Over eten Archieven -

Over eten

Filed Under: Over eten

Dagen zonder suiker: 2 jaar later

Twee jaar geleden nam ik me voor tijdens de vastenperiode (46 dagen lang als je de zondagen meetelt) geen geraffineerde suiker te eten. Ergens halverwege die periode maakte ik een stand van zaken op. Er verscheen hier nooit een eindevaluatie. Enerzijds omdat dat er niet van kwam, maar ook wel omdat er niet veel meer veranderd was na de tussentijdse evaluatie.

Maar het leek me wel interessant om twee jaar later eens terug te blikken op die periode. Zou ik het opnieuw doen? En belangrijker nog: heeft het een effect gehad op mijn eetgewoonten op lange termijn?

Afkicken als proces of cold turkey

Er zijn verschillende manieren om je suikerconsumptie af te bouwen. Wie van veel snoepen plots cold turkey naar ‘geen suiker’ gaat zou wel eens afkickverschijnselen kunnen krijgen. Zelf koos ik ervoor om geleidelijk aan af te bouwen. De suikervrije vastenperiode was één van vele stappen in een lang proces. Het was voor mij geen spectaculaire ommezwaai.

Hoeveel suiker eet ik nu? Zijn mijn eetgewoonten veranderd?

Ik eet nu meer suiker dan in die periode twee jaar geleden, maar veel minder dan ik voordien lange tijd gewoon was.

Snoepen is al lang geen dagelijkse gewoonte meer. Ik merk dat er tijdens de winter en in periodes waarin ik vermoeid ben het meeste kans is dat ik toch eens naar een reep chocolade of een gebakje grijp. Maar toch is dat zelfs dan iets uitzonderlijks.

Bij het eten van kant-en-klare bereidingen let ik er soms wel op hoeveel suiker er in zit, maar is het zeker niet zo dat ik alle producten waar suiker in verwerkt is links laat liggen. Dit deed ik tijdens mijn suikervrije periode wel veel meer. Als er een gemakkelijk suikervrij alternatief is voor iets zal ik dat nemen, maar ik ga niet alles zelf bereiden omdat in de bereide vorm suiker is gebruikt.

Het moeilijkste aspect voor mij blijkt weerstaan aan de verleiding. Ik schreef het al in april 2016 en het blijft zo. Zolang er geen zoetigheid in de buurt is heb ik geen moeite met niet snoepen. Maar zet een doos pralines of wafeltjes in mijn buurt en ik kan dat niet uit mijn hoofd zetten. Ter illustratie: een tijdje geleden was er een zakje met paaseieren in huis. Ik zou graag iemand zijn die daar elke dag één paaseitje van eet, rustig proeft en geniet, maar zo gaat dat bij mij dus niet. Ik at het hele pak in één dag op, de korte pijn :-).

Het valt me ook steeds meer op hoe onze maatschappij erop lijkt te zijn gericht om iedereen verslaafd te houden aan suiker. Als de kindjes in de Delhaize een snoepje krijgen. Als de jeugdbeweging wafels of chocola komt verkopen aan de deur. Als er een verjaardag gevierd wordt en daar nu éénmaal taart bij hoort. Als er standaard een koekje wordt aangeboden bij de thee…

Wanneer ik mij vroeger niet zo goed voelde dan troostte ik mezelf door snoep te kopen of een taartje. Nu koop ik een verse ananas of mango. Ik troost mezelf dus nog steeds met iets zoet, maar het is toch wel een groot verschil.

Welk effect heeft de suikervrije periode gehad?

Het belangrijkste effect van minder suiker eten voor mij is het feit dat ik geen last meer heb van suikerdips. Ik word nog steeds ‘hangry’ als ik een tijdje niet heb gegeten. Maar de spectaculaire inzinkingen omdat de suikerspiegel in mijn bloed crashte heb ik niet meer.

Mijn smaak is veranderd. Vroeger vond ik zelden iets ‘te zoet’. Nu zijn er dingen die ik echt niet lekker vind omdat ik ze véél te zoet vind.

Ik kreeg de afgelopen jaren complimenten van mijn tandartse en van de paradontoloog. Het verschil in hoeveel werk er is aan mijn gebit en (meer nog) aan mijn tandvlees is echt opvallend. Vroeger deed een behandeling bij de paradontoloog gegarandeerd pijn, nu ben ik verbaasd over hoe snel het afgelopen is. Op lange termijn is dit misschien wel het argument dat mij het meest motiveert om niet opnieuw meer suiker te gaan eten.

Hoe meer zoet, hoe meer zin in zoet. Er zijn voedingsdeskundigen die dit al lang zeggen en ik kan alleen maar beamen dat het voor mij klopt. Dat is een belangrijke reden waarom ik geen kunstmatige zoetstoffen gebruik. Ze zorgen er dan wel voor dat je op dat moment geen suiker eet. Maar ze houden de verslaving wel in stand. Die wetenschap zorgt er ook voor dat ik het nu gemakkelijker vind om na een periode waarin ik wat meer zoet at opnieuw af te bouwen.

Zou ik het opnieuw doen?

Als ik ooit merk dat ik mijn suikerconsumptie niet meer onder controle heb zou het best kunnen dat ik opnieuw een suikerarme periode inlas. Daarnaast denk ik dat ik ooit eens een suikervrije periode wil doen die een stapje verder gaat. Ik merk dat de zin in zoet nog altijd wel de kop opsteekt. Dan eet ik een stuk fruit. Ik ben er van overtuigd dat ik dit nog beter onder controle zou krijgen als ik een volledigere suikerdetox zou doen, en daarbij ook fruit (en gedroogde vruchten en nog wel wat andere zoete dingen) zou schrappen. Een paar jaar geleden zou dat een onmogelijke opdracht hebben geleken, maar nu lijkt het doenbaar.

Filed Under: Over eten

Goede voornemens #1: bewuster eten

Ik maakte bij het begin van het jaar geen goede voornemens. Maar goed ook, want met het energiepeil dat ik de eerste weken van het jaar had zou daar niet veel van in huis zijn gekomen.

Maar ondertussen is met de lentezon ook mijn energie terug.  En geven zowel de weegschaal als mijn conditie aan dat het weer eens tijd wordt om een paar goede gewoonten van onder het stof te halen.

Het voornemen

Voornemen nummer één is er eentje waar ik al eens eerder mee ben begonnen.  Iets waarvan ik weet dat ik het moet veranderen, maar bij vorige pogingen nooit lang heb volgehouden.

Dat voornemen is bewuster/mindful eten: rustig eten, voldoende kauwen, en dat ook bewust doen.

Dat blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Uitdaging 1: Rustig eten

Ik ben een snelle eter.  Ik heb de neiging om mijn eten naar binnen te schrokken.  Er zijn mensen die bij het eten tussendoor al eens hun bestek neerleggen. Ik ben niet één van die mensen.

Uitdaging 2: voldoende kauwen

Dit hangt een beetje samen met uitdaging één, maar toch is deze op zich in het verleden al moeilijker gebleken dan ik dacht.  Zelfs als ik mij erop concentreer om rustig en bewust te eten merk ik dat het toch nog moeite kost om een slikreflex te onderdrukken na een paar keer kauwen.  Langer kauwen en tussendoor niet slikken: dat zal dus toch enige oefening vragen.

Uitdaging 3: bewust eten

Als ik alleen eet (en dat is ’s morgens en s’ middags vaak het geval) dan doe ik tijdens het eten meestal nog iets anders.  Ik eet nogal eens achter de laptop, terwijl ik mails, blogs of de krant lees.  Of ik stop iets in mijn mond, ga ondertussen iets zoeken, neem nog een hap en begin dan de keuken al wat op te ruimen.  Als ik in mijn eentje aan tafel moet zitten en alleen maar bezig zijn met eten dan voelt dat een beetje als tijdverlies. Ook al weet ik dat dat eigenlijk niet zo is. En zijn de dingen die ik ondertussen doe ook weer niet zo dringend.  In gezelschap blijf ik wel mooi op mijn stoel zitten tijdens het eten. Maar of ik dan echt zo bewust eet, dat is een ander paar mouwen.

Ik vind het vreemd dat ik dat zo slecht kan, want ik eet zeer graag. Dus zou ik denken dat ik er dan ook bewust mee bezig zou zijn en het plezier van het eten wat zou willen rekken.  Niet dus.

Wat ik buiten de maaltijden nog doe is zonder nadenken eten in mijn mond stoppen.  Niet per se ongezonde dingen. (Dat kunnen bijvoorbeeld een handvol nootjes zijn, een paar druiven of rozijnen). Maar ik doe het wel vaak zonder dat ik honger heb en zéér onbewust.

Ik was van plan deze uitdaging een beetje te onderbouwen met het doornemen van relevante lectuur.  Ik kwam dus enkele weken geleden thuis van de bibliotheek met een stapel boeken over onderwerpen als mindful eten en emo-eten en zo.  Maar ik kwam er eigenlijk niet toe om ze door te nemen. Afgelopen week zijn de boeken allemaal ongelezen teruggekeerd naar de bibliotheekrekken.  Ik ben dus maar op basis van gezond verstand en van wat ik al wel weet over mindfulness gestart.

 

De regels

Hier zijn de regels die ik mezelf heb opgelegd:

  • Ik ga voor minstens twee maaltijden per dag aan tafel zitten en probeer op die momenten niets anders te doen dan eten.  De radio mag nog net opstaan op de achtergrond, maar meer afleiding is niet toegestaan.
  • Ik probeer geregeld tijdens de maaltijd mijn mond eerst leeg te eten voor ik de volgende hap voorbereid.  Dat betekent dus dat ik mijn bestek al eens neerleg terwijl ik rustig de tijd neem om te kauwen.
  • Ik eet minstens twee keer per dag iets met mijn volle bewustzijn.  Dat mag tijdens de maaltijden zijn of mag ook een tussendoortje zijn.  Concreet wil ik mij bewust zijn van de textuur van wat ik eet, van de gladheid, van de hardheid, van de temperatuur,.. Hoe dat voelt in mijn mond, hoe het voelt om er op te bijten, wanneer de smaken vrijkomen, etc.  Het was duidelijk lang geleden dat ik dat nog eens deed. Want tijdens mijn eerste dag schrok ik al van de textuur van een stukje banaan. Als ik niet zeker had geweten dat ik graag sla eet, zou ik dat blad dat voor een vreemd gevoel zorgde in mijn mond zo weer hebben uitgespuwd.

Ik ben een paar weken ver in mijn experiment. Het resultaat is misschien nog niet spectaculair, toch merk ik echt wel een verschil in mijn bewustzijn.  Zeker het laatste puntje heeft mij doen realiseren hoe erg ik gewend ben op automatische piloot te eten.  Ik denk dat ik nu toch al iets trager eet dan vroeger.  Er zijn nog veel onbewuste momenten maar er zijn ook steeds meer bewuste momenten en daar was het mij om te doen.  Het experiment werd dus verdergezet en met wat geluk zit ik binnenkort helemaal zen aan de eettafel.  Als ik dan ook nog eens leer alleen te eten als ik honger heb en niet als ik moe ben, mij verveel, eigenlijk dorst heb, me niet goed voel,.. dan zijn we er helemaal :-).

 

 

Filed Under: Frankrijk, Over eten

Veggie- en veganvriendelijke adresjes in Parijs

Wij waren onlangs een paar dagen in Parijs.  We boekten een hotelkamer zonder ontbijt en het was geen weer om te picknicken, dus gingen we nogal veel uit eten (uit pure noodzaak, ocharme toch :-)).  Wie mij al langer volgt weet dat ik een voorkeur heb voor plantaardige voeding, al ben ik geen strikte veganist.  Ik word dus geweldig blij elke keer ik ergens in het straatbeeld het woordje vegan (of végétalien) zie verschijnen.  Dat bleek in Parijs vaker te gebeuren dan ik had verwacht.  Hoera!  Hier een paar leuke adresjes die we bezochten, waar er vegetarisch/vegan kan gegeten worden. Plekken waar het bovendien gezellig was en het eten lekker. (En het dus uiteraard ook fijn is voor niet-vegetariërs).  Daarnaast ook nog een paar adresjes die we nog niet hebben uitgetest maar die ik zeker ga onthouden voor een volgende keer.

Getest en goedgekeurd

Muesli’sbar

Deze mueslibar stond vooraf bovenaan mijn verlanglijstje voor een ontbijt in de buurt van ons hotel.  Jammer genoeg ging hij op zaterdag pas om 10u open en waren wij al vroeger wakker en was hij op zondag gesloten.  Het duurde dus tot maandag voor we hier eindelijk konden gaan ontbijten.  Ontbijten in Muesli’sbar bleek een heerlijke start van onze laatste dag in Parijs.  Het concept gaat als volgt: je stelt zelf je mueslibowl samen, met een (plantaardig) melkproduct naar keuze, een mueslisoort naar keuze en drie toppings (keuze uit noten, zaadjes, verschillende soorten (gedroogd) fruit).  Ik at een crunchy muesli met kokosyoghurt en amandelen, rozijnen en frambozen er bovenop.  En dat was heerlijk.  Tijdens de lunch zijn er ook broodjes, soep en quiche.

Le pain quotidien

Aangezien de eerste twee adressen op mijn verlanglijstje voor ons ontbijt op zaterdag nog gesloten waren om half tien stapten wij binnen bij le pain quotidien.  Op zondag deden we dat opnieuw.  Ik was helemaal weg van hun Crunola parfait à la framboise (heel lekker, maar niet zo fotogeniek). Ook de havermout van de dag nadien was dik in orde.  Ik vond de ontbijtporties misschien wel wat aan de kleine kant.  Met heel wat vegan opties, verschillende locaties in Parijs en openingsuren elke dag van 8 tot 20u, is le pain quotidien zeker een goede optie om achter de hand te houden in Parijs.  Verder hebben ze een menu waarop duidelijk is aangegeven wat er veggie/ vegan is. (Grote fan hier van duidelijke menukaarten en symbooltjes daarop zodat je dat allemaal niet hoeft te vragen.) Wij gingen in een ander filiaal ook eens lunchen: de curry met kokos was top.

Pret a manger

Ik kende deze keten van zelfbedieningsrestaurants (met vooral broodjes/slaatjes/soep..) nog van ons bezoek aan Londen.  We gingen er alleen iets drinken en een beetje opwarmen (en ik kocht er een banaan).  Alles is er bio, en er zijn wel wat vegan opties (en symbooltjes om dat aan te geven.. jeej!).  Niet uitnodigend genoeg om er speciaal voor terug te gaan, maar toch wel goed om in de buurt te hebben bij een plotse hongeraanval.

 

Kapunka

Kapunka ontdekten wij toevallig in dezelfde straat als Mueslisbar.  Het is een klein en zeer gezellig Thais restaurant.  Zeer vriendelijke bediening en een heerlijke vegan Pad Thai: wat heeft een mens meer nodig voor een geslaagd diner?

Naan

Naan is een gezellig, klein restaurantje dat ideaal is voor een lunch.  De keuken wordt beschreven als Indian Fusion. De kaart bestaat uit wraps van naan-brood en curry’s.  Er zijn meerdere vegetarische opties (zowel voor de naans als voor de curry).  Ik ben niet helemaal zeker of ze ook vegan zijn.

Verder aten we ook nog bij een Indisch restaurant (dat ik niet ga aanbevelen omdat de rekening niet klopte en ik dat al vooraf zag aankomen). Er was nog een Italiaanse restaurant (één van de vele). En we genoten nog van een snelle portie falafel in een snackbar.

Un monde vegan

Ik was benieuwd naar deze vegan supermarkt en dus gingen wij op ontdekking.   Ze winnen er alvast de prijs voor het grootste assortiment aan vegan kaassoorten dat ik ooit bij mekaar zag.  Toch was ik ook een klein beetje teleurgesteld. Ik had namelijk op wat meer verse producten gehoopt, een vegan croissant die net uit de oven komt of zo. Maar die behoorde helaas niet tot het aanbod.  Wie zelf kookt en op zoek is naar vegan vleesvervangers, kaasvervangers,.. zal hier zeker aan zijn trekken komen.

Voor een volgende keer

Hank burger/ Hank pizza

Van Hank burger en Hank pizza kwam ik vooraf een paar zeer lovende recensies tegen.  Ze zijn allebei te vinden in de Marais en zijn volledig vegan. Wij zijn er helaas niet geraakt, maar de volgende keer dat ik in Parijs ben ga ik de burgers en pizza’s hier zeker eens uittesten.

Bol porridge bar

Ik begin thuis bijna elke dag met een bord havermout, dus leek Bol porridge bar me wel iets voor mij.  Uiteindelijk niet getest, maar voor de liefhebbers: er staan zowel zoete als hartige havergerechten op de kaart.

Liife

Dit adresje voor ontbijt of lunch lag in de buurt van ons hotel.  Er staan heel wat vegan opties op de kaart.  Ik wou er graag gaan ontbijten op zaterdag, maar helaas waren we daarvoor te vroeg. (‘Il est 5 heures, Paris ’s éveille’, dat blijkt in het weekend niet helemaal te kloppen).  Ik merkte pas achteraf dat deze zaak zich in de eerste plaats op sporters richt.

Café Pinson

Café Pinson heeft twee filialen en serveert gerechten die allemaal bio zijn en grotendeels vegan.  Wij wandelden er voorbij en ik keek eens naar binnen. En het ziet er zeer gezellig en hip uit.  Ik heb een beetje spijt dat we niet zijn binnengegaan.  Volgende keer misschien.

 

Vietnam in Paris

Een restaurantje dat we ontdekten toen we ons bij het terug naar het hotel wandelen van straat vergisten.  Vietnamees en volledig vegan.  Ik was meteen verkocht maar uiteindelijk kwam ook dit adresje op de ‘ideetjes voor een volgende keer’ lijst terecht.

Gentle gourmet

Gastronomisch en vegan: dat is wat deze gentle gourmet belooft.  De reviews zijn goed, (nog) niet zelf uitgetest.

Tips voor Parijs

Voor wie in Parijs op restaurant gaat: je kan overal gratis een karaf kraantjeswater bestellen.  Ter compensatie is alle andere drank wel bijzonder duur.

Daarnaast kan je in Parijs zonder probleem op een terrasje eten of iets drinken, zelfs in december.  Ze zullen wel verwarmd zijn maar wij zijn toch maar lekker warm binnen gaan zitten.

Ten slotte nog een ecologische tip om je door Parijs te verplaatsen: Vélib, het systeem van uitleenbare stadsfietsen zoals je dat in steeds meer steden ziet.  Wij probeerden het op deze citytrip voor het eerst en zijn fan.  Parijs is, op Montmartre na, helemaal vlak. Er zijn aparte fietspaden en je mag op de stroken voor bus en taxi fietsen.  Het niet zo hoffelijke rijgedrag van de Parijzenaar moet je er wel bijnemen.

Filed Under: Everyday life, Over eten

De uitdagingen tijdens de vasten: stand van zaken

Ik zat een beetje in een overenthousiaste periode begin maart, denk ik.  Voor ik het wist besliste ik mezelf tijdens de vasten op drie vlakken uit te dagen.

De vasten begon op 1 maart en duurt tot 16 april.  Vandaag zijn we 29 dagen ver en al over de helft.  Tijd dus voor een tussenstand.

40 dagen bloggen

Ik ging er bij het begin vanuit dat ik dit niet zou halen, maar op zijn minst mijn best zou doen zo vaak mogelijk te bloggen. Vandaag meegeteld blogde ik 20 keer op greetontheway en ook twee keer op ripozo.be.  Samen dus 22 blogberichten op 29 dagen.  Dat is meer dan verwacht.  De eerste week ging erg vlot. Gezien de lange blogpauze die hieraan voorafging zat ik wel erg ‘fris’ en ging het bijna vanzelf.  Nadien begon het bloggen wat meer moeite te kosten en stelde ik de doelstelling ook wat bij.  Van 40 dagen bloggen naar ‘om de twee dagen bloggen tot met Pasen’ en vooral ‘nadien niet opnieuw helemaal stilvallen’.  Benieuwd of dat me gaat lukken.

46 dagen suikervrij

Mijn suikerconsumptie lag bij het begin van de uitdaging niet zo hoog.  Ik ben hier al een tijdje bewust mee bezig.  Maar ik bleef wel af en toe snakken naar zoetigheden en daar wou ik vanaf.  Dus zou ik een tijdje strenger zijn.  Ik nam me voor alle geraffineerde suikers, kokosbloesemsuiker, agavesiroop, appeldiksap, honing en kunstmatige suikervervangers te schrappen.

Ik zondigde tot nu toe een paar keer.   De grootste ‘zondes’ waren twee keer een dessert op restaurant. De eerste keer was dat in een restaurantje waar ze geen geraffineerde suikers gebruiken in hun desserts en het stuk cake dat ik at zeker wel was gezoet, al heb ik niet gevraagd waarmee.  De tweede keer was in een all-you-can-eat restaurant waar ik me beperkte tot één portie dessert, waarvan de helft uit fruit bestond.  Al een serieuze verbetering ten opzichte van wat ik vroeger zou hebben gegeten. Verder waren er nog kleine uitschuivers, zoals die keer toen de vegetarische burger die ik wou klaarmaken suiker bleek te bevatten.  Geen tijd meer om een alternatief te zoeken en dus at ik hem toch op, zonder ketchup weliswaar :-). En de keer toen mijn man een Indische curry maakte en daarvoor soyayoghurt gebruikte uit de supermarkt, met suiker.   En ik at nog eens een gezoete portie rode kool uit de diepvries (indertijd gezoet met appeldiksap) en waarschijnlijk zal ik hier of daar (vooral buitenshuis) per ongeluk ook nog wel eens iets met suiker hebben gegeten.

Al bij al gaat het goed. Ik vind het niet zo erg dat ik al eens zondigde.  Als tussendoortje eet ik veel fruit en regelmatig een portie noten.  Ik vreesde dat ik zou gaan compenseren door tussen de maaltijden door meer koolhydraten te gaan eten, maar dat valt mee.

Afgelopen weekend kwam er een extra uitdaging bij.  Ik vind het namelijk erg moeilijk om suikervrij te eten als er snoep in huis is.  Om die reden is onze snoepkast al een tijdje leeg.  Tot er vorige zaterdag een vriendelijk meisje aanbelde met de vraag om wafels te kopen voor een goed doel.  Ik kreeg het niet over mijn hart om daar nee op te zeggen dus staat er nu al een paar dagen een doos vanillewafels naar me te roepen in de kast.  Ik merk dat dat de uitdaging moeilijker maakt, maar voorlopig houd ik goed stand.

Het doet me goed, minder suiker eten.  En ik vind ‘geen suiker’ misschien wel gemakkelijker dan ‘niet te veel suiker’ omdat het duidelijker is.  Ik merk bovendien, toch wel tot mijn verbazing, dat ik ook geen zin meer heb in hartige snacks.  Ik at al sinds het begin van de vasten bijvoorbeeld geen frieten meer.  Zo at ik een keertje iets gezond terwijl mijn man voor mijn neus frieten zat te eten.  Dat gebeurt niet zo snel.

19 dagen sporten

Over de resultaten van de twee eerste uitdagingen ben ik best tevreden.  Uitdaging nummer drie is een ander paar mouwen.  Terug gaan sporten: het lukt voorlopig niet zo goed.  Ik ging een paar keer lopen, op een rustig tempo en niet te lang om er in te komen, maar kwam niet in mijn ritme.  Ik zat een paar keer op de hometrainer.  Ondertussen is het perfect weer om buiten te fietsen, maar ik heb er geen zin in.  Ik vond mijn beurtenkaart voor het lokale zwembad terug maar kwam ik er nog altijd niet toe om eens te gaan zwemmen.  En daarenboven heb ik ook nog een paar van mijn wekelijkse yogalessen overgeslagen.  Ik kom op 7 keer sporten op 29 dagen.  Dat had meer moeten zijn.

Meer sporten wordt dus nu mijn hoofdprioriteit.  Als ik mijn doelstelling nog wil bereiken zal er nog 12 keer moeten gesport worden op 19 dagen.  Op zich is dat doenbaar, maar of dat in de praktijk ook gaat lukken..

Filed Under: Everyday life, Over eten

40 dagen zonder suiker (en opnieuw gaan sporten)

Woensdag begint de Vastentijd.  Het is de periode waarin dagen zonder vlees loopt. Ik doe enthousiast mee, omdat ik het een fantastische campagne vind.  Maar ik eet eigenlijk al 365 dagen per jaar geen vlees, dus veel moeite kost me dat niet.  DZV zet nog een paar extra uitdagingen in de kijker, die zeker ook onze aandacht waard zijn: meer seizoensgroenten, minder voedselverspilling, minder verpakkingen en meer plantaardig eten.  Vorig jaar concentreerde ik me vooral op deze extra uitdagingen, dit jaar gooi ik het over een andere boeg.

Het is duidelijk het seizoen van de challenges.  Naast dagen zonder vlees was er in februari ook nog tournée minerale: een maand zonder alcohol.  Ik deed niet officieel mee, al denk ik dat ik in de praktijk eigenlijk wel mee heb gedaan en geen alcohol heb gedronken in de maand februari.  Ook alcohol laten kost me namelijk weinig moeite. Ik krijg er meestal een onaangenaam gevoel van in mijn hoofd en benen en dus blijf ik er liever vanaf.

Ondertussen startten een paar enthousiaste bloggers ook met de 40 dagen bloggen challenge.  Gezien de frequentie waarmee mijn blogberichten hier verschijnen lijkt daaraan deelnemen me dan weer wat te hoog gegrepen.

En dus start ik mijn eigen uitdaging, eentje waar ik zelf nood aan heb en die me toch wel de nodige moeite zal kosten.  Ik ga voor een dubbele uitdaging: perfect passend bij de vastentijd ga ik voor dagen zonder suiker en na een winter waarin er veel te weinig werd gesport voegde ik daar 40 dagen opnieuw gaan sporten aan toe.

Als het over het verminderen van mijn suikerconsumptie gaat heb ik de afgelopen jaren al een stevige weg afgelegd .  Ik eet minder suiker dan vroeger, maar toch is het nog niet wat het zou moeten zijn.  De drang naar zoet is er nog steeds, misschien blijft die er altijd wel – is het iets genetisch – maar ik vraag me toch af of als ik 40 dagen écht streng ben dat een verschil zal maken.  De methode die ik de afgelopen jaren gebruik om mijn suikerverbruik te verminderen is er eentje die neerkomt op ‘de kat niet bij de melk zetten’. Ik eet geen suiker zolang er geen verleiding in de buurt is.  Als er echter taart of wafels in mijn buurt staat of een doos koekjes voor mijn neus wordt gezet of een dessert op een menukaart, dan kan ik nog altijd zeer moeilijk weerstaan.  Op zich geen drama, maar toch blijf ik me soms een beetje een suikerjunkie voelen. Even een voorbeeldje ter illustratie. Er is geen snoep in huis (omdat ik daar anders niet kan afblijven), er is geen choco in huis (omdat ik daar anders niet kan afblijven).  Dus neem ik een lepeltje en de pot speculaaspasta en lepel mezelf in een suikerroes.  Als de pot speculaaspasta op is vervang ik hem niet (omdat gebleken is dat ik daar ook niet kan afblijven), en begin ik hagelslag (waar ik eigenlijk niet eens zo’n fan van ben) over mijn sojayoghurt te gieten.

Echt grote hoeveelheden suiker krijg ik op deze manier niet binnen, maar een gezonde manier om met suiker om te gaan is het toch niet écht.

Ik ga de komende 40 dagen testen of ik die goesting en verleiding onder controle krijg als ik een tijdje strenger ben.   Ik eet de komende periode geen geraffineerde suiker en niets waar geraffineerde suikers in zijn verwerkt.  Bovendien ga ik ook alternatieven als kokosbloesemsuiker, agavesiroop en appeldiksap schrappen.  En ik zal ook geen honing gebruiken of kunstmatige suikervervangers.  Fruit ga ik uiteraard wel eten en ook gedroogd fruit (ik denk aan dadels, vijgen en rozijnen) kan wel nog.

Uitdaging nummer twee dan: opnieuw gaan sporten.  Vorig jaar schreef ik hier nog een paar keer trots over voor het eerst een half uur lopen, over loopschoenen meenemen op fietsvakantie (deed ik dat écht?) en over een col op fietsen.  Nadien ging het met de conditie alleen maar bergaf.  Er was een verkoudheid, er was een probleem met mijn rug, het was te slecht weer, er waren een hoop excuses tot niet meer sporten opnieuw een gewoonte werd.  Al moet ik wel zeggen dat er een uitzondering is: ik bleef wel aan yoga doen.  En daar ben ik blij mee, maar dat is niet genoeg om mijn conditie op peil te houden en dus zal er opnieuw gefietst, gelopen, gezwommen of op een andere manier aan de conditie moeten worden gewerkt.  Ik ga proberen tot met Pasen (en hopelijk ook nadien) minstens 3 keer per week aan mijn conditie te werken.

Ik was mij er nooit eerder van bewust, maar blijkbaar duurt de periode tussen Aswoensdag en Pasen geen 40 maar 46 dagen, omdat er op zondag traditioneel niet werd gevast.  Ik ga op zondag wel gewoon verder doen, en dus zullen het 46 dagen zonder suiker worden en 6,5 week sporten (goed voor 6,5 x 3 = 19 keer aan de conditie werken).  Ik weet wat me te doen staat.

Gaan jullie jezelf uitdagen tijdens de vastentijd of zijn challenges je ding niet?  Laat het gerust weten in de commentaren.

Filed Under: Over eten

Greet en de suikerverslaving

Geraffineerde suikers, ik heb er altijd al een zwak voor gehad.  Het begon toen ik nog klein was.  Ik heb een hoop fijne, zoete herinneringen aan mijn kindertijd: rijstpap en pudding gemaakt van de verse koeienmelk van bij mijn grootouders, taart en gebak op zondag, frisdrank al op de kleuterschool, chacha’s waar ik de randjes chocolade eerst afknabbelde, cola met chips na de zwemles..

Later werd dat: een paar glazen fruitsap per dag, cola als ik een dipje had, en een wafel hier, een chocoladereep daar,..

Overdrijf ik als ik het heb over een verslaving? Niet echt, denk ik. Ik snakte regelmatig echt naar iets zoets, voelde me ongemakkelijke als ik dan niet direct een suikerbron voorhanden had en ik had last van suikerdips. Die waren het meest vervelend. Totale inzinkingen kreeg ik, en wat is de snelste manier om daar weer van af te geraken: weer suiker eten, en zo mooi de volgende dip voorbereiden.

En toen besloot ik af te kicken. Of toch te minderen.

Dat ging met vallen en opstaan.  Met fruitsap en frisdranken stopte ik jaren geleden al.  Zoete tussendoortjes en chocolade kwamen pas later.  De ene dag was daarbij al succesvoller dan de andere.

Ik heb vastgesteld dat ik er vooral moet voor zorgen dat er geen verleiding is. Mezelf een dagrantsoen opleggen terwijl er nog meer zoets binnen handbereik is, dat kan ik niet. 1 stuk chocola per dag als er een hele reep in de kast ligt, het lukt mij niet.  En dus koop ik bijna geen zoetigheden meer en is er hier meestal niets in huis dat me in de verleiding kan brengen.

Ik eet wel nog steeds zoetigheden als ze me worden aangeboden (een dessertje op restaurant, een stukje taart om een verjaardag te vieren, een gekregen doosje pralines..).  En ik koop uitzonderlijk nog wel eens iets voor als er bezoek is of gewoon voor mezelf, maar éénmaal dat op is stop ik weer.

Ik ben al bij al best tevreden met mijn huidige suikerconsumptie.  Waar ik niet zo blij mee ben is het gevoel dat ik mij nog steeds een beetje als een verslaafde gedraag.  Als ik iets koop om dat aan te bieden als er bezoek komt vind ik het op zich niet erg dat ik de overschot later zelf opeet, maar ik zou graag zien dat ik dat dan een beetje gespreid opeet.  Als ik weet dat er koekjes in de kast staan worden die niet gespaard tot morgen of tot volgende week – néé, die MOETEN op en wel liefst NU DIRECT.   Ik merk ook dat als ik door omstandigheden (feesten, verjaardagen, ..) een paar dagen na mekaar meer suiker binnenkrijg dan anders ik bijna direct ook weer veel meer zin krijg in zoet.  En ik dus telkens opnieuw moeite moet doen om weer te stoppen.  En als ik last heb van stress en mezelf wil troosten wil ik liefst van al nog altijd iets met suiker.  

Ik had verwacht dat éénmaal afgekickt ik er op een meer ‘volwassen’ manier zou kunnen mee omgaan, maar dat is voorlopig dus niet helemaal het geval. Eénmaal suikerverslaafd, altijd suikerverslaafd..?