Onze eerste verblijfplaats in Slovenië is een leuk appartementje in de buurt van Kranjska Gora.
Het uitzicht vanop het terras.
Kranjska Gora ligt in de Julische Alpen,vlakbij het Triglav National Park (vernoemd naar de hoogste berg van Slovenië, Mount Triglav) is een wintersportcentrum en ligt dichtbij het drielandenpunt met Italië en Oostenrijk.
Wij wandelen op onze eerste dag hier naar de bron van de Sava rivier (in het Zelenci Nature reserve).
Op de volgende dag maken we een wandeling van Planica naar Tamar. Planica beschikt over een uitgebreid skispring-trainingscentrum (waar ook in de zomer wordt geoefend).
Het is zalig rustig onderweg en de weinige andere wandelaars die we tegenkomen lijken bijna allemaal Slovenen. Nog niet echt ontdekt door de meeste toeristen, zo lijkt het. Het is in elk geval prachtig. De weg ligt wat beschut tussen de bomen, geen overbodige luxe want het is erg warm vandaag.
Na een terrasje verder tot het hoogtepunt van de wandeling.
Nadien zoeken we verfrissing in een nabijgelegen meer, lake Jasna. Een frisse duik in het meer was het plan, maar Lake Jasna blijkt verfrissender dan we hadden gehoopt, om niet te zeggen ijskoud. Ik beperk mij tot pootjebaden. Alleen de echtgenoot zwemt (heel even).
Op de volgende dag staat er een bezoek aan de vallei van de rivier Soča op het programma, inclusief raftingexcursie. De Soča is een zeer heldere rivier met smaragdgroen water. Om de vallei te bereiken vanuit Kranjska Gora moeten we de Vršič-pas over, met zo’n 50 haarspeldbochten. We passeren nog bij een Russische kapel, een herdenkingsteken voor de Russische krijgsgevangen die deze weg hebben aangelegd tijdens de eerste wereldoorlog. Charmante kapel, maar ik had hem me een pak groter voorgesteld.
Eénmaal over de pas volgt de weg ongeveer de loop van de Soča, er zijn dus veel mogelijkheden om te stoppen en een stukje langs de rivier te wandelen.
In Bovec melden we ons aan voor de raftinguitstap. We worden naar het startpunt van de tocht gebracht, neopreen-pak, -schoenen helm en een reddingsvest aan en klaar om te vertrekken. De rivier heeft een temperatuur van 12 graden en met dit pak aan en het warme weer voelt dat best aangenaam aan. Soča is tijdens deze periode van het jaar vrij rustig. En dus wordt er door de begeleiders voor wat meer adrenaline gezorgd door wat spelletjes en springen van rotsen en zo. Niet mijn ding, maar de meeste passagiers kunnen het wel smaken. Het raften op zich vond ik wel erg leuk, en de omgeving prachtig. Er zijn foto’s van, en die werden naar ons doorgestuurd, alleen ben ik er nog niet in geslaagd ze te openen. Bergrivier – raft – ik die ijverig aan het roeien ben – ik vermoed dat de lezer er zich wel iets bij kan voorstellen.
Voor de terugweg naar Kranjska Gora volgen we een andere weg, om de vele haarspeldbochten te vermijden. Ik dacht daarbij aan een mooie rechte weg zonder bochten waarop we vlotjes naar Kranjska Gora rijden, maar dat valt tegen. Toch weer bochtenwerk en doodmisselijk onderweg (geen foto’s van). In mijn hoofd probeer ik wat te ontspannen en denk alvast na over mogelijke toekomstige vakantiebestemmingen, allen zo vlak als een biljarttafel – de great plains misschien eens proberen.. Een half uurtje rust en een pizza later ben ik alweer de oude.
Geef een reactie