Header Right

Main navigation

Filed Under: Cambodja, Thailand

Onze reis door Thailand en Cambodja in negen hoogtepunten

 

Ik ben net terug van drie weken reizen door Thailand en Cambodja.  Het heeft me ontzettend veel deugd gedaan er een paar weken tussenuit te zijn.  Momenteel schud ik de jetlag van me af en probeer mijn draai weer te vinden in België.  Jullie krijgen de komende weken nog veel meer te lezen over onze reis, maar voor het zover is wil ik al even de hoogtepunten op een rijtje zetten.

 

1 Fietsen langs de tempels van Angkor Wat

Dit tempelcomplex in Cambodja stond al meer dan 15 jaar op mijn verlanglijstje. Ik had hoge verwachtingen en werd niet teleurgesteld.  Genoten van het fietsen, onder de indruk van de grootte van de site rond Angkor Wat.

 

2 In het zwembad duiken na een warme, zweterige dag

Ik let er meestal niet zo op hotels met zwembad te boeken, maar gezien de temperaturen in deze regio leek het me een goed idee om dat deze keer wel te doen.  Bezweet en oververhit thuiskomen, snelle douche om het zweet af te spoelen en dan recht het zwembad in: hemels!

 

3 Het eten

Ik heb in de drie weken dat we onderweg waren heerlijk gegeten. Vaak Thais en Cambodjaans, ter afwisseling geregeld ook wat anders (om een overdosis rijst te vermijden). Met een speciale vermelding van de overvloed van heerlijk, goedkoop, exotisch fruit. Het was er zeer gemakkelijk om vegetarisch (en vaak zelfs veganistisch) te eten. En ik ga ook moeten afkicken van het drinken van kokoswater vers uit een kokosnoot.  Ik heb me zelfs voorgenomen om zelf eens iets Cambodjaans proberen te koken. 

 

4 Reizen tijdens het regenseizoen

Juli betekent regenseizoen in dit deel van de wereld en ik heb mij op voorhand afgevraagd of het wel een goed moment was om hier te reizen.  Ik las dat de regen vooral in relatief korte buien valt en dat het zeker niet de hele dag en ook niet elke dag regent. En dat bleek tijdens ons verblijf inderdaad te kloppen.  Mijn grootste zorg was in een airco bus te moeten gaan zitten met natte kleren aan en zorgen dat onze spullen droog bleven als we in een stortbui terecht zouden komen. Eigenlijk heeft reizen tijdens het regenseizoen voor ons vooral veel voordelen gehad. Het was geregeld bewolkt en die wolken waren gezien de hoge temperaturen meer dan welkom.  En we werden wel eens nat bij een regenbui, maar dat was vooral verfrissend en nooit koud.

 

5 De bungalow op het strand in Ko Chang

Wij boekten een bungalow met zicht op de tuin maar door omstandigheden (waarover later meer) sliepen we uiteindelijk in een bungalow op het strand. Zo genoten van het zicht op en geluid van de zee!

 

6 Quality time met de echtgenoot

We zitten in België allebei volop in een periode met veel veranderingen en hij had net een stresserende periode achter de rug.  Wat ontspannen tijd samen, weg van alles, was heerlijk.  

 

7 Een fietstocht vanuit Chiang Mai waarbij we niet alleen de omgeving van de stad beter leerden kennen maar ook een zalig, rustig meer in de buurt ontdekten en er aten in een hutje met het allermooiste uitzicht.

 

8 De mensen

Ik geloof niet in clichés als ‘het land van de eeuwige glimlach’ (ook Thais hebben echt wel eens een slechte dag), maar Thais en Cambodjanen zijn zeker erg vriendelijke mensen. Ze zijn doorgaans behulpzaam en correct, ook al rekenden ze ons wel eens ‘toeristenprijzen’ aan. Ze spreken niet altijd goed Engels maar ze doen wel hun best en met gebarentaal kom je ook al ver. Ik begrijp niets van hun taal en ben blij met de inspanningen die ze leveren om Engels te spreken en schrijven. Ook als dat niet helemaal verstaanbaar is of wat ze schrijven vol fouten staat (vaak moeten glimlachen om hun vreemde zinsconstructies en spellingfouten, de meeste voorbeelden ben ik vergeten, maar de ‘fired vegetables’ zijn wel blijven hangen).

 

9 De nachttrein tussen Bangkok en Chiang Mai

Ik ben graag op reis en graag onderweg, maar tegelijkertijd ben ik eigenlijk geen fan van het reizen op zich. Vooral als dat met een bus of minibus moet gebeuren zoals ook tijdens deze reis vaak het geval was. Ik ben dan ook immens blij als er ergens een trein rijdt. En nog meer als er ook een comfortabele nachttrein rijdt.    

Filed Under: Everyday life

As we speak #4

Vaste rubrieken bleken tot nu toe niet zo’n succes op mijn blog.  Maar dat was tot ik ontdekte dat ik een hoop korte berichtjes, op zich geen volledige blogpost waardig,  in één post kan gieten.  Nog het titeltje ‘as we speak’ erboven en klaar.  Zo eenvoudig kan bloggen zijn :-).  Met dank aan Kelly van het geweldige Tales from the crib om met deze rubriek te beginnen en om op die manier vele bloggers te inspireren om hetzelfde te doen.

Nieuwe hobby: ik heb de wereld van de podcasts ontdekt.  Terwijl ik al jaren hier en daar lees hoe fantastisch podcasts wel niet zijn, was ik er tot voor kort nog niet toe gekomen dat zelf eens te proberen.  Veel verschillende podcasts heb ik nog niet uitgetest, maar ik ben alvast verslingerd aan ‘Happy’ van schrijfster Gretchen Rubin en haar zus Elisabeth.  Ik dacht dat ik podcasts vooral handig zou vinden voor onderweg, bijvoorbeeld in de bus, als lezen niet lukt omdat ik daar al eens misselijk van word.  Maar ik merk dat er veel meer gelegenheden zijn om een podcast op te zetten.  Vooral als begeleiding bij huishoudelijke taken blijken ze zeer geschikt.  Het was lang geleden dat ik nog met zoveel enthousiasme het huis heb gekuist.

Gezien: ik keek nog eens naar een Scandinavische serie, Follow the money, ooit op Canvas en al een eeuwigheid op onze digibox.  En blijkbaar deed ik dat net op tijd, want Canvas startte zaterdag met het uitzenden van seizoen 2 van deze serie.  En zo blijft onze digibox eeuwig vollopen :-).   Verder waren er nog de laatste afleveringen van seizoen 3 van Better Call Saul, dat op Netflix aan een tempo van één aflevering per week werd uitgebracht.  Eén aflevering per week: vroeger vond ik dat normaal, maar ik ben dat duidelijk niet meer gewend. Veel uitgesteld kijken en bingewatchen hebben van mij een zéér ongeduldige tv-kijkster gemaakt.

Handig: ik kocht voor de vierde keer hetzelfde model jeansbroek.  Omdat ik weet dat die past en het één van de weinige modellen is dat me niet de indruk geeft dat er iets niet klopt in de verhouding tussen mijn taille en de omtrek van mijn bovenbenen.  In plaats van zeven broeken te moeten aan- en uitdoen voor er eentje goed zit kies ik nu gewoon in welke kleur ik mijn favoriete model deze keer wil hebben, pas ik voor de zekerheid nog even en klaar.  My kind of shopping!

Gelezen: na een periode waarin ik amper een boek heb vastgenomen, is de leesdip weer overwonnen.  Het boek dat het meest is blijven hangen was deze keer een non-fictie boek, ‘vechten tegen verveling’ van Frouke Vermeulen. Frouke vertelt hierin over haar boreout.  Alhoewel ik nooit een boreout heb gehad voelde het boek zo herkenbaar dat ik het quasi in één keer uitlas.  Hoe het komt dat ik me snel verveel en hoe ik daar te vaak te lang tegen vecht in plaats van het in mijn voordeel te gebruiken, het zijn onderwerpen om zeker eens wat verder over na te denken.  Voer ook voor eens een aparte blogpost, ooit.

Gevierd: mijn moeder werd vorig weekend 70 en dat hebben we gepast gevierd. Met de familie, in een supermooi vakantiehuis met alles erop en eraan.

Wat ik niet goed begrijp: dat het gedemineraliseerd water (en ook het bleekwater) in de Colruyt bij de dranken staat.  Nadat ik de hele winkel twee keer had afgezocht op zoek naar water voor mijn strijkijzer besloot ik hulp in te roepen.  De winkelbediende scheen die indeling compleet logisch te vinden (want water is water, toch?) en keek mij aan alsof ik een domme gans was.  Al zou het kunnen dat ik mij dat laatste heb ingebeeld.

De werksituatie:  eerst en vooral: het gaat goed met mijn bijberoep.  Juni bleek de maand met de hoogste omzet ooit te zijn.  Maar overschakelen naar een hoofdberoep is voorlopig niet aan de orde en dus is er ruimte voor iets om daarnaast te doen.  Toen ik in mei het gevoel had dat ik wat meer om handen wou, kwam er, zonder dat ik daarnaar had gezocht, een interimjob op mijn pad bij een bedrijf in de buurt.  Toen ik onlangs besloot dat ik binnenkort op zoek zou gaan naar een tijdelijke, deeltijdse job bleek er in datzelfde bedrijf iemand te moeten worden vervangen.  Deeltijds en tijdelijk.  En werd ik als eerste gebeld. Het lijkt wel of de voorstellen even op de juiste momenten uit de lucht komen vallen.  Al zal ik er maar niet op gaan rekenen dat dat zo blijft :-).

Klaar voor: vakantie!  Ik trek er even tussenuit.  Jullie lezen hier binnenkort hoe het is geweest, dat is beloofd!

Filed Under: Everyday life

Greetontheway werd ergensonderweg

Het was even stil op mijn blog.  Op zich is dat niet zo uitzonderlijk.  Maar deze keer werkte ik in stilte wel verder.  Ik plande namelijk een verhuis.   Geen fysieke verhuis, maar een blogverhuis.

Ik leerde het afgelopen jaar voor de website van mijn bijberoep wordpress.org beter kennen en vervolgens was het nog maar een kleine stap om ook mijn persoonlijke blog over te zetten (van wordpress.com naar wordpress.org en naar een eigen domeinnaam).  Daarnaast was de verhuis ook een goede gelegenheid om van naam te veranderen.

Spectaculair anders zal de nieuwe blog niet zijn, al klinkt een eigen domeinnaam toch alsof mijn blog een klein beetje volwassener wordt.  Stiekem hoop ik dat ik plots veel meer ga schrijven en dat mijn blog ineens veel mooier en beter zal worden :-).  Maar als ik realistisch ben denk ik niet dat er veel zal veranderen.  Mijn blog blijft gewoon mijn blog en we zien wel welke richting die uit gaat.  Het enige wat een beetje verandert is dat de nieuwe blog net iets meer een reisblog wordt, met reisverhalen en -tips die gemakkelijker terug te vinden zijn.

Ik ben mijn nieuwe stekje nog volop aan het inrichten, maar vind het er ondertussen gezellig genoeg om jullie uit te nodigen voor een bezoekje.  Bij deze neem ik dus afscheid van greetontheway.wordpress.com en verwelkom ergensonderweg.eu in mijn leven.   Ik heb geprobeerd zowel de wordpress-volgers als de volgers via bloglovin’ over te zetten naar de nieuwe blog.  Ik weet niet helemaal zeker of dat is gelukt.  Laat het me zeker weten als blijkt dat dat niet het geval is.

Dit is het bericht dat ik publiceerde op greetontheway.  En toen duwde ik op publiceer en realiseerde ik me iets.  Dat ik alle volgers al had getransfereerd en dat als dat goed was gelopen niemand nog een melding zou krijgen van mijn laatste blogpost daar.  Dat had ik beter in een andere volgorde gedaan :-).  Ik hoop dus dat jullie dat bericht niet hebben gezien maar wel deze post, en dan komt alles gewoon helemaal goed :-)!

Tot binnenkort en welkom hier!

Greet

 

Filed Under: Gelezen

Boeken weggeefactie

Ik begon een tijdje geleden aan een opruimactie.  Deze keer kwamen de dozen met boeken aan bod.

Ik ben iemand die eigenlijk nooit een (fictie)boek herleest.  Ik probeer het wel eens, maar het werkt niet voor mij.  Een boek dat ik jaren geleden geweldig vond nog eens opnieuw lezen: dat klinkt aanlokkelijk, maar de keren dat ik het heb geprobeerd ben ik nooit ver geraakt.

Daarnaast is het zo dat ik eigenlijk al jaren geen boeken meer koop.  Ik ontleen ze uit de bibliotheek of koop er uitzonderlijk eentje voor op mijn e-reader.  En ik kreeg er ook wel eens eentje cadeau.

Bovendien hebben wij momenteel geen echte boekenkast.  Niet dat we er geen wilden, maar we leken jaren geleden maar niet te kunnen besluiten waar die dan moest komen en hoe die er moest gaan uitzien, en ondertussen is het er eigenlijk nooit van gekomen. De non-fictieboeken die we geregeld gebruiken hebben wel een plaatsje gekregen, de andere boeken belandden op zolder.

Er zijn een aantal boeken die ik al een tijdje van woonplaats naar woonplaats met mij meezeul (zo ontdekte ik er o.a. nog twee die ik ooit op school moest lezen). Na mijn laatste verhuis zijn ze in een doos beland en daar eigenlijk niet meer uit gekomen.  Ik haalde de dozen van onze zolder en vroeg me af welke boeken ik nu eigenlijk écht nog wilde houden.  Dat bleken er niet veel te zijn.  Ik liet mijn man vervolgens eens kijken of hij er nog iets van wilde en zette de rest klaar in de garage om naar de kringloopwinkel te brengen, zodat ze aan een nieuw leven kunnen beginnen.

Maar voor ik dat doe wil ik ze toch nog even aan jullie voorstellen.  Wie weet zitten er wel boeken bij waarmee ik iemand van jullie een plezier kan doen.  Sommige zijn nog in goede staat, andere zien er iets afgeleefder uit.

Volgende boeken zijn  op zoek naar een nieuwe eigenaar:

(EN staat voor Engelstalige boeken, de rest is in het Nederlands):

  • Disgrace – JM Coetzee (EN)
  • Smilla’s gevoel voor sneeuw – P Hoeg
  • Generatie X – D Coupland
  • Groot verzenboek – Jozef Deleu
  • Kowloon Tong – P Theroux (EN)
  • The Da Vinci code – D Brown (EN)
  • Gulliver’s travels – J Swift (EN)
  • Digital fortress – D Brown (EN)
  • The importance of being earnest and other plays – O Wilde (EN)
  • Muskietenkust – P Theroux
  • Anna Karenina – Tolstoy (EN)
  • Misdaad en straf – Dostojewski
  • Het gevaar – J Vandeloo
  • Rat Scabies and the holy grail – C Dawes (EN)
  • Dr Jekyll and Mr Hyde – Stevenson (EN)
  • De vliegeraar – K Hosseini
  • Mannen die vrouwen haten – Stieg Larsson
  • Het vrouweneiland – I Frimansson (deze won ik ooit via de blog van Hilde.  Hilde, als je hem graag terughebt, laat het me dan zeker weten, anders ga ik hem een nieuw leven schenken)
  •  The elephant suite – P Theroux (EN)
  • De alchemist – Coelho

En er zitten ook nog een paar non-fictie-boeken bij:

  • The death of Yugoslavia – L Silber & A Little (EN)
  • Sex, scotch and scholarship – Khushwant Singh (EN)
  • Dieren eten – Jonathan Safran Foer
  • Dierenbevrijding – Peter Singer
  • De baard van Fidel – Jo Van Damme

Als er één of meerdere boeken bij zijn die jullie interesseren, laat het me dan zeker weten (in de commentaar of via een berichtje naar greetontheway@gmail.com).  Dan leg ik ze opzij.  Hoe ze bij jou geraken, dat moeten we dan maar even bekijken.  Wacht niet te lang met reageren, wat overblijft verhuist binnenkort naar de kringloopwinkel (ik laat ze nog minstens een week staan).

Filed Under: Azië, Op reis, Thailand

De nieuwste generatie hostels

Wij trekken binnenkort naar Thailand en Cambodia.  Het zal er geen hoogseizoen zijn op het moment dat we er zijn en ik was eigenlijk niet van plan om veel overnachtingen op voorhand te boeken. Maar toen begon ik eens rond te kijken op boekingsites als booking.com (ik ben een beetje verslaafd aan booking.com) en legde ik toch al een paar dingen (voorlopig) vast.

We gaan met zijn tweeën en tweepersoonskamers in de regio zijn niet duur, dus de kans dat we in een dorm (slaapzaal) in een hostel zullen overnachten is erg klein.  Maar ik kwam al surfend wel een paar superleuke hostels tegen (sommige ook met privékamers, dus helemaal uitgesloten zijn ze zeker nog niet) die ik toch graag wou delen.

Ik heb vroeger in behoorlijk wat hostels gelogeerd, in Europa en ook wel verder van huis.  Toen ik door Zuid-Oost Azië reisde sliep ik zo goed als nooit in een hostel.  Omdat, met uitzondering van een paar duurdere steden, eenvoudige single kamers er spotgoedkoop waren. Maar als ik nu het aanbod bekijk aan dorm beds (bedden op een slaapzaal) dan wordt de backpacker in mij toch wel erg enthousiast!

Ik koos vroeger liefst voor gezellige hostels, met wat karakter.  Er waren nog geen online bookingssites toen dus meestal trok ik naar een plek die me door andere reizigers of door een reisgids was aangeraden.  Ik herinner me veel stapelbedden, het ene al stabieler en comfortabeler dan het andere.  Wakker worden van andere reizigers die laat thuis kwamen of die ’s ochtends vroeg vertrokken en hun rugzak zaten in te pakken.  Soms grote onpersoonlijke gemeenschappelijke ruimtes en soms kleine gezellige hoekjes om een boek te lezen of een babbeltje te maken met andere reizigers.  Goed uitgeruste en basic keukens.

De enkele keren dat ik de laatste jaren nog in een hostel sliep was dat in een privékamer.  Om de sfeer nog eens op te snuiven maar om tegelijkertijd toch wat privacy te hebben.  En omdat de verhouding tussen prijs en kwaliteit ze in sommige (duurdere) steden nog steeds een geweldig goede keuze maakt.  Zo luxueus als diegenen die ik nu online tegenkwam, zo zag ik ze in elk geval nog nooit. Voor ik een paar van mijn persoonlijke favorieten met jullie deel wil ik toch even een paar duidelijke trends op een rijtje zetten:

hostelbybedchiangmai2

bron foto

  • Gordijntjes, zodat je je eigen bed kan afschermen.  En dus niet wakker hoeft te worden als anderen het licht aandoen.  Niet onbelangrijk voor iemand zoals ik die al bij het minste streepje licht wakker wordt.  En ja, ik heb zo’n masker om mee te slapen als er te veel licht is, dat ik geregeld gebruik, maar echt comfortabel vind ik dat toch ook weer niet.  Sommige bedden doen me een beetje denken aan de capsule hotels zoals die in Japan veel voorkomen, maar de gordijntjes kunnen ook open en dat maakt het toch iets minder claustrofobisch.
  • Een bed met aan het hoofdeinde een eigen nachtlampje, stopcontact voor de smartphone en bergruimte. En persoonlijke afsluitbare lockers.doublebedpulleyhostel

bron foto

  • Tweepersoonsbedden in de slaapzalen.  Voor mij zijn hostels typisch iets om alleen in te logeren of eventueel met een groep vrienden maar blijkbaar richten de moderne hostels zich nu ook steeds meer tot koppels (of mensen die graag in een extra groot bed slapen).

mellowfellowhostelbangkok

bron foto

  • design interieur.  Ik herinner me toch vooral de keuze tussen eerder saaie, degelijke hostels en de wat hippere hostels, waarvan het interieur leek samengesteld uit spullen uit een kringloopwinkel en wat zelfgemaakte decoratie.  Maar onder de huidige generatie luxe hostels zitten er duidelijk waar meer werk werd gemaakt van het design.
  • Luxe: ik zag zwembaden, sauna’s, luxueuze terrassen, gratis slippers ..

hubhostelchiangmai

bron foto

En dan zoals beloofd nog een paar voorbeelden van luxueuze hostels die mij alvast zin doen krijgen om te vertrekken:

Mellow fellow – Bangkok

Hub Hostel Chiangmai

HOSTEL by BED – Chiang Mai

Pullay Hostel – Hua Hin

Chao Hostel – Bangkok

Muan Hostel – Chiang Mai

Filed Under: Everyday life

As we speak #3

Mei was een drukke maand, met extra veel werk.  Het beviel me wel om weer een drukkere agenda te hebben, ik word er efficiënter van. Maar nu ben ik toch ook weer blij met wat meer rust en meer vrije tijd.

Gesnoeid: ongelooflijk hoe hard onze hagen de afgelopen weken gegroeid zijn.  Ik begon met de haag die het meest uit model was, en liet nog wat snoeiwerk over voor de volgende dagen/weken.  Eerst mijn spieren maar weer even laten herstellen en wachten op wat minder warm weer.

Gekocht: een nieuwe (tweedehands) auto.  Mijn man levert zijn bedrijfswagen binnenkort in en helemaal zonder eigen auto leven is voor ons momenteel toch nog wat te ambitieus.  De auto en ik maakten gisteren een geslaagd testritje en combineerden dit met boodschappen doen.  Dat kwam eigenlijk wel goed uit, aangezien ik na een voormiddag haag snoeien niet echt veel fut overhad om met de fiets naar de biowinkel te rijden.

Mezelf getrakteerd op een doosje veganistische chocolade zeevruchten.  Ik vind niet alle vegan chocolade lekker, maar deze zeker wel. Iets té lekker misschien..

vegan chocolade

Herbegonnen met lopen.  Dat lopen van mij is een beetje als de processie van Echternach (3 stappen naar voor, 2 achteruit).  Als ik een tijdje regelmatig ga lopen gaat de loopconditie wel wat vooruit, maar dan komt het er weer een paar weken niet van en moet ik weer opnieuw beginnen.  Af en toe lopen is nog altijd beter dan niets, denk ik dan maar.

Gegeten: aardbeien van eigen kweek.  Mijn moestuinplannen zijn dit jaar dan wel veel minder ambitieus dan vorig jaar, de aarbeiplantjes die er al staan leveren zonder dat ik daar naar moet omkijken wel nog vruchten af.  Zoveel zelfs dat ik moeite moet doen om te kunnen volgen met eten: een luxeprobleem :-).

Verbaasd.  Dat onze hond alles wat er van ver eetbaar uitziet probeert op te eten, dat zijn we gewend.  Dat hij tijdens een strandwandeling schelpjes eet verbaast ons al niet meer, maar dat hij nu ook kwallen probeert op te eten, dat had ik dan weer niet verwacht.

Gezien: 13 reasons why.  De serie zorgde voor wat ophef toen Netflix ze aankondigde. De reeks gaat over Hannah Baker, een tienermeisje dat zelfmoord pleegt.  Haar verhaal wordt verteld aan de hand van 13 cassettebandjes die ze net voor haar dood opnam, om na haar dood te laten beluisteren door de 13 mensen die een rol hebben gespeeld bij het nemen van haar drastische beslissing.  Er kwam vooral kritiek omdat vrij expliciet wordt omschreven hoe Hannah zich van het leven berooft.  De serie is aangrijpend en meeslepend, en moeilijk af te zetten.  De 13 afleveringen volgen het tempo waarop Clay, één van Hannahs klasgenoten, naar de bandjes luistert.  En hij doet dat wel erg traag.  Dat is uiteraard met opzet zo gedaan, maar ik zat hem geregeld aan te moedigen om eindelijk eens wat vaart te zetten achter dat beluisteren :-).  Vond ik het goed?  Goh ja, best wel.  Vind ik dat jullie allemaal absoluut moeten kijken?  Nee, dat nu ook weer niet.

Uitgenodigd als VIP bij de start van wielerwedstrijd de Heistse Pijl.  De renners rijden morgen van Turnhout naar Heist-op-den-Berg en ik vind het best wel een leuk toeval dat ik in mijn leven de omgekeerde beweging maakte (opgegroeid in Heist, in Turnhout gaan wonen (in de beide gevallen op een paar kilometers na)).  We zijn uitgenodigd voor een VIP-ontbijt in het stadhuis van Turnhout en om vanop het balkon van dat stadhuis naar de voorstelling van de renners en de start te kijken.  Ik ben benieuwd.