Leven in tijden van Corona

Het zijn vreemde tijden. Het ene moment geloofden we nog collectief dat Covid-19 te vergelijken viel met een griep. Potentieel levensbedreigend voor mensen met een lage weerstand, maar verder niets om ons zorgen over te maken. Enkele dagen later stond onze hele maatschappij op zijn kop. Ondertussen gaan (de meeste) kinderen niet meer naar school en mogen we niet meer zonder goede reden de straat op. Zo snel kan een situatie dus veranderen.

Voor mijzelf vallen de problemen die ik ondervind naar aanleiding van deze crisis best mee. Als introvert en kinderloze huismus heb ik een duidelijk voordeel in deze situatie. Met een job die niet essentieel is om de wereld te laten draaien is de rol die ik moet spelen ook niet zo groot. Een paar dingen die ik graag even wou delen:

• Ik ben ontzettend dankbaar dat zij die wel een job hebben die er nu toe doet hun werk zo goed mogelijk blijven doen. Veel respect voor alle medisch personeel, voor iedereen in de zorg en voor diegenen die ervoor zorgen dat onze basisbehoeften vervuld blijven.
• Ik probeer mild te zijn en begrip te hebben voor diegenen die in mijn ogen niet zo goed omgaan met de situatie. Lockdown party’s, hamstergedrag, over de grens op café gaan, je niets aantrekken van aanbevelingen: allemaal niet echt nuttig voor het collectieve belang, maar ik kies ervoor mij niet te veel te ergeren. Zelf het goede voorbeeld geven en erop rekenen dat de grote meerderheid van de mensen dat ook doet, meer kunnen we niet doen.
• Het mooie lenteweer doet een beetje relativeren. Ik ga geregeld wandelen in de buurt en heb al wat in de tuin gewerkt. Onze hond (14 jaar) beleeft met dit lenteweer zijn zoveelste jeugd en liep vanmorgen zelfs voor mij uit de oprit af. De lentezon doet deugd. De hele mensheid mag dan momenteel op zijn kop staan, de rest van de natuur doet zijn gewone ding. De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, poezen uit de buurt spelen in de tuin en bloemen zullen bloeien en weer verwelken.
• Ik ging naar de supermarkt en hoewel de sfeer best raar is vond het daar misschien wel aangenamer dan op een gemiddelde zaterdag. Iedereen was rustig, een beetje op zichzelf. Geen joelende kinderen, geen mensen die bij de proevertjes blijven hangen en in mijn weg staan. (Voor alle duidelijkheid: ik wil hiermee niet zeggen dat ik deze situatie verkies, maar ik vreesde voor paniekerig gegraai en was dus aangenaam verrast door de sereniteit die er hing.)
• Iedereen rondom mij is gezond en wel en daar ben ik blij om. We checken nu ook veel meer dan normaal of alles nog ok is met onze naaste familie. Iets waar B en ik in normale omstandigheden niet zo goed in zijn.

Het zijn vreemde tijden maar we komen hier wel door. Hopelijk zonder te veel slachtoffers, zonder problemen in de ziekenhuizen en met een economie die terug gezond wordt. (Met wat geluk zorgt deze crisis zelfs voor nieuwe inzichten en initiatieven die de wereld een beetje mooier maken.)

Zorg goed voor jezelf en je naasten!