Ik merk dat wanneer wij iemand uit onze ruime omgeving vertellen dat wij volgend jaar verhuizen dat de meesten daar wat verbaasd op reageren. We wonen momenteel in een eigen huis waar we in 2011 verbouwingswerken aan hebben gedaan, dus waarom dan verhuizen? Ik heb het even samengevat.

Dat was altijd al het plan
We verhuizen natuurlijk niet omdát dat altijd al het plan was, maar het is wel zo. Toen ik B leerde kennen woonde hij al in het huis waar wij nu wonen. Zijn zoon ging naar de plaatselijke lagere school. De moeder van zijn zoon, met wie hij een co-ouderschapsregeling heeft, woont twee straten verder. Voor hem was verhuizen naar een locatie verder dan een paar kilometer van de huidige op dat moment eigenlijk zo goed als uitgesloten. Ik woonde in Mechelen en wist dus wat mijn keuzemogelijkheden waren: een lat-relatie of hem volgen. Ik koos voor optie twee. Buiten die praktische redenen om hier te blijven was B niet echt gehecht aan het dorp waar hij woonde. Wij wisten dus toen (en bespraken toen al) dat éénmaal de stiefzoon wat ouder was we waarschijnlijk zouden wegtrekken uit het dorp. Ons idee daarover is eigenlijk nooit veranderd. Aangezien je nooit weet wat de toekomst brengt heb ik dat bewust aan erg weinig mensen gecommuniceerd, waardoor de beslissing nu om te verhuizen voor velen nogal uit de lucht lijkt te komen vallen. Maar in de realiteit is er geen verhuis die langer op de planning heeft gestaan dan deze.
Wij zijn meer stadsmens dan dorpsmens
Wij zijn allebei opgegroeid in een dorp. Ik heb mijzelf nooit een dorpsmens gevonden en B eigenlijk ook niet. Mijn ideale woonplaats is één van volgende twee opties. Ofwel een plek echt midden in de natuur. In mijn hoofd stel ik mij daar op dit moment een vuurtoren bij voor op een klif, langs drie kanten omgeven door de zee, zonder directe buren (dat we nog niet lang terug zijn van Schotland speelt hierbij ongetwijfeld een rol :-)). Mogelijkheid twee is in (of dichtbij) de stad. Een huis in een dorp zou een compromis tussen die twee kunnen zijn maar dat is het voor mij niet. We verhuizen naar een huis vlakbij de stad (Antwerpen), met een meer en een grote rivier in de buurt.
Centrale ligging
De streek waar wij nu wonen is groen en leuk om te fietsen of te wandelen. Maar voor mij is het iets te afgelegen, al wonen wij zeker niet aan het einde van de wereld. Met de auto rijden in druk verkeer kost mij energie, op de bus zitten ook. Het dichtstbijzijnde station ligt op ongeveer 6 kilometer, maar daar stoppen maar 2 treinen per uur, tijdens het weekend zelfs maar één. Ik wou dus graag (opnieuw) in de buurt van een groot station wonen, zodat een aantal plekken gemakkelijker te bereiken zijn.
Werk?
Mensen die mij niet zo goed kennen veronderstellen nogal eens dat ik verhuis om dichter bij mijn werk te gaan wonen. Ik werk momenteel thuis dus dat is niet het geval. Of ik mijn massagepraktijk volledig verhuis of toch nog één (of meerdere) dag(en) per week hier in de buurt ga komen werken heb ik nog niet beslist. De klanten die ik hier achterlaat, daar heb ik het wel wat lastig mee. Er wordt wel eens gezegd dat een ondernemer de klanten krijgt die bij hem/haar passen, en dat klopt wel. Er zijn dus wel een aantal vaste klanten die ik zou missen. Anderzijds: er wonen vast ook fijne mensen in Antwerpen die een massage kunnen gebruiken.
B is zelfstandige en werkt niet op een vaste plaats. Voor zijn werksituatie zal onze verhuis vooral een voordeel zijn.
Verandering van omgeving
Veel Vlamingen lijken een huis te zoeken om de rest van hun leven in te blijven wonen. Ik ben daarin wat atypisch. Eigenlijk woon ik niet zo graag erg lang op dezelfde plaats. Ik woon hier nu meer dan 10 jaar en, ook al woon ik hier niet tegen mijn zin, dat is genoeg. Verhuizen is een gedoe maar ik kijk er wel naar uit om weer een nieuwe omgeving te hebben om te verkennen en een nieuw huis om in te richten.
Kleiner wonen
De stiefzoon is nu 18 jaar. Dat betekent dat hij binnenkort op eigen benen kan staan. We zochten een plek waar we ons thuis gaan voelen, waar we comfortabel kunnen wonen. We vinden daarnaast onze (financiële) vrijheid belangrijk en wilden ons geld niet investeren in een huis dat groter is dan wat we nodig hebben. Een minimalistische levensstijl lijkt steeds beter bij ons te passen. En een kleiner huis is natuurlijk ook beter voor onze ecologische voetafdruk. Ons toekomstige huis zal kleiner zijn dan het huis waar we nu wonen. Ik vermoed dat we dat het meest gaan voelen op het gebied van opbergruimte. We gaan dus goed moeten nadenken over wat we wel of niet meenemen naar onze nieuwe woonst. Dat is best wel spannend.
Het proces
Ik had op voorhand gedacht dat we in de loop van 2019 zouden verhuizen. Uiteindelijk kozen we niet voor de aankoop van een bestaand huis (zoals gepland) maar voor een nog te bouwen woning. Daardoor is de periode tussen onze beslissing en de uiteindelijke verhuis veel langer dan voorzien en kunnen we pas in het nieuwe huis in 2020. Ik vond dat een serieus nadeel. Ik merk wel dat ik nu het hele proces extra bewust beleef, elke stap, elke beslissing, elke verandering in onze toekomstige buurt, elke steen op de werf, elke keer ik weer een stukje van de buurt verken en mij voorstel hoe het zal zijn. Dat is op zich ook wel fijn. Anderzijds zorgt het er ook wel wat voor dat dingen op de planning blijven staan. Ons huis verkopen wordt nog een belangrijke stap, maar daar is het nu nog te vroeg voor.
Photo by rawpixel.com from Pexels