Twee jaar geleden nam ik me voor tijdens de vastenperiode (46 dagen lang als je de zondagen meetelt) geen geraffineerde suiker te eten. Ergens halverwege die periode maakte ik een stand van zaken op. Er verscheen hier nooit een eindevaluatie. Enerzijds omdat dat er niet van kwam, maar ook wel omdat er niet veel meer veranderd was na de tussentijdse evaluatie.
Maar het leek me wel interessant om twee jaar later eens terug te blikken op die periode. Zou ik het opnieuw doen? En belangrijker nog: heeft het een effect gehad op mijn eetgewoonten op lange termijn?
Afkicken als proces of cold turkey
Er zijn verschillende manieren om je suikerconsumptie af te bouwen. Wie van veel snoepen plots cold turkey naar ‘geen suiker’ gaat zou wel eens afkickverschijnselen kunnen krijgen. Zelf koos ik ervoor om geleidelijk aan af te bouwen. De suikervrije vastenperiode was één van vele stappen in een lang proces. Het was voor mij geen spectaculaire ommezwaai.

Hoeveel suiker eet ik nu? Zijn mijn eetgewoonten veranderd?
Ik eet nu meer suiker dan in die periode twee jaar geleden, maar veel minder dan ik voordien lange tijd gewoon was.
Snoepen is al lang geen dagelijkse gewoonte meer. Ik merk dat er tijdens de winter en in periodes waarin ik vermoeid ben het meeste kans is dat ik toch eens naar een reep chocolade of een gebakje grijp. Maar toch is dat zelfs dan iets uitzonderlijks.
Bij het eten van kant-en-klare bereidingen let ik er soms wel op hoeveel suiker er in zit, maar is het zeker niet zo dat ik alle producten waar suiker in verwerkt is links laat liggen. Dit deed ik tijdens mijn suikervrije periode wel veel meer. Als er een gemakkelijk suikervrij alternatief is voor iets zal ik dat nemen, maar ik ga niet alles zelf bereiden omdat in de bereide vorm suiker is gebruikt.
Het moeilijkste aspect voor mij blijkt weerstaan aan de verleiding. Ik schreef het al in april 2016 en het blijft zo. Zolang er geen zoetigheid in de buurt is heb ik geen moeite met niet snoepen. Maar zet een doos pralines of wafeltjes in mijn buurt en ik kan dat niet uit mijn hoofd zetten. Ter illustratie: een tijdje geleden was er een zakje met paaseieren in huis. Ik zou graag iemand zijn die daar elke dag één paaseitje van eet, rustig proeft en geniet, maar zo gaat dat bij mij dus niet. Ik at het hele pak in één dag op, de korte pijn :-).
Het valt me ook steeds meer op hoe onze maatschappij erop lijkt te zijn gericht om iedereen verslaafd te houden aan suiker. Als de kindjes in de Delhaize een snoepje krijgen. Als de jeugdbeweging wafels of chocola komt verkopen aan de deur. Als er een verjaardag gevierd wordt en daar nu éénmaal taart bij hoort. Als er standaard een koekje wordt aangeboden bij de thee…
Wanneer ik mij vroeger niet zo goed voelde dan troostte ik mezelf door snoep te kopen of een taartje. Nu koop ik een verse ananas of mango. Ik troost mezelf dus nog steeds met iets zoet, maar het is toch wel een groot verschil.

Welk effect heeft de suikervrije periode gehad?
Het belangrijkste effect van minder suiker eten voor mij is het feit dat ik geen last meer heb van suikerdips. Ik word nog steeds ‘hangry’ als ik een tijdje niet heb gegeten. Maar de spectaculaire inzinkingen omdat de suikerspiegel in mijn bloed crashte heb ik niet meer.
Mijn smaak is veranderd. Vroeger vond ik zelden iets ‘te zoet’. Nu zijn er dingen die ik echt niet lekker vind omdat ik ze véél te zoet vind.
Ik kreeg de afgelopen jaren complimenten van mijn tandartse en van de paradontoloog. Het verschil in hoeveel werk er is aan mijn gebit en (meer nog) aan mijn tandvlees is echt opvallend. Vroeger deed een behandeling bij de paradontoloog gegarandeerd pijn, nu ben ik verbaasd over hoe snel het afgelopen is. Op lange termijn is dit misschien wel het argument dat mij het meest motiveert om niet opnieuw meer suiker te gaan eten.
Hoe meer zoet, hoe meer zin in zoet. Er zijn voedingsdeskundigen die dit al lang zeggen en ik kan alleen maar beamen dat het voor mij klopt. Dat is een belangrijke reden waarom ik geen kunstmatige zoetstoffen gebruik. Ze zorgen er dan wel voor dat je op dat moment geen suiker eet. Maar ze houden de verslaving wel in stand. Die wetenschap zorgt er ook voor dat ik het nu gemakkelijker vind om na een periode waarin ik wat meer zoet at opnieuw af te bouwen.
Zou ik het opnieuw doen?
Als ik ooit merk dat ik mijn suikerconsumptie niet meer onder controle heb zou het best kunnen dat ik opnieuw een suikerarme periode inlas. Daarnaast denk ik dat ik ooit eens een suikervrije periode wil doen die een stapje verder gaat. Ik merk dat de zin in zoet nog altijd wel de kop opsteekt. Dan eet ik een stuk fruit. Ik ben er van overtuigd dat ik dit nog beter onder controle zou krijgen als ik een volledigere suikerdetox zou doen, en daarbij ook fruit (en gedroogde vruchten en nog wel wat andere zoete dingen) zou schrappen. Een paar jaar geleden zou dat een onmogelijke opdracht hebben geleken, maar nu lijkt het doenbaar.