En toen was het alweer maart. Tijd voor een korte terugblik op de voorbije maand.

Ontwaakt uit mijn winterslaap Februari begon erg rustig. Ik merkte aan mijn energieniveau dat het winter was en in plaats van daartegen te vechten heb ik mij wat teruggeplooid op mezelf en niet geprobeerd om veel gedaan te krijgen. Ik sliep wat langer en zorgde voor veel rustige momenten thuis. Maar toen werd het vroeg op het jaar al lente en ging mijn energieniveau stevig omhoog. Ik ben ’s ochtends weer vroeger wakker en heb zin heb om op te staan. Jeej!

4 seasons in one month Ondanks mijn niet zo grote liefde voor de winter vond ik het laagje sneeuw dat in het begin van de maand is gevallen toch wel leuk. Ik vind sneeuwlandschappen namelijk wel mooi. En een wandeling kunnen maken in verse sneeuw, dat geluid van sneeuw onder je schoenen: heerlijk. Maar nog veel enthousiaster was ik met de zon en uitzonderlijk warme temperaturen later op de maand. Zó van genoten! Als de natuur dat echt nodig heeft mogen er gerust nog wat maartse buien komen, maar mijn voorkeur is toch wel duidelijk. In elk geval: in mijn hoofd is de winter achter de rug. Wat nog komt aan winters weer ga ik beschouwen als zijn allerlaatste stuiptrekkingen.

Eén van de fijne dingen in het voorjaar vind ik jaar na jaar het moment waarop de Japanse kerselaars langs de straat vlakbij de onze in bloei staan. Het is een moment dat ik associeer met het begin van de lente. En dan lees ik in het krantje van de gemeente onder het hoofdstuk ’20 projecten voor 2019′ dat die kerselaars zullen worden vervangen ‘door een aangepaste soort’. Ik was alleen thuis toen ik dat las maar riep luidop ‘nee’. Zo jammer.

Er kwam een klein beetje schot in ons bouwproject. De opschortende voorwaarde uit het contract is voldaan en de projectontwikkelaar heeft ons laten weten wanneer de werken zullen beginnen. Dat zal pas in juni zijn, iets later dan ik had gehoopt. Maar goed, er is een datum en dat op zich is goed nieuws.

Ik startte in oktober met een opleiding shiatsu en daarvoor moet er veel worden geoefend (en verslagen van oefensessies gemaakt, 50 stuks tegen juni). Nadat daar de afgelopen maanden niet veel van in huis kwam ben ik in februari in actie geschoten. De teller staat momenteel op 15.

Gezien We keken in februari naar het tweede seizoen van Mr Robot (DVD’s uit de bib). Geen vrolijke serie, maar absoluut de moeite voor als het wat donkerder mag.

Verder keken wij ook eindelijk naar De Dag, de serie waarover ik al zoveel goede dingen had gehoord dat het alleen nog maar kon tegenvallen. En dus: ja, ik vond het een goede serie. Maar ook: ja, ik had er toch iets meer van verwacht. Damn die hoge verwachtingen.

Ik ging een namiddag en avond naar Leuven. Om er te gaan eten met de echtgenoot, die daar overdag aan het werk was. Ik genoot al van de rit ernaartoe in een heerlijk rustige trein en ons etentje was super. Maar het leukste van de dag was misschien toch de wandeling vooraf. Leuven is de stad waar ik heb gestudeerd. Ik besloot nog eens langs de plekken te wandelen waar ik toen het grootste deel van mijn tijd sleet. Er was tijd om binnen te wandelen in één van de gebouwen waar ik veel les kreeg en om te passeren langs mijn vroegere kot. De naam aan de deurbel is nog steeds die van mijn toenmalige kotmadam, ik zag wel geen namen van studenten meer. De bakker en het winkeltje (dat toepasselijk ‘het winkeltje’ heet) om de hoek zijn er nog. Het café op de hoek en het frietkot aan de overkant zijn verdwenen. Eten deden we in restaurant Mykene, waar er maar liefst 7 vegan hoofdgerechten op de kaart staan. Ik kreeg zowaar last van keuzestress.

Big brother is watching Ik zocht in de loop van de afgelopen maand online wat inspiratie voor een mogelijke reis in de Balkan later dit jaar. Ik vind het ondertussen al niet meer dan normaal dat ik daarna aangepaste reclameboodschappen krijg van reisbureaus die gespecialiseerd zijn in de regio. Dat mijn man, op een andere laptop en met een andere login, de week nadien reclame te zien krijgt van een boekingssite voor hotels in steden waar hij nog nooit van heeft gehoord, maar die ík wel had gegoogeld vind ik dan weer een beetje creepy.

Vrijwilligerswerk Er was een infoavond rond plantaardige voeding in Turnhout die ik mee organiseerde. Ik kende de sprekers wel, maar zag ze nog niet eerder aan het werk. Ik vond de lezing super, de beide dames deden dat perfect. Verder was ik vooral blij te zien dat de zaal aardig vol zat en dat de reacties van het publiek positief waren.

Gelezen Ik las drie boeken uit deze maand en ben bezig in een vierde. Eentje las ik bijna in één keer uit (Als je iemand verliest die je niet kan verliezen van Ish Ait Hamou). In één boek heb ik mij wat gestoord aan de ongeloofwaardige personages, al zaten er ook wel heel veel mooie dingen in (The boy in the striped pajamas). Het derde boek was goed maar miste toch nog iets om echt een topper te zijn (Eleanor Oliphant is completely fine van Gail Honeyman). Van het vierde (dat nog niet uit is) ben ik voorlopig het meest onder de indruk. Dat vierde boek is Becoming van Michelle Obama. Ik was altijd al wel fan van de Obama’s, van hem en van haar, maar nu meer dan ooit. Ik lees niet vaak autobiografieën maar ben blij dat ik hieraan ben begonnen.

Er waren verder ook nog leuke uitstapjes naar Brussel met vriendin L, naar Antwerpen met mijn moeder, een etentje met de neven en nichten van mijn man, een eerste zomers fietstochtje en een bezoek aan een hogeschool met de 17-jarige stiefzoon.

Foto