- Pagina 3 van 27 - Ergens Onderweg

Filed Under: Europa, Op reis, Verenigd Koninkrijk

Terugblik op donderdag: Schotland 1999

Zoals ik afgelopen maandag al aankondigde mogen jullie, elke keer ik hier in huis fysiek een fotoalbum opruim, hier op de blog een post verwachten over die reis. Vandaag de eerste terugblik op donderdag.

We gaan bijna 20 jaar terug in de tijd, naar de zomer van 1999. Ik was bijna twee jaar afgestudeerd, werkte op mijn eerste job en wou die zomer absoluut naar Schotland op vakantie. De vriendin met wie ik de jaren voordien een paar keer samen reisde wou naar de zon, dus vertrok ik in mijn eentje. Het werd mijn allereerste soloreis, drie weken, ik en mijn rugzak, het openbaar vervoer en een reisgids van Schotland en een hoop mensen en plekken die ik onderweg zou leren kennen. Uit budgettaire overwegingen sliep ik in hostels, en dat bleek ook op andere vlakken een zegen voor me. Alhoewel ik alleen reisde heb ik me namelijk bijna nooit alleen gevoeld. Als ik dat wou waren er reisgenoten, meestal niet voor lang, maar lang genoeg om (reis)ervaringen uit te wisselen, en om al eens gezelschap te hebben onderweg of ’s avonds in de hostel.

Reizen met het openbaar vervoer had zijn beperkingen maar was al bij al zeker doenbaar, zolang je een beetje vooruit plant. En ook een ideale manier om ‘onder de mensen’ te zijn.

De herinneringen die er uitspringen:

  • de fijne stad Edinburgh, waar ik Holyrood Park (een stukje natuur in de stad) zo’n heerlijke plek vond. Ik kwam bij aankomst het station buiten, keek om mij heen en had onmiddellijk het gevoel dat alles tijdens die reis goed ging komen (er zijn van die plekken waar een mens zich direct thuis voelt, wel, Edinburgh was er zo één).
  • Dunnotar Castle, een kasteelruïne langs de kust waarvan ik foto’s had gezien en waar ik absoluut naartoe wilde. Want een kasteelruïne plus die locatie, dat kon alleen maar meevallen. En dat deed het ook.
  • De mooie natuur onderweg. Overal eigenlijk, maar het meest was ik onder de indruk van schiereiland Skye en eiland Harris.
  • De stranden op Harris. Ik kon bijna niet geloven dat er zo ver Noordelijk in Europa zo’n mooie stranden konden zijn. En dat die zo verlaten zouden zijn. Ik had hier eindeloos kunnen zitten kijken naar het strand en de prachtige kleuren van het water.
  • De Schotten. Gastvrij, behulpzaam, een heerlijk accent en een volk waartussen ik mij thuis voelde.
Dunnotar Castle
Een stukje kustlijn (Kilt rock) op Skye
Een prachtig (en verlaten) strand op Harris

Nog even de reisroute: ik nam de nachtboot (niet betaald voor een hut, dus sliep ik in mijn slaapzak op de grond) naar Hull, vandaar met de trein naar Edinburgh – Stirling (Stirling Castle) – Dunnotar Castle (Stonehaven) – Aberdeen – Inverness – de trein naar Plockton – Eilean Donan Castle – Kyleakin (Skye) – Portree – Uig – met de boot naar Tarbert (Harris) – terug naar Skye – Fort William – Glen Nevis – Glasgow – New Lanark – York en vandaar opnieuw naar Hull voor de ferry.

Filed Under: Everyday life

Operatie ‘Greet ruimt haar fotoalbums op’

Operatie ‘Greet ruimt op’ is hier in volle uitvoering. Als een ware Marie Kondo ga ik spullen wegdoen, balast overboord gooien en alleen nog de dingen overhouden die ik gebruik of waar ik blij van word. Toen ik hiermee begon veronderstelde ik dat al mijn reisfoto’s zouden blijven, omdat ik happy word van reisherinneringen ophalen. Maar wat realiseerde ik me ondertussen? Het grootste deel van de bijgehouden foto’s maakt me eigenlijk niet echt blij. Een slechte foto van jaren geleden van een uitzicht waarvan er online zoveel betere versies te vinden zijn.. hmmm. Tenzij er een fijne herinnering aan vastkleeft hoeven ze niet echt in mijn kast te liggen. Toch wil ik de belangrijkste herinneringen aan die reizen wel levend houden. Gelukkig heb ik daarvoor nog een instrument: mijn blog :-).

Ik maakte al even een inventaris. De fotocollectie is onder te verdelen in drie categorieën: de eerste twee van vóór de komst van de digitale camera, de laatste van nadien. Van de afgedrukte foto’s zijn er waar ik echt een album mee heb gemaakt: nagedacht over de schikking, hier en daar wat tekst bij geschreven. Die albums mogen blijven, al ga ik ze toch ook wel eens kritisch bekijken. Dan zijn er de afgedrukte foto’s die in een mapje zijn terechtgekomen, mooi geordend, dat wel, maar niet echt een selectie gemaakt, niet veel moeite voor gedaan, geen commentaar erbij. Dat zijn diegenen die ik ga opruimen. De albums die ik maakte van digitale foto’s (iets wat maar een paar keer is gebeurd) mogen uiteraard ook blijven. Van de foto’s die worden opgeruimd wil ik er per reis maar een beperkt aantal overhouden, afgedrukt en ingescand. Aangezien inscannen een arbeidsintensief werkje is zal ik mij echt wel moeten beperken in aantal, benieuwd of dat gaat lukken. Daarnaast ga ik mezelf (en jullie) hier de komende tijd af en toe trakteren op een throwback thursday/ terugblik op donderdag: een korte samenvatting van een reis, de dingen die ik er het meest van heb onthouden, een paar foto’s en de route.

Komende donderdag mogen jullie alvast een eerste editie verwachten.  We gaan dan ongeveer 20 jaar terug in de tijd (toen was ik al volwassen en werkte ik zelfs al. Help, ik word oud).

Filed Under: Op reis

Het reisverlanglijstje voor 2019

Eén van de dingen waarover de echtgenoot en ik het eens zijn is dat we de komende jaren een prioriteit willen maken van samen genieten van mooie reizen. Hij richtte recent een eigen zaak op, ik besloot om mij te volledig te gaan concentreren op die van mij. Geen verplichte vakantieperiodes op het werk dus, geen x aantal verlofdagen om in te plannen. Voor het eerst hebben we allebei de vrijheid om onze vakantie zelf te plannen, maar betekent dat ook dat er een risico is dat we te veel gaan rekening houden met onze klanten en opdrachten en met het uitbouwen van onze zelfstandige activiteiten dat we vergeten om vakantie te nemen.

Onze professionele bezigheden laten ver vooruit plannen niet toe, dus reizen nu al vastleggen gaan we niet doen, maar dat wil niet zeggen dat ik niet al heb nagedacht over wat ik zou willen. Hierbij dus mijn verlanglijstje. Er staan geen dingen op die absoluut dit jaar moeten gebeuren, en als ik even 10 minuten nadenk zijn er nog minstens een 10-tal bestemmingen die ik het komende jaar bijna even graag wil bezoeken, dus geen ramp als we uiteindelijk helemaal andere dingen doen.

  • Stockholm. Eigenlijk wou ik vorig jaar al graag een paar dagen naar Stockholm, en het jaar daarvoor ook al. Dat is er toen niet van gekomen, dus ik zet het opnieuw op mijn verlanglijstje. Het kan voor mij zowel als citytrip als als deel van een langere reis door Zweden.
  • New York in combinatie met een stukje VS of Canada. De echtgenoot was nog nooit in New York, bij mij is het geleden van 2001. Deze is in de eerste plaats ééntje voor hem, maar nog eens teruggaan naar New York is voor mij ook allesbehalve een straf :-).
  • Het Noorden van Spanje. Ik wil graag eens naar de groene Noordkust van Spanje, naar Bilbao en San Sebastian. En misschien wel naar de Picos de Europa of zo. Spaanstalige landen trekken omwille van de taal altijd een klein beetje extra aan me.
  • Albanië. Ik hoorde een paar goede dingen over Albanië. Ik kwam zelf ooit al eens dichtbij de grens tussen Montenegro en Albanië en kon mij toen al moeilijk voorstellen dat het aan de andere kant van de grens niet ook erg mooi zou zijn. Ik wil in 2019 zeker nog eens in de bergen geraken en waarom zouden dat geen Albanese bergen kunnen zijn? (al kan Oostenrijk of Zwitserland ook of de Pyreneeën of Picos de Europa in combinatie met het puntje hierboven).

Ik vermoed dat we niet alle vier de dingen die op bovenstaande lijstje staan in 2019 gaan doen. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Zolang we er maar af en toe eens tussenuit zijn, maakt het niet zo veel uit of dat nu 100 of 2000 km van onze deur is. Tips zijn trouwens altijd welkom.

Wat zijn jullie reisplannen voor het komende jaar?

Filed Under: Everyday life

Wat onthoud ik van 2018?

Bloggen heb ik in 2018 niet veel gedaan.  Er is het afgelopen jaar nochtans wel één en ander gebeurd.  Tijd voor een korte update.

  • 2018 was het jaar waarin we werk maakten van onze plannen om naar de stad te verhuizen.  Die plannen waren er al lang, voor wanneer de stiefzoon wat ouder zou zijn en niet meer in de buurt naar school moest.  Toen hij afgelopen jaar 17 werd konden we onze plannen dus stilaan wat concreter maken.  Eigenlijk droomden wij al jaren van een karaktervol, oud huis in de stad (met ‘de stad’ bedoel ik trouwens Antwerpen, al was voor mij Mechelen lange tijd ook een optie).  Maar dan wel graag een karaktervol huis met goede geluidsisolatie, een laag energieverbruik en een locatie dicht bij de stad en toch rustig.  Vooral die geluidsisolatie (een belangrijk puntje voor ons allebei) bleek bij de aankoop van een bestaand huis toch een beetje een gok.  En toen viel ons oog op een nieuwbouwproject.  Eentje met een locatie waar we allebei blij van worden, eentje waar we heel wat dingen nog zelf kunnen beslissen, eentje met goede (geluids)isolatie.  De knoop werd sneller doorgehakt dan voorzien, maar de verhuis zal wel nog langer op zich laten wachten dan gehoopt.  Ons huis moet namelijk nog worden gebouwd en zal pas klaar zijn tegen de zomer van 2020 (en dat is dan op voorwaarde dat alles loopt zoals gepland).  2019 wordt dus het jaar van keuzes maken, de bouw van ons huis opvolgen en geduldig wachten (of ongeduldig, dat zou ook wel eens kunnen).  Het nieuwe huis zal een pak kleiner zijn dan waar we nu wonen, een bewuste keuze, al zal er voor we kunnen verhuizen dus nog wel serieus ‘ontspuld’ moeten worden.
  • Op reisvlak onthoud ik vooral de ontdekking van Ierland als vakantiebestemming.  Het Ierland van de zomer van 2018 was niet het regenachtige, groene Ierland zoals ik het mij altijd voorstelde, maar wel een grotendeels zonovergoten en droog Ierland.  De natuur was prachtig en bij momenten spectaculair, de mensen ontzettend vriendelijk en de sfeer in de pubs een zeer grote bonus (Ierse live-muziek op café, heerlijk).
  • 2018 was het jaar waarin de tijdelijke job die ik ongeveer een jaar lang deed op zijn einde liep.  Ik twijfelde tussen meer of minder buitenshuis werken en besliste uiteindelijk om volledig te kiezen voor mijn massagepraktijk.  Dat zal misschien niet de gemakkelijkste manier zijn om de kost te verdienen, ik geloof wel dat het de manier is die mij het meeste voldoening zal geven.   Mijn massagepraktijk zal voortaan niet langer een bijzaak zijn maar wordt een hoofdzaak.
  • 2018 was het jaar waarin mijn man professioneel aan een nieuwe uitdaging begon, na enkele maanden moest vaststellen dat dat niet bracht wat hij had gehoopt en even tijd nodig had om te beslissen waar het op werkvlak dan wel naartoe moest.  Mede daardoor werd het een jaar met veel gesprekken over de toekomst, waar we naartoe willen en vooral wat we belangrijk vinden.  En van vaststellen dat onze prioriteiten zeer compatibel zijn.

 

2018 was best een pittig jaar.  Het was een jaar waarin er een aantal dingen die ik graag vooruit wou zien gaan ook echt vooruit gingen.  Het was een jaar van nieuwe wegen inslaan en 2019 wordt ongetwijfeld het jaar waarin een paar van die beslissingen zullen worden geëvalueerd.  Ik ben razend benieuwd naar alles wat 2019 voor ons in petto heeft.

Filed Under: Everyday life

Ondertussen

Zomers weer.  Met momenten is het voor mij zelfs iets te warm, maar wat ben ik blij met dit zomerse weer.  En hoe heerlijk waren die typische lente-dingen de afgelopen maanden: lammetjes in de wei, eendjes die rondzwemmen met hun kroost achter zich, tinten groen in de natuur die je echt alleen in de lente te zien krijgt, zonder jas naar buiten, verse aardbeien van eigen kweek – ik ben tot de conclusie gekomen dat uitgebreid moestuinieren niet mijn ding is (of toch op dit moment van mijn leven niet) maar plantjes die zonder dat ik ernaar moet omkijken voor lekkere vruchten zorgen, dat is eeuwige liefde.

Wandelen.  Nadat we dat een tijdje veel minder deden gaan de echtgenoot en ik weer veel vaker wandelen.  En herinner ik me ook weer dat er heel wat mooie plekken in de buurt zijn om dat te doen.  Voor het eerst zijn we op onze wandelingen niet meer vergezeld door onze hond.  Buiten het feit dat hij last heeft van artrose gaat het best goed met de gezondheid van Sam, onze 12-jarige golden retriever, maar de afstanden die hij nog vrolijk met ons mee wandelt zijn dezer dagen eerder uit te drukken in honderden meters dan in kilometers.  Wandelingen mét hond zijn tegenwoordig traag en kort, al zijn we wel blij dat we nog met hem kunnen gaan wandelen.  Maar daarnaast wordt er dus ook weer wat verder en op ons tempo gewandeld, wat ook wel deugd doet.

Slecht slapen.  Ik slaap de laatste tijd niet echt goed.  Dat is één van de nadelen van beter weer en langere dagen.  Ik heb moeite om ’s avonds in slaap te geraken en om ’s ochtends door te slapen.  De vogels buiten wakker – ik ook wakker, zoiets.

Slapen met een kussen tussen mijn benen. Ik kreeg de laatste tijd geregeld last van mijn onderrug.  En toen begon het mij te dagen dat mijn slaaphouding daar wel eens de oorzaak van zou kunnen zijn.  Ik was ooit een buikslaper maar toen ik al rond mijn 12 jaar last kreeg van mijn nek heb ik dat afgeleerd en ging ik op mijn zij slapen.  Een goede houding voor je rug.  Alleen gaat het met die houding al een tijdje mis.  Wat ik ben beginnen doen is mijn bovenste been voorbij het onderste been op de matras leggen en met mijn heupen naar binnen draaien.  Waardoor ik dus ter hoogte van mijn schouders nog perfect in zijlig lig, maar ter hoogte van mijn heupen in een halve buiklig.  Met mijn rug die dus de hele tijd gedraaid is.  Niet ideaal.  En dus gaat er nu een kussen mee in bed om ofwel tussen mijn benen te steken of om het bovenste been op te leggen terwijl het onderste been gestrekt is, waardoor ik weer met een rechte rug lig.  Ik doe het ondertussen een tweetal weken zo en heb mijn rug niet meer gevoeld.

Reisvoorbereidingen.  Ik heb er lang mee gewacht maar heb eindelijk onze reis naar Ierland van deze zomer voorbereid.  Ik kijk er keihard naar uit!

Giro d’Italia.  Ik vergeet meestal om te kijken naar de grote wielerrondes (buiten die van Frankrijk dan, waarvan ik de laatste jaren ook niet zo veel zag, wegens meestal met vakantie) en deze keer besloot ik ter herinnering een paar bergritten uit de Ronde van Italië in mijn agenda te noteren.  En toen werd ik verwend met een zeer spannende en mooie Giro.

Stressvrij werken.  Ik begon vorige zomer aan een tijdelijke deeltijdse job ter vervanging van iemand die langdurig ziek is.  Oorspronkelijk zou dat een paar maanden duren, maar ondertussen ben ik er al heel wat langer.  Het is het meest stressvrije werk dat ik ooit heb gehad, en alhoewel het soms ook wel wat eentonig is merk ik vooral hoe heerlijk het is om totaal geen stress van het werk mee naar huis te brengen.  Ik ben het afgelopen jaar niet ziek geweest en heb al erg lang zelfs geen verkoudheid gehad.  Ik vermoed dat er wel eens een verband zou kunnen zijn.

TV.  Ik was even helemaal in de ban van ‘De Mol’, nadat ik vorig seizoen helemaal aan me voorbij had laten gaan.  Ik ontmaskerde Mol Pieter al een paar afleveringen voor het einde en dacht toen dat ik er misschien wel een neus voor had.  Dus besloot ik ook het vorige seizoen te kijken, en bleek ik daar de bal helemaal mis te slaan.  Het zal een lucky shot zijn geweest :-).  Verder ben ik onder de indruk van The Handmaid’s Tale en kon eerder dit jaar Narcos mij ook al bekoren.

Filed Under: Over mij

10 dingen die ik (niet) goed kan

Ik vind het altijd leuk om dit soort van dingen bij anderen te lezen, dus bij deze: 10 dingen die ik goed kan en 10 dingen die ik niet goed kan.  We beginnen in alle bescheidenheid met de dingen die ik niet zo goed kan.

 

10 dingen die ik niet zo goed kan

 

Recht achteruit rijden met de auto

In tegenstelling tot de meeste mensen vind ik mezelf geen goede chauffeur.  Ik kan wel rijden en ik heb, op één stomme fout meer dan 15 jaar geleden na, nog nooit een ongeval veroorzaakt, dus al bij al zal het met mijn rijkunsten nog wel meevallen.  Maar wat ik echt niet kan is recht achteruit rijden.  Onze auto staat altijd achteruit geparkeerd op onze oprit en ik heb dat echt nog nooit in een mooie rechte lijn gedaan.

Normaal blijven functioneren als ik honger krijg

Als ik honger heb vallen zowat alle andere lichaamsfuncties uit: ik krijg fysiek een inzinking en kan mij nergens meer op concentreren.  Ik ben daarmee een schoolvoorbeeld van iemand die gemakkelijk ‘hangry’ (samentrekking van hungry en angry) wordt.  Mijn man heeft er trouwens ook last van, je wil ons echt niet tegenkomen als we allebei honger hebben.

Rollenspelen

Als ik op cursus ga is er altijd één ding waar ik voor vrees: rollenspelen.  Ik heb er een hekel aan en ik kan het niet.  Ik kan niet doen alsof er een moeilijke klant voor mij zit als ik weet dat dat eigenlijk een collega-cursist is die een klacht uit zijn duim aan het zuigen is.  En als er dan bovendien nog een groep mensen als publiek is dan ontstaat er helemaal een kortsluiting in mijn hoofd.

Anderen moeten herinneren aan hun verantwoordelijkheid

Iets vragen aan iemand anders vind ik op zich niet zo erg, maar mensen die beloven dat ze iets gaan doen en dat dan niet doen, daar kan ik slecht tegen.  Want dan moet ik ze herinneren aan wat ze beloofd hebben, of aan wat eigenlijk hun taak is, en dat vind ik vervelend.

Mijn eigen lichaamstemperatuur op peil houden

Ik ben erg kouwelijk. Vooral als ik stil zit gaat mijn lichaamstemperatuur soms echt spectaculair naar beneden.  Er lagen deze winter niet één maar twee dekentjes in onze zetel, allebei voor mij.

Netwerken en mezelf verkopen

Als zelfstandige hoort het er een beetje bij maar ik doe het niet graag en ben er niet goed in.

Flessen en potten open krijgen

Ik ben uitzonderlijk slecht in flessen openen en deksels van bokalen draaien.  Ik vraag mij al lang af of dat komt doordat ik linkshandig ben en daardoor tegen de hand moet draaien of dat het gewoon onhandigheid is.  Dus als iemand daar meer over weet, let me know.

Dingen doen waarvan ik niet begrijp waarom ik ze moet doen

Als er iemand mij vraagt om iets te doen (of het nu mijn baas is op het werk, de overheid of iemand uit mijn persoonlijke omgeving) dan ben ik behoorlijk plichtsbewust.  Maar als ik niet begrijp waarom dan zal dat gepaard gaan met interne weerstand.

Onthouden welke schakelaar wat doet

Wij hebben in onze keuken twee lichtschakelaars naast mekaar staan. De ene is voor het licht boven de tafel, de andere voor de verlichting boven het werkblad.  Ik woon ondertussen meer dan 9 jaar in ons huis en toch duw ik nog steeds geregeld op de verkeerde knop.  Als ik mij echt concentreer weet ik wel welke wat doet, maar in de praktijk  kan ik die simpele kennis blijkbaar toch niet altijd even goed toepassen.  Hoe ik ooit een diploma heb behaald, soms is het mij echt een raadsel.

Een haag recht snoeien

Ik kan niet recht snoeien.  En als ik zie dat het scheef is en ik corrigeer dan is de kans groot dat ik het alleen maar erger maak.  Gelukkig groeien hagen weer en valt het dus maar even op.

 

 

10 dingen die ik wel goed kan

 

 

Logisch denken

Wiskunde was mijn beste vak en ook mijn favoriete vak op school en ik scoorde altijd goed in testen waarin het aankwam op logisch kunnen denken.  Ik twijfel of ik dat talent ook in het dagelijks leven wel optimaal inzet, maar als er al eens een vraagstuk moet opgelost worden of klassieke IQ- test-vraagjes beantwoord, dan kan ik dat dus vrij goed.

Met iets nieuws beginnen

Verandering stoot bij de meeste mensen op weerstand.  Ik heb het gevoel dat het bij mij soms net andersom is, dat ik meer moeite heb met routine dan met verandering.  Ik ben dus best goed in met iets nieuws beginnen, ook al betekent dat dat ik veel te leren heb en kost dat energie.

Reisroutes plannen

Ik kan mij bijna niet voorstellen dat ik iemand anders een rondreis voor me zou laten plannen.  Ik vind het namelijk geweldig leuk om te doen: puzzelen met de beschikbare tijd, plekken waar ik graag naartoe wil, plekken waar mijn reisgezelschap naartoe wil, hoever die uit mekaar liggen, aan welk tempo we willen reizen, tussenstops zoeken..

De vaatwasmachine inladen

Voor mij is het een beetje een kunst om de vaatwasmachine zo efficiënt mogelijk in te laden.  Er zijn nu eenmaal dingen die op een bepaalde plek minder plaats innemen dan op een andere plek en soms moet er al eens iets worden verplaatst om tot een ideale schikking te komen.  Maar ik kan mijn drang naar efficiëntie ook wel loslaten.  Ik laat deze taak geregeld over aan mijn huisgenoten en heb er vrede mee dat dat dan niet op mijn manier (lees: minder efficiënt) gebeurt.

Zuinig zijn zonder het gevoel te hebben mezelf iets te ontzeggen

Ik denk dat ik in vergelijking met de meeste mensen niet veel geld uitgeef.  Het is niet dat ik elke euro in tweeën bijt maar ik heb er geen moeite mee om bepaalde dingen niet te doen of te kopen omdat ik ze te duur vind.   Ik voel ook totaal niet de behoefte om met anderen te wedijveren over wie nu het grootste huis of de mooiste auto heeft.

Comfort laten voorgaan op stijl

Ik heb niets met mode en ik vermoed dat stylisten mijn kledingstijl niet direct een hoogvlieger zullen vinden.  Maar als er moet gewandeld worden is de kans groot dat ik daar comfortabel schoeisel voor aanheb en als het regent heb ik een regenjas aan en geen modieus vestje waar ik nat in word.  Het gebeurt wel eens dat ik mij in een bepaalde situatie underdressed voel maar meestal ben ik toch vooral tevreden over mijn keuzes.

Wakker blijven

Ik val niet gemakkelijk in slaap.  Hoewel ik die eigenschap vaak vervloek als ik weer eens klaarwakker in bed lig heeft het ook positieve kanten.  Ik zal niet snel het risico lopen in de auto in slaap te vallen, en als ik om één of andere reden lang wakker moet blijven dan heb ik daar niet veel problemen mee (ook al moet ik dat dan achteraf wel uitzweten).  Daarbovenop ben ik ook nog eens zeer gevoelig voor cafeïne, dus als ik toch slaperig zou worden zorgt cola of koffie er voor dat ik helemaal niet meer slaap.

Zelf mijn haar knippen

Ik besef dat het voor de meeste mensen vreemd zal klinken maar ik knip al jaren zelf mijn haar.  Ik moet er wel bijvertellen dat ik natuurlijk krullend haar heb, waarbij het niet opvalt als het niet helemaal volgens de regels van de kunst is gedaan.  Ik ga zeker niet beweren dat ik dit beter kan dan een kapper, maar ik ken mijn haar wel beter en dat helpt.

Landen benoemen op een blinde kaart

Ik ben nogal gefascineerd door wereldkaarten en ik reis graag.  Dat zorgt ervoor dat ik redelijk veel landen weet liggen.  Niet dat ik een aardrijkskundequiz zou winnen, en het is ook niet iets waar ik op oefen, maar ik kan het zonder twijfel beter dan de gemiddelde persoon.

Genieten van de stilte

Er zijn nogal wat mensen die stiltes per se willen volpraten en als ze alleen zijn hun TV of radio opzetten zodat het toch maar niet stil is.  Ik kan net erg genieten van stilte, ook in gezelschap.