Internetdaten

Internetdaten, het wordt steeds populairder en toch hangt er nog steeds een beetje een taboesfeer rond.  Ik ben fan.  Het is nu 8 à 9 jaar geleden dat ik gedurende ongeveer een jaar een profiel had op een datingsite en als ik niet ondertussen mijn man had leren kennen zou ik zeker overwegen om het opnieuw te doen.

Ik was 32 toen ik na een relatie van een paar jaar opnieuw single werd. Het leven als single heeft zeker een aantal voordelen, maar het was niet wat ik op dat moment wilde.  Wat ik wel wilde: een duurzame en goede relatie. Het cliché luidt dat je zoiets niet kan forceren, dat dat wel komt als dat zo moet zijn, als God het wil, insjallah… Dat is waar, maar je kan het lot wel een handje helpen. Ik was niet het type dat elke avond op café zat (en als ik daar al zat dan was dat met mensen die ik al kende), vaak in discotheken kwam of op één of andere manier gemakkelijk in contact kwam met interessante mannen die single waren. In de zetel zitten wachten tot prince charming aan de deur zou komen bellen was een optie, maar leek mij niet echt een goed idee.

 

Ik begrijp singles die internetdaten maar niets vinden- ieder zijn ding- maar voor wie twijfelt wil ik toch even de voordelen zoals ik ze heb ervaren op een rijtje zetten:

• Als je single bent en op zoek bent naar een partner is het een geweldige manier om de vijver waarin je vist te vergroten.  Het aantal nieuwe mensen dat ik leerde kennen was beperkt, en hetzelfde gold voor het aantal interessante mannen die eveneens single waren.  Door mij in te schrijven op een datingsite maakte ik het mezelf wel erg gemakkelijk om er meer te leren kennen en vergrootte ik dus ook de kans dat het met één van hen ook meer zou worden.
• Het is goed voor je sociaal leven.  Ik werd single na een relatie van een paar jaar, en woonde in die periode ook een tijdje in het buitenland.  Mijn sociaal leven was wat stilgevallen. Er waren zeker wel wat mensen bij wie ik terecht kon, maar die hadden allemaal ook hun eigen leven.  De tijd die ik voordien met mijn partner doorbracht zat ik nu plots alleen thuis.  Ik was toe aan nieuwe mensen in mijn leven. Samen met verschillende internetdates bezocht ik o.a. een paar musea, het atomium, ging een dagje naar Oostende, naar de zoo, optredens, etc.  Ik ging ook een paar keer met een groepje singles op stap en hield er een vriendin aan over waar ik nog steeds af en toe mee afspreek.
• Je leert jezelf en je prioriteiten beter kennen. Door het aanmaken van mijn eigen profiel werd ik gedwongen om na te denken over mezelf, over mijn sterktes en zwaktes en over hoe ik mezelf wou omschrijven. Enerzijds wil je natuurlijk goed overkomen maar je komt ook niet ver met een beeld dat niet overeenstemt met de realiteit. Door het bekijken van profielen en door het daten zelf ging ik meer beseffen wat ik belangrijk vond in een potentiële nieuwe partner.
• Het kan, de partner van je leven ontmoeten op deze manier, mijn man en ik zijn een voorbeeld van zo’n succesverhaal. Ik ben datingsite rendez-vous.be daarvoor nog steeds dankbaar.

Een paar dingen die ik gaandeweg geleerd heb:

• Het is een beetje zoeken naar wat het juiste moment is om van online communiceren over te gaan naar mekaar ook echt ontmoeten.  In mijn beginperiode had ik de neiging om eerst zeer uitgebreid met iemand te mailen en te chatten voor ik effectief met iemand afsprak.  Na een tijdje ging dat proces veel sneller.  Om te weten hoe het klikt is mekaar echt ontmoeten essentieel en te lang blijven mailen creëert vaak een vertekend beeld van de andere persoon.
• Ook de vraag hoeveel je over jezelf prijsgeeft vond ik lastig.  Ik had in eerste instantie een profiel onder mijn echte voornaam, met foto’s en mijn woonplaats erop.  Op een gegeven moment wisselde ik een paar berichten uit met iemand die in dezelfde stad woonde als ik en een profiel had zonder foto en met een schuilnaam, .  Toen hij mij een bericht stuurde met de melding dat hij dacht me te hebben gezien in de stad voelde ik mij daar erg oncomfortabel bij. Ook al denk ik niet dat het slecht bedoeld was, ik voelde mij bij die mededeling bespied.  Toen ik later mijn profiel verwijderde en opnieuw aanmaakte gebruikte ik een schuilnaam.  Ik werd ook een keer aangesproken door iemand die ik gekend had toen ik 6 jaar oud was, hij had me herkend op basis van mijn leeftijd, naam en foto’s.  Iets wat ik vrij bizar vond, maar het bleek wel te kloppen.  Als je anonimiteit belangrijk vind kies je dus best voor een schuilnaam en kan je ervoor kiezen je foto’s niet publiek te maken.

 

Er bestaan nog steeds een hoop vooroordelen rond internetdaten.  Hier hoe ik ze heb ervaren:

• Alleen creeps en wanhopigen doen aan internetdaten.  Ik heb heel wat profielen gelezen en ook best wel wat mensen ontmoet en denk dat de internetdatingwereld een vrij goede doorsnede is van het soort van mensen die je ook in het ‘echte’ leven tegenkomt.  Sommigen hoog opgeleid en welbespraakt, sommigen met het hart op de tong, sommigen hun best doende om een positief beeld van zichzelf op te hangen, sommigen nog bezig met de verwerking van oude wonden.  Het is vooral een kwestie van te selecteren en daarbij wat tussen de lijnen te lezen.
• Het is een onnatuurlijke manier om mensen te leren kennen.  Het is een nieuwe manier om mensen te leren kennen.  Voor mij persoonlijk was het een manier die me wel ligt.  Zo voel ik mij bv beter in een één-op-één-gesprek dan in groep, waar ik me meer op de achtergrond houd.  Ik zie ook wel wat overeenkomsten met de bloggersgemeenschap.  Ook hier zijn er een aantal mensen die ik nog nooit heb ontmoet maar waarmee ik wel het gevoel heb dat het klikt.  Dat betekent niet dat ik daaruit kan concluderen dat we ook zouden kunnen samenleven maar het geeft toch een indicatie van hoe goed we in het echt zouden overeenkomen.
• Mensen doen zich er beter voor en zijn niet eerlijk in hun profiel.  Er zijn ongetwijfeld mensen die dingen in hun profiel zetten die niet waar zijn, maar ik denk niet dat dat zo verschillend is als in de ‘gewone’ wereld.  Buiten die ene date die wel een heel flatterende foto op zijn profiel had staan ben ik daar niet vaak mee geconfronteerd. Als je een overdreven positief beeld van jezelf schetst zal dat misschien wel meer dates opleveren maar als de tegenpartij al na 5 minuten teleurgesteld voor je zit omdat dat beeld niet klopt met de realiteit levert dat ook niet veel op.
• Het is als een veemarkt waar snel wordt geoordeeld en doorgeklikt. In zekere zin klopt dat natuurlijk wel.  Je klikt als gebruiker profielen aan, vergelijkt, wikt en weegt en beslist dan of je er al dan niet iets mee wil doen.  En soms is dat raar en ook wel vermoeiend, maar toch vind ik niet per se dat daar iets mis mee is.  Ik had een aantal criteria in mijn hoofd voor mijn ideale date, maar dat betekent niet dat de mannen met wie ik heb afgesproken daar ook allemaal perfect aan voldeden of dat mijn man aan dat ideale beeld voldeed.  Het is een kwestie van het totaalbeeld te zien tussen de opgesomde eigenschappen.

Wie er aan begint zou ik vooral aanraden je intuïtie te volgen,  en vooral plezier te beleven aan het proces zelf en zeker niet te krampachtig bezig te zijn met het zoeken naar de partner van je leven.