeilijk uit te maken in hoeverre die helpt.  Ik ben ervan overtuigd dat ze dat wel doet maar weet uiteraard niet hoe ik me zou voelen zonder.  Maar ik merk wel dat de sessies mij deugd doen.  In elk geval op het moment zelf.  Ik vind het een beetje moeilijk mijn lamp juist te gebruiken (afhankelijk van de afstand tussen je ogen en de lamp moet je ze tussen 30 minuten en 2 uur gebruiken).  Maar hoe schat je die afstand in als je niet heel de tijd stil zit en ’s ochtends of ’s middags een half uur min of meer stilzitten lukt misschien nog wel maar twee uur is wel erg veel.  Ik trek mij niet te veel aan van de aanbevelingen en doe maar wat.  Zet ze op als het me uitkomt.  En denk dat het een verschil maakt.

Tegelijkertijd tel ik af naar de lente.  Of naar een zonnige winterse dag, dat zou ook al fijn zijn.  Of zo’n dag met 4-seizoenen-op-één-dag. Dat het dan ook eens regent maakt me niet uit, als er tussen de buien door maar wat licht is.

Maar vooral probeer ik het te nemen zoals het komt.  Ik heb momenteel niet veel energie, dan is dat ook maar zo.  Observeren en loslaten.  Als een volleerd boeddhist :-).

Er zijn nog dingen die helpen om een winterdip te voorkomen.  Genoeg naar buiten, bewegen, gezond eten.  Dat weet ik, die aanpak heeft in het verleden zijn nut al bewezen.  Maar wat deed ik in december en januari?  Stoppen met sporten (te moe – geen tijd) en te vaak ja zeggen tegen zoetigheden (één stukje kan geen kwaad – maar vele ene stukjes duwden de suikerconsumptie weer de hoogte in).  Maar dat was tot vandaag.  Vanaf nu beter, dat beloof ik mijzelf :-).

Filed Under: Everyday life

Waarom december mijn maand niet is

 

Vraag me naar mijn favoriete maand van het jaar en ik zou daar niet zo direct kunnen op antwoorden.  Waarschijnlijk zal het één van de maanden tussen mei en september zijn.  Vraag me naar mijn minst favoriete maand en ik hoef daar niet echt over na te denken: december.

Ik begrijp dat andere mensen wel van de sfeer van december houden, maar bij mij overheersen de nadelen.  Als het december wordt dan word ik daar niet blij van.   Ik kijk altijd met enige verbazing naar hoe deze tijd van het jaar sommige andere mensen net vrolijk maakt, en vond het interessant om te lezen waarom TifosaNele wel fan is.  Dezelfde maand, verschillende associaties.

Maar hier dus even de redenen waarom ik niet van december houd.  Misschien is er wel iemand die zich erin herkent.

Donker, koud en grijs weer

Ik ben geen wintermens (tenzij een Zuid-Spaanse of een Thaise winter dan), daar is geen twijfel over mogelijk.  Al lukt het me steeds beter de winter toch goed door te komen met een aantal voorzorgsmaatregelen.  Daar had ik het eerder al eens over.   In december zijn de dagen kort, blijft het vaak zelfs overdag de hele dag grijs, kan het behoorlijk koud zijn en ligt het grootste deel van de winter nog voor ons.  Niet echt goed voor mijn humeur.

Een tijd van overconsumptie

Er is natuurlijk niets mis met een extra uitgebreid kerstmaal, met wat versiering, een nieuwe outfit en cadeautjes kopen voor mekaar.  Maar voor mij is het allemaal véél te commercieel.  Ik word nerveus van schreeuwerige eindejaarsreclame, van sinterklaasgekte die overloopt in kerstgedoe, van extra volle rekken in de supermarkten, van consumeren om te consumeren, van kerstarrangementen en van goedbedoelde cadeaus die niemand nodig heeft.

Omdat het traditie is

Ik hou niet van tradities en heb de neiging om mij er altijd een beetje tegen te verzetten.  Ik heb het lastig met  dingen doen ‘omdat we dat nu eenmaal zo doen’ en omdat anderen dat ook zo doen.  De rebel in mij zou nog het liefst van al een kerstboom zetten in februari.  Tegendraads doen om tegendraads te doen is ook geen goede eigenschap, I know.

Drukte

Ik hoef natuurlijk niet mee te doen met al dat commercieel gedoe, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.  Want er is praktisch geen ontsnappen aan.  Supermarkten zijn druk tijdens de eindejaarsperiode, of je nu een 5-gangendiner klaarmaakt of niet.  Winkelstraten zijn overvol met kerstshoppers en ik beslis liever zelf wanneer ik in de stemming ben voor kerstmuziek.

Gemaakte vrolijkheid

Ik ben slecht in vrolijk zijn op commando en in groep.  Blij zijn omdat het toevallig net middernacht is de nacht van 31/12 op 1/1: dat lukt mij niet.   Geen nieuwjaarsfeestjes dus voor mij.  En vuurwerk met oudjaar is ook al niet aan mij besteed.  Te veel lawaai en onze hond wordt er nerveus van.  En ook nieuwjaarswensen van mensen die ik amper ken blijf ik raar vinden.  Al doe ik daar zelf ook wel eens aan mee.  En ook dat gekus op het werk op de eerste werkdag van het nieuwe jaar hoeft niet voor mij.

 

Maar genoeg gezaagd.  Het is allemaal zo erg niet, ik besef het wel.  Allemaal first world problems, dat hierboven.  Kerstmis breng ik gezellig door met familie, oudjaar samen met de echtgenoot thuis.  December zal ongetwijfeld weer voorbij zijn voor ik het weet.  Ik ga wat vaker lekker warm onder een dekentje of voor het haardvuur in de zetel zitten, verplichtingen zoveel mogelijk vermijden, wegblijven van kerstmarkten en gewoon genieten.  En stiekem ga ik op 1 januari 2018 toch even vieren dat december weer achter de rug is.