Gisteren in het nieuws: de herdenking van de ramp met de Herald of free enterprise, exact 30 jaar geleden.
Bron foto: deredactie.be
Ik was 12 toen en serieus onder de indruk. Wij reisden een paar jaar eerder met de ferry naar Engeland en alhoewel ik mij alleen maar fragmenten van die reis herinner was de overtocht met de ferry daar zeker één van. Onze reis was met rederij Townsend Thoresen, en dus zaten wij ooit op het vergane schip of op één van zijn zusterschepen.
De ramp raakte me: de beelden, het aantal slachtoffers, de berichten over wat er misliep en hoe dit had kunnen worden voorkomen. Ik begreep toen niet zo goed hoe zoveel mensen konden zijn verdronken terwijl ik op de beelden vooral een schip zag dat grotendeels boven water lag.
Ik vraag mij af het door mijn leeftijd komt dat dit zo veel indruk maakte. Vraag mij om drie rampen te noemen uit het verleden die me hebben aangegrepen en de kans is groot dat ik het kapseizen van de Herald of free enterprise vernoem (maart ’87), Tsjernobyl (april ’86) en de ontploffing van de Challenger (januari ’86). Allemaal binnen een tijdsspanne van 14 maanden. Dat lijkt me te kort bij mekaar om toeval te zijn. Is 11 à 12 jaar een leeftijd waarop je meer oog begint te hebben voor wat er in de wereld gebeurt en kwam het daarom sterker binnen? Of was het echt een rampenjaar?
Hebben jullie dat ook? Dat sommige nieuwsfeiten uit je jeugd extra veel indruk hebben gemaakt?
sandravda says
maart 7, 2017 at 7:34 amJa, de Herald en Tsjernobyl hebben ook op mij een grote indruk nagelaten. De ontploffing van de Challenger was ik eigenlijk vergeten…
greet says
maart 7, 2017 at 8:25 amDe ontploffing van de Challenger lijkt me ook niet zo’n groot nieuwsfeit. Maar ik herinner me die beelden, telkens herhaald, nog alsof het gisteren was.
levelieze says
maart 7, 2017 at 8:52 amIk was toen nog maar een jaar of 3 dus die dingen herinner ik me alleen nog van daarna te horen. Wat wel is blijven hangen is Dutroux uiteraard, dat heeft wel indruk gemaakt. Maar bij wie niet…
Samaja says
maart 7, 2017 at 9:24 amDutroux inderdaad… En 9/11, al was ik toen al 17.
rita says
maart 7, 2017 at 9:52 am22 mei 1967 – brand in de inno
We waren bijna 13 jaar en zaten in het 1ste middelbaar. Die dag verjaarde ook een klasgenootje en op 22/5 was het mijn patroonheilige (katholiek onderwijs niewaar).
In de namiddag komt zuster Roos ons uit de klas halen (zeer uitzonderlijk ) om in het ‘projectielokaal’ naar de extra nieuwsuitzending te komen lijken ivm de brand in de inno.
Datum en jaar zijn voorgoed in mijn geheugen gegrift.
greet says
maart 7, 2017 at 12:21 pmDat kan ik me voorstellen. Voor mij is dat dan weer een ramp waarvan ik wel weet dat er veel slachtoffers zijn gevallen maar waar ik veel minder van weet omdat ik nog niet geboren was. Straf wel, dat ze jullie daarvoor uit de klas hebben gehaald.
loesjezaakjes says
maart 7, 2017 at 5:24 pmIk was 5 en herinner mij dat het op tv was, maar om echt onder de indruk te zijn daarvoor was ik te jong.
greet says
maart 8, 2017 at 1:51 pmJa, 5 jaar is nog erg klein om te beseffen waarover het gaat.
Hilde says
maart 8, 2017 at 1:10 pmIk weet nog precies waar ik toen, op dat ogenblik was… Op weg als 17-jarige van Dover naar Zeebrugge (laatste jaar middelbare school). M’n ouders die het bericht maar half hadden gehoord vloog de schrik om het hart dat ik mee op die boot zat. Tot ze hoorden dat het schip dat vergaan was van Zeebrugge naar Dover uitvoer… Dus ja…ik kan het me nog levendig herinneren en blijf het erg vinden. Het zijn idd van die herinneringen die je op het netvlies gebrand blijven.
greet says
maart 8, 2017 at 1:50 pmOei, dat is wel erg ‘dichtbij’. Ik kan me voorstellen dat je zoiets niet meer vergeet.
Hilde says
maart 8, 2017 at 1:55 pmDat was een hele vreemde ervaring in elk geval, Greet. Wij moesten vertrekken…terwijl daar aan de overkant een schip aan het vergaan was. Bange momenten, zoiets vergeet je niet licht inderdaad…Ik vind het anderzijds vooral erg voor diegenen die er wel het slachtoffer van geworden zijn.
Flavie says
maart 9, 2017 at 7:45 amVoor deze rampen was ik te jong… 4 jaar, maar wat mij als kind nog het meest bijgebleven is, is zeker Dutroux.