Hier gaan we weer

Hij heeft veel last van stress, zegt hij. Zijn moeder ligt in het ziekenhuis op de afdeling intensieve zorgen. De rest van de familie kijkt naar hem om dingen te regelen en hun vragen te beantwoorden. Hij boekte daarom voor het eerst in zijn leven een massage. 90 minuten, zodat hij eens helemaal kan ontspannen. Het heeft hem veel deugd gedaan, zegt hij achteraf. Als zijn telefoon weer aan gaat hoor ik meteen dat hij een paar berichten heeft gemist.

Hij komt binnen een tweetal weken nog eens terug voor een massage, zegt hij. Als mijn rebooking skills op punt hadden gestaan had ik geantwoord met ‘zal ik dan meteen een nieuwe afspraak voor u maken?’. In plaats daarvan denk ik ‘het zal me verbazen als dat kan doorgaan..’, maar dat zeg ik niet.

Ik zou op de vrije momenten deze week wat aan mijn marketing werken. Zorgen dat mensen in de buurt van mijn nieuwe woonst weten dat ik nu hier werk. Ik stel het uit. Vind het lastig om met stijgende coronacijfers überhaupt reclame te maken, ook al pas ik de coronamaatregelen strikt toe.

Die avond in het nieuws: het overlegcomité komt morgen (vandaag) vervroegd samen. Op de agenda: de steeds slechter wordende coronacijfers. Steeds meer wordt een soort van lockdown verwacht. Steeds kleiner wordt de kans dat ik de komende weken nog massages zal geven.

Hier gaan we weer. Voor de derde keer in deze coronacrisis ben ik verplicht te stoppen met werken. Na vier maanden sluiting (eind oktober tot eind februari) was ik nog geen 4 weken weer aan het werk. Toch ben ik blij dat ik die periode heb gehad. Even weer aan het werk zijn heeft me energie gegeven. Dat mijn sector nu (alweer) wordt gesloten lijkt me gezien de omstandigheden logisch. Al had ik het graag anders gezien, en had ik niet verwacht dat het zo snel alweer van dat zou zijn.

Ik blijk het geluk te hebben het soort van persoonlijkheid te hebben dat goed omgaat met deze crisis en de steeds wisselende omstandigheden. Verder speelt ook de manier waarop ik mijn leven momenteel heb georganiseerd in mijn voordeel. Mijn hart bloedt voor iedereen die het om welke reden dan ook moeilijker heeft. Voor wie moeite heeft om het hoofd boven water te houden en voor wie elke tegenslag nu aankomt als een gigantische dreun. Ik heb begrip voor wie hier moedeloos van wordt, voor wie verontwaardigd is, ook al brengt dat niet veel op.

Ik houd mij wel weer een tijdje bezig. Al hoop ik echt dat het bij de aangekondigde vier weken blijft. Ik houd mij klaar om er dan weer te staan. Vandaag doe ik even niet veel meer, maar morgen, dan maak ik nieuwe plannen voor de komende weken.