Internetdaten, het wordt steeds populairder en toch hangt er nog steeds een beetje een taboesfeer rond. Ik ben fan. Het is nu 8 à 9 jaar geleden dat ik gedurende ongeveer een jaar een profiel had op een datingsite. Ik ontmoette zo mijn man. Indien nodig zou ik zeker overwegen om het opnieuw te doen.
Waarom ik ging internetdaten
Ik was 32 toen ik na een relatie van een paar jaar opnieuw single werd. Het leven als single heeft zeker een aantal voordelen, maar het was niet wat ik op dat moment wilde. Wat ik wel wilde? Een duurzame en goede relatie. Het cliché luidt dat je zoiets niet kan forceren, dat dat wel komt als dat zo moet zijn, als God het wil, insjallah… Dat is waar, maar je kan het lot wel een handje helpen. Ik was niet het type dat elke avond op café zat. (En als ik daar al zat dan was dat met mensen die ik al kende.) Ik ging niet naar discotheken. En ik had geen job of hobby waarbij ik veel interessante mannen ontmoette die bovendien single waren. In de zetel zitten wachten tot prince charming aan de deur zou komen bellen was een optie. Maar dat leek mij toch niet echt een goed idee.
Voordelen
Ik begrijp singles die internetdaten maar niets vinden. Ieder zijn ding. Maar voor wie twijfelt wil ik toch even de voordelen zoals ik ze heb ervaren op een rijtje zetten.
- Als je single bent en op zoek naar een partner is het een geweldige manier om de vijver waarin je vist te vergroten. Het aantal nieuwe mensen dat ik leerde kennen was beperkt. Dat gold al helemaal voor het aantal interessante mannen die eveneens single waren. Door mij in te schrijven op een datingsite maakte ik het mezelf op dat vlak een pak gemakkelijk. Zo vergrootte ik dus ook de kans dat het met één van hen ook meer zou worden.
- Het is goed voor je sociaal leven. Ik werd single na een relatie van een paar jaar en woonde in die periode ook een tijdje in het buitenland. Mijn sociaal leven stond op een laag vuurtje. Er waren zeker wel wat mensen bij wie ik terecht kon maar die hadden allemaal ook hun eigen leven. De tijd die ik voordien met mijn partner doorbracht zat ik nu plots alleen thuis. Ik was toe aan nieuwe mensen in mijn leven. Ik ging onder andere op date naar musea, optredens en het atomium. Eén van mijn dates woonde in Oostende. Een andere vlakbij de Zoo. En dus maakte ik er een daguitstapje van. Ik ging ook een paar keer met een groepje singles op stap en hield er een vriendin aan over waar ik nog steeds af en toe mee afspreek.
- Je leert jezelf en je prioriteiten beter kennen. Door het aanmaken van mijn eigen profiel werd ik gedwongen om na te denken over mezelf, over mijn sterktes en zwaktes en over hoe ik mezelf wou omschrijven. Enerzijds wil je natuurlijk goed overkomen maar je komt ook niet ver met een beeld dat niet overeenstemt met de realiteit. Door het bekijken van profielen en door het daten zelf ging ik meer beseffen wat ik belangrijk vond in een potentiële nieuwe partner.
- Het kan, de partner van je leven ontmoeten op deze manier. mmijn man en ik zijn een voorbeeld van zo’n succesverhaal. Ik ben datingsite rendez-vous.be daarvoor nog steeds dankbaar.
Een paar dingen die ik gaandeweg geleerd heb
- Het is een beetje zoeken naar wat het juiste moment is om van online communiceren over te gaan naar mekaar ook echt ontmoeten. In mijn beginperiode had ik de neiging om eerst zeer uitgebreid met iemand te mailen en te chatten voor ik effectief met iemand afsprak. Na een tijdje ging dat proces veel sneller. Om te weten hoe het klikt is mekaar echt ontmoeten essentieel. Te lang blijven mailen creëert vaak een vertekend beeld van de andere persoon.
- Ook de vraag hoeveel je over jezelf prijsgeeft vond ik lastig. Ik gebruikte in eerste instantie mijn echte voornaam, deelde foto’s en vermeldde mijn woonplaats. Op een gegeven moment wisselde ik een paar berichten uit met iemand met een profiel zonder foto en een schuilnaam die in dezelfde stad woonde als ik. Toen hij mij een bericht stuurde met de melding dat hij dacht me te hebben gezien in de stad voelde ik mij daar erg oncomfortabel bij. Ook al denk ik niet dat het slecht bedoeld was, ik voelde mij bij die mededeling bespied. Toen ik later mijn profiel verwijderde en opnieuw aanmaakte gebruikte ik een schuilnaam.
Ik werd ook een keer aangesproken door iemand die mij nog herkende van toen we allebei 6 jaar oud waren. Hij deed dat op basis van mijn leeftijd, naam en foto’s. Iets wat ik vrij bizar vond, maar het bleek wel te kloppen. Als je anonimiteit belangrijk vind kies je dus best voor een schuilnaam en kan je ervoor kiezen je foto’s niet publiek te maken.
Vooroordelen
Er bestaan nog steeds een hoop vooroordelen rond internetdaten. Hier hoe ik ze heb ervaren.
- Alleen creeps en wanhopigen doen aan internetdaten. Ik heb heel wat profielen gelezen en ook best wel wat mensen ontmoet. Op basis van mijn eigen ervaring denk dat de internetdatingwereld een vrij goede doorsnede is van het soort van mensen die je ook in het ‘echte’ leven tegenkomt. De ene hoog opgeleid en welbespraakt. Een andere met het hart op de tong. Sommigen hun best doende om een zo positief mogelijk beeld van zichzelf op te hangen. Anderen nog bezig met de verwerking van oude wonden. Het is aan jou om te selecteren en daarbij wat tussen de lijnen te lezen.
- Het is een onnatuurlijke manier om mensen te leren kennen. Internetdaten is vooral een nieuwe manier om mensen te leren kennen. Voor mij persoonlijk was het een manier die me wel ligt. Zo voel ik mij als introvert beter in een één-op-één-gesprek dan in groep, waar ik me meer op de achtergrond houd. Ik zie ook wel wat overeenkomsten met de bloggersgemeenschap. Ook hier zijn er een aantal mensen die ik nog nooit heb ontmoet maar waarmee ik wel het gevoel heb dat het klikt. Dat betekent niet dat ik daaruit kan concluderen dat we ook zouden kunnen samenleven maar het geeft toch een indicatie van hoe goed we in het echt zouden overeenkomen.
- Mensen doen zich er beter voor en zijn niet eerlijk in hun profiel. Er zijn ongetwijfeld mensen die dingen in hun profiel zetten die niet waar zijn. Maar ik denk niet dat dat zo verschillend is als in de ‘gewone’ wereld. Buiten die ene date die wel een heel flatterende foto op zijn profiel had staan ben ik daar niet vaak mee geconfronteerd. Als je een overdreven positief beeld van jezelf schetst zal dat misschien wel meer dates opleveren maar als de tegenpartij al na 5 minuten teleurgesteld voor je zit omdat dat beeld niet klopt met de realiteit levert dat ook niet veel op.
- Het is als een veemarkt waar snel wordt geoordeeld en doorgeklikt. In zekere zin klopt dat natuurlijk wel. Je klikt als gebruiker profielen aan, vergelijkt, wikt en weegt en beslist dan of je er al dan niet iets mee wil doen. En soms is dat raar en ook wel vermoeiend, maar toch vind ik niet per se dat daar iets mis mee is. Ik had een aantal criteria in mijn hoofd voor mijn ideale nieuwe partner, maar dat betekent niet dat de mannen met wie ik heb afgesproken daar ook allemaal perfect aan voldeden. Mijn man past trouwens ook niet perfect in dat plaatje. Het is een kwestie van het totaalbeeld te zien tussen de opgesomde eigenschappen.
Nog een laatste tip
Wie er aan begint zou ik vooral aanraden je intuïtie te volgen en plezier te beleven aan het proces zelf. Focus je niet krampachtig op de zoektocht naar een partner voor de rest van je leven.
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vond het wel leuk om zo via jouw ervaringen een blik achter de schermen te krijgen :-). Leuke post!
Ik heb persoonlijk door het internetdaten een erg nare ervaring achter de rug. Wat niet wil zeggen dat ik anderen daarop zal bevooroordelen. Jullie verhaal is een mooi voorbeeld van hoe het wel kan werken. Maar door die eigen ervaring houd ik de boot toch liever af.
Dat begrijp ik volkomen, Hilde. Ik heb geluk gehad en er een heel positief gevoel aan overgehouden, maar dat betekent natuurlijk niet dat dat voor iedereen zo is.
En dat vind ik natuurlijk heel fijn voor jou, voor jullie ;-).
Ik doe ook soms aan daten, ik probeer er ook gewoon de fun van in te zien om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik ben ook heel kieskeurig en niet snel verliefd. Uiteindelijk zeggen ze soms het is een vleeskeuring (ik zit op tinder), maar dat is in het echt leven ook zo, toch? Je gaat in een discotheek toch ook afstappen op iemand die je mooi of aantrekkelijk vindt. Ik heb er wel een haat-liefde-relatie mee, soms wil ik zo iemand leren kennen maar dan moet je ook buiten komen en volgens mij vaak naar dezelfde plaats. Ik ga eens naar Gent, dan naar de AB in Brussel, dan daar en hier en ik ben niet de persoon die op een wildvreemde afstapt om te vragen of die nog single is 😀
Ja, dat van die vleeskeuring is inderdaad in veel andere situaties net hetzelfde. Ik ben ook niet het type om irl zomaar op iemand af te stappen, maar veilig achter mijn PC vond ik het al wat gemakkelijker om initiatief te nemen :-). De fun ervan inzien is wel belangrijk, ik heb ook wel eens zin gehad om ermee te stoppen omdat ik het gevoel had dat het tijdverlies was, maar ben wel blij dat ik het heb gedaan.
Mooi rijtje voor en nadelen. Dat als je besluit te stoppen je opeens toch een match hebt enzo