Af en toe ben ik wat onhandig. En bij momenten ook wel eens verstrooid. En er zijn van die periodes waarop ik er meer last van heb dan op andere momenten.
Vanochtend viel er een pak plantaardige yoghurt uit mijn handen, naast de stoel waarop de echtgenoot zat te ontbijten. Hij zat klaar om naar een cursus te vertrekken en moest zich hierna helaas opnieuw gaan omkleden. Quality time, zo ’s ochtends samen aan de ontbijttafel 🙂
Gisterenavond liet ik dan weer een pot sojamelk overkoken toen ik rijstpap wou maken en werd afgeleid door een interessant item op de televisie. Helaas was het ook een vrij lang item. En luid, want ik had niet echt direct door dat achter mijn rug de sojamelk ondertussen op de grond liep.
Eigenlijk begon het donderdagochtend al. Mijn wekker zou aflopen om 6u25. Toen ik om 6u20 wakker werd zette ik het alarm van de wekker uit en stond op. De echtgenoot moest die ochtend niet vroeg op en lag nog te slapen. Eén van de eerste dingen die ik ’s ochtends doe is onze hond even buiten laten en eten geven. Meestal staat hij zodra hij me de trap hoort afkomen al te trappelen van ongeduld. Donderdag was dat anders: hij lag op zijn kussen te slapen en keek amper op. Ziek, dacht ik even. Toen realiseerde ik mij dat er iets niet klopte en checkte even hoe laat het was. Het was 1u20 ’s nachts.
Dat ken ik: verstrooid of te snel iets van tafel maaien 🙂
En ook denken: ik ga dat nog rap efkes doen om dan ook nog efkes rap iets anders te doen waarbij alles in het honderd loopt en het een vreselijke janboel wordt.
Some days 🙂
Oh nee, die 1u20 ’s nachts. Al kan ik jammer genoeg niet zeggen dat het niet herkenbaar is 🙂
Hopelijk ben je nog gewoon weer terug in slaap geraakt?