Een tijdje geleden had ik al zolang niets meer gepost op mijn blog dat ik twijfelde of ik hem überhaupt nog wel wilde houden. Het kwam er niet van om te bloggen en ik merkte dat ik sowieso al te veel tijd online spendeerde. Toen was er iets wat ik mij niet zo goed herinnerde en gebruikte ik mijn blog om mijn geheugen op te frissen. En las ik – toen ik toch bezig was- nog een paar blogberichten terug en leek het me zonde om mijn onlineplekje zomaar weg te gooien.
Het was op dat moment dat het idee ontstond om maandoverzichten te gaan schrijven. Of ik dat ga volhouden weet ik nog niet goed, dat zien we volgende maand wel weer. Het zou best kunnen dat ik het houd bij af en toe eens een update zonder dat er per se een maand hoeft om te zijn. In elk geval, een gewoonte kweek je maar door er eens aan te beginnen, dus voila, dit was januari 2019:
Ziek Januari begon met een serieuze valse start. Wat op 31/12 startte met een vervelende kriebel in mijn keel mondde op 1/1 uit in keelpijn, hoesten en met koorts in de zetel liggen. Mijn allereerste week als zelfstandige in hoofdberoep spendeerde ik in bed en in de zetel – ik had andere plannen – terwijl er zich in mijn lichaam een strijd afspeelde tussen een gemeen virus dat het op mijn luchtwegen had gemunt en mijn afweersysteem. Het duurde iets langer dan voorzien maar op 9/1 moest het virus zijn nederlaag toegeven en verklaarde ik mezelf genezen. Hoera! Al volgde er nog een week waarin mijn energieniveau niet 100% op peil was.
Dankbaar Iets een tijdje moeten missen heeft als voordeel dat je beter gaat beseffen hoe dierbaar het je wel is en hoezeer je het in het verleden als iets vanzelfsprekend hebt beschouwd. De periode nadien was ik dus vooral dankbaar voor het feit dat ik weer normaal kon ademhalen en rechtop kon zitten zonder daar moe van te worden.
Om dezelfde reden was ik begin januari ook dankbaar voor het feit dat ik weer gewoon de vuile was in een machine kon stoppen en die daar weer proper uit kwam. Qua timing moet ik onze oude wasmachine een pluim geven: hij viel in panne bij het begin van de solden en dus kon de nieuwe wasmachine met korting worden gekocht.
Gezien Eén van de weinige dingen die tijdens het ziek zijn nog lukte was TV-kijken. Dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat opgenomen programma’s in te halen. Daarvan blijven mij vooral de afleveringen van ‘De Weekenden‘ bij, een programma van Joris Hessels (bekend van Radio Gaga) over mensen voor wie 2018 een belangrijk jaar was, en die tijdens dat jaar elke maand een weekend samen kwamen. Heerlijke TV over echte mensen. Voor wie het heeft gemist: momenteel nog te bekijken via vrtnu.
De ontdekking van de maand op Netflix was dan weer de serie The good place. Alles draait om Eleanor, die na haar dood terecht komt in “the good place”, een soort van hiernamaals voor mensen die een goed, ethisch leven hebben geleid. Eleanor beseft al snel dat er een vergissing moet zijn gebeurd. Ze heeft niet echt het soort van leven geleid waarmee ze een plaats in the good place heeft verdiend. Maar ze wil er wel graag blijven en probeert daarom een beter persoon te worden. Een beetje een absurde serie, met Ted Danson als de architect van de buurt waar Eleonor terecht komt. Grappig, verrassend, heerlijke TV.
Sporten? Eenmaal mijn lichaam weer wou meewerken herbegon ik met een nieuwe gewoonte die ik in december in mijn leven introduceerde: de walk at home workouts van Leslie Sansone. Ik ontdekte Leslie toen ik in december wel weer meer wou sporten, maar het niet zag zitten om buiten te gaan lopen (want koud en vaak nat en grijs of donker en geen zin en weet ik wat nog allemaal) en ik eigenlijk wel regelmatig wou gaan zwemmen maar ook dat idee gedoemd was om te falen (want naar het zwembad moeten en omkleden en nat haar enzoverder). Dus zocht ik iets om mee te beginnen dat niet te veel inspanningen zou vragen en mij toch in beweging zou brengen. Dat werden de youtube filmpjes van Leslie Sansone. Leslie is een altijd enthousiaste Amerikaanse, steeds blij als ik met haar mee beweeg, moedigt me eindeloos aan, en bleek exact wat ik nodig had. Ik hoop later op het jaar ook weer naar buiten te gaan om te bewegen, maar voor nu is walk at home al wat ik nodig heb om mijn hartslag ten minste even omhoog te krijgen.
Uitkijken naar.. Het is ondertussen 2019 en dat betekent dat ik nu kan zeggen dat wij volgend jaar verhuizen naar Antwerpen. Zo lijkt de zomer van 2020 toch weer wat dichterbij dan toen het nog 2018 was.
Gelezen Ik las de laatste maanden van 2018 weinig en van de boeken waar ik aan begon las ik er meer niet uit dan wel. Maar in januari keerde het tij weer wat en las ik met veel meer plezier. Ik las twee boeken uit (The husband’s secret van Liane Moriarty en Lampje van Annet Schaap) en een derde voor de helft.
Weer aan de chocolade Ik eet at al lang geen chocolade meer (te veel suiker, melk, te verslavend), maar toen ik onlangs voorbij het chocoladerek in de supermarkt liep viel mijn oog op de vele repen van het merk Tony Chocolonely. Al een tijdje een hype, die ik helemaal aan mij had laten voorbijgaan, maar plots vond ik dat ik toch op zijn minst eens één stukje moest proeven. Eén stukje werd uiteraard één reep (die met karamel en zeezout) werd nog een reep en nog één. Afkicken of een tijdje aan toegeven: ik weet het nog niet goed.
Uitstap Wij gingen op een regenachtige zondag naar Eindhoven. Op het prgramma: een museumbezoek en lekker eten. We kozen voor een bezoek aan het Van abbemuseum, de moeite waard voor wie houdt van moderne en hedendaagse kunst. Eten deden we in The happiness kitchen, een aanrader.